του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η χούντα των Συνταγματαρχών όπως όλοι ξέρουμε, έπιασε στον ύπνο την επερχόμενη χούντα των Στρατηγών. Ο αφελής Γ. Σπαντιδάκης θεωρούσε πως οι ευέξαπτοι "μικροί" του ΙΔΕΑ δεν θα έκαναν τίποτα χωρίς τους μυημένους στο κίνημα ανωτέρους τους. Πιάστηκε όμως κυριολεκτικά στον ύπνο αφού ο ημιπαράφρων Παπαδόπουλος ήταν πάση θυσία αποφασισμένος να "λυτρώσει" την Ελλάδα από τους αόρατους εχθρούς που μόνο ο ίδιος και οι όμοιοί του έβλεπαν.
Είναι ιστορικά παραδεδεγμένο πως αν ο Σπαντιδάκης είχε κάνει κίνημα με τους ομοίους του, το κίνημα αυτό θα έπεφτε πολύ γρήγορα. Η χούντα δεν απαιτούσε ιδεολόγους ή ρομαντικούς αλλά αφοσιωμένους συνωμότες στα όρια της παράνοιας, όπως ήταν οι αποτελούντες το "μικρό" ΙΔΕΑ.
Ο Γ. Παπαδόπουλος ήταν ο ιθύνων νους πίσω από τη φρενίτιδα που κατέλαβε τους κατώτερους αξιωματικούς που εισέβαλαν στο Πεντάγωνο τις πρώτες ώρες του κινήματος και οι οποίοι με τα αυτόματα απειλούσαν θεούς και δαίμονες. Αυτός ο τυφλός φανατισμός ήταν καλλιεργημένος έντεχνα και συστηματικά. Στη συνείδηση πολλών, ο στρατός ήταν ο μόνος εγγυητής της ομαλότητας.
Τα 47 χρόνια που πέρασαν από την αποφράδα μέρα της 21ης Απριλίου αν έχουν κάτι να μας διδάξουν μεταξύ άλλων είναι πως αν και η ιδέα ενός σωτήρα ή ατύπου Μεσσία μπορεί να είναι απολύτως αρεστή και γλυκιά σε κάποια τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, η Ιστορία αποδεικνύει πως σωτήρες δεν υπάρχουν. Ελευθερωτές ενίοτε, ίσως. Ηγέτες επίσης, σαφώς. Σωτήρες όμως που θα έλθουν και θα αποδώσουν δικαιοσύνη, ισότητα και ευμάρεια δεν υπάρχουν.
Το εύκολο σερβίρισμα πλαστών υποσχέσεων, αν και σύνηθες στην πολιτική, πρέπει να οδηγεί τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο στα μαθήματα της Ιστορίας. Τι πραγματικά έχουμε ανάγκη; Θαυματοποιούς ή σώφρονες και ρεαλιστές ηγέτες; Εκδικητές ή άτομα με άριστη γνώση των διεθνών εξελίξεων; Η χούντα έβλεπε παντού τον κομμουνισμό. Ο πειρασμός της ανακάλυψης ή της μεγέθυνσης απειλών έξωθεν ή έσωθεν μοιραία μπορεί να απαιτήσει την εμφάνιση "σωτήρων", "πατριωτών", κλπ, οι οποίοι μπορούν δήθεν να μας οδηγήσουν σε εθνική ανάταση και σε τιμωρία των οποιονδήποτε "κακών".
Την 21η Απριλίου, οι "σωτήρες" είχαν γαλόνια και οδήγησαν την Ελλάδα στην απομόνωση και στην τραγωδία της Κύπρου. Δεν χρειαζόμαστε πια σωτήρες με γαλόνια ή κοστούμια. Τη μοίρα του ο κάθε λαός τη φτιάχνει μόνος του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου