του Μανόλη Μπουχαλάκη
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εδώ, ούτε ενωμένο μα ούτε και δυνατό. Ανεξάρτητα αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που το θέλουν μόλις και μετά βίας να μπαίνει στη Βουλή, το κίνημα πλέον έχει παύσει να θεωρείται ικανό να διαδραματίσει το οτιδήποτε στα πολιτικά τεκταινόμενα. Η παρούσα βουλευτική του δύναμη μόλις και του επιτρέπει να στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά. Τυχόν, δε, διενέργεια βουλευτικών εκλογών και εκλογή 7-8 βουλευτών, με βάση τα πολύ χαμηλά του ποσοστά, θα φέρει το κόμμα σε πλήρη αδυναμία να διεκδικήσει ενεργό ρόλο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας αφού θα θεωρείται φορέας μηδαμινής εκπροσώπησης του εκλογικού σώματος.
Πέρα όμως από την αριθμητική και τα στατιστικά, το ΠΑΣΟΚ έχει απωλέσει την ευρεία του απήχηση στο εκλογικό σώμα σε ηθικό επίπεδο. Μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, αν και ωφελήθηκαν αναμφισβήτητα από τις γαλαντόμες πολιτικές του κινήματος, έστρεψαν γοργά την πλάτη σε αυτό όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση. Προφανώς δεν ήταν μόνο η ξαφνική απώλεια προνομίων ή παροχών που δυσαρέστησε τους ψηφοφόρους αλλά η συναίνεση του ΠΑΣΟΚ σε πολύ επώδυνα φορολογικά μέτρα που σε συνδυασμό με τη γενική οικονομική καχεξία, σμπαράλιασαν ευρεία τμήματα των μεσαίων και φτωχότερων τάξεων. Η όλη εικόνα παρέπεμπε σε ένα κόμμα που ενώ πλειοδοτούσε σε εξαγγελίες για την αναδιανομή του πλούτου και για τη στήριξη των ασθενέστερων, τελικά σήκωσε τα χέρια ψηλά στις απειλές της Τρόϊκας και ψήφισε επιβλαβή και απεχθή φορολογικά νομοσχέδια ενώ οι όποιες δηλώσεις της ηγεσίας του κόμματος για εθνικά υπεύθυνη στάση, εκλήφθησαν αρνητικά από τους ψηφοφόρους, όπως φάνηκε από σειρά δημοσκοπήσεων των τελευταίων 2 ετών.
Σαφέστατα το ΠΑΣΟΚ φέρει συνευθύνη και για την οικονομική διαχείρηση από το 1981 και μετά, καθώς και για τη μη έγκαιρη λήψη μέτρων ήδη από πολύ νωρίς και πριν καταλήξει η χώρα στο ΔΝΤ και στη "δασκαλίστικη" πειθαρχία της Μέρκελ.
Επιπλέον, η πολιτική πορεία του νυν προέδρου του, Ευάγγελου Βενιζέλου, έχει αφήσει κακές εντυπώσεις μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ αλλά και γενικά στους πολίτες. Άν και ικανός πολιτικός, ο κ. Βενιζέλος ποτέ δεν έγινε αρεστός ως πρόσωπο σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, όπως δείχνουν και οι συντριπτικά αρνητικές εντυπώσεις που οι πολίτες έχουν για αυτόν. Το όποιο κύρος διαθέτει ως συνταγματολόγος και επιστήμονας αμαυρώνεται από την προφανή έλλειψη χαρίσματος διαπροσωπικής επαφής που διαθέτει.
Συνοψίζοντας, το ΠΑΣΟΚ έχει (σχεδόν) πλήρως απαξιωθεί ως κόμμα αφού θεωρείται πρακτικά και ηθικά συνυπεύθυνο για τη μάστιγα των επαχθών μέτρων που επέβαλαν οι δανειστές στην Ελλάδα αλλά και για την απόλυτα χαλαρή στα οικονομικά πολιτική του που φοβόταν το πολιτικό κόστος και δεν έπαιρνε νωρίτερα μέτρα.
Ο λεγόμενος "κεντροαριστερός χώρος" βέβαια δεν έχει απαξιωθεί και μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων περιμένουν ένα κόμμα και έναν ηγέτη που δεν θα είναι λαϊκιστής ούτε μνησίκακος αλλά που θα προσπαθήσει να δώσει αξιόπιστες λύσεις στα μέτρα του δυνατού χωρίς "κηπουρούς" ή "λοχαγούς" και που δεν θα διστάσει να συγκρουσθεί με συμφέροντα για να υπηρετήσει το γενικό καλό.
Εξάλλου, συχνά στην Ελλάδα τα κόμματα μεταλάσσονται και μετεξελίσσονται. Αυτό είναι μια ιστορική πραγματικότητα και μια αναγκαιότητα όταν κάτι κλείνει τον κύκλο του. Αλλιώς θα μέναμε ακόμη στο κόμμα των Φιλελευθέρων ή στον Ελληνικό Συναγερμό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου