Μετά και τη νέα "εμπλοκή" με την Τρόϊκα, θα ξαναβρεθούμε στο ίδιο έργο θεατές. Η κυβέρνηση κακήν κακώς θα σπεύσει να λάβει νέα μέτρα και αίφνης θα παύσει να υπεραισιοδοξεί. Γνωρίζουμε βέβαια όλοι πως η εικόνα "καλού μαθητή" που προσπαθούν από το Υπουργείο Οικονομικών να δείξουν προς τα έξω είναι ψευδής. Όχι διότι πλέον τα στατιστικά μας είναι γνήσια (αλήθεια;) αλλά διότι κάθε φορά που ο κ. Στουρνάρας βγαίνει με το λουκ ενός cool υπουργού που έχει τα πάντα υπό έλεγχο, οι δανειστές ετοιμάζουν το μαστίγιο προς συμμόρφωση. Έτσι γίνεται και τώρα. Δεν πείθει η κυβέρνηση για το success story σε μια στιγμή που απελπισμένα χρειάζεται να τονωθεί το ηθικό της λόγω της προεδρίας της Ε.Ε. και λόγω των επερχόμενων εκλογών.
Το δίλημμα στη συνέχεια όμως είναι ανυπολόγιστων συνεπειών. Άν τα μέτρα συνεχιστούν και ο εμπαιγμός περί "επανεκκίνησης" με κατάργηση επιδομάτων, νέους φόρους, απεργίες, περικοπές, κλπ, εξακολουθήσει να υφίσταται, τότε οι ελάχιστες αντοχές της λεγόμενης μεσαίας παράταξης θα εξαντληθούν και ορδές ψηφοφόρων θα διοχετευθούν προς όλα τα άλλα κόμματα με κύριο νικητή το ΣΥΡΙΖΑ.
Άν πάλι τα μέτρα δεν έχουν συνέχεια τότε "καίγεται" το διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας για μείωση του χρέους. Πως θα πεις στη Μέρκελ πως, ενώ θέλεις κι άλλα λεφτά, επιθυμείς "κούρεμα" οφειλών; Και πως θα το πει η Μέρκελ στους Γερμανούς που ήδη μας βλέπουν με μισό μάτι και θα ήθελαν να μας δουν εκτός ευρώ; Απλή λογική στοιχειωδώς σκεπτόμενου ανθρώπου.
Το παζάρι αυτό που χρόνια τώρα γίνεται με εκατέρωθεν δηλώσεις και αντεγκλήσεις, έχει ήδη αποσταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα. Διότι ναι μεν ο δικομματισμός ο επικατάρατος επλήγη - όπως επιθυμούσαν χιλιάδες ψηφοφόροι - με τον αφανισμό του ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμα και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λύσεις και δεν δείχνει να διαθέτει ενιαία πολιτική. Προφανώς η επιπλέον διάσπαση του εκλογικού σώματος προς τα άλλα, μικρότερα, κόμματα θα επιφέρει ακυβερνησία αφού είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές τους που δεν θεωρείται καθόλου πιθανή μια συνεργασία ή μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην οποία βήμα δεν θα γίνεται από τις φαγωμάρες.
Ίσως όμως εδώ να είναι και το "κλειδί" του ζητήματος. Άν η κυβέρνηση θέσει μετ' επιτάσεως τα πολύ υπαρκτά αυτά σενάρια και πείσει με ότι μέσο διαθέτει την Ευρώπη πως μια Ελλάδα στα πρόθυρα του χάους όχι μόνο δεν εγγυάται επιστροφή δανεικών αλλά θα ενθαρρύνει το συστημικό σοκ εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ίσως ο κίνδυνος να παρέλθει. Υπό άλλη οπτική γωνία, αν η Ισπανία και η Ιταλία δουν μια στάση πληρωμών της Ελλάδας, ο πειρασμός θα είναι τεράστιος λόγω κοινωνικής πίεσης να πράξουν το ίδιο, κάτι που θα δήλωνε το τέλος του Ευρώ. Οι δε ίδιες οι κυβερνήσεις που έχουν δανείσει την Ελλάδα δεν θα μακροημερεύσουν επειδή οι πολίτες τους θα έχουν χάσει λεφτά με την Ελλάδα.
Για κάποιους τα παραπάνω ίσως ακούγονται υπερβολικά και υπεραπλουστευμένα λόγω της πολυπλοκότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά και δεν είναι απαραίτητο να γίνουν έτσι ακριβώς τα πράγματα. Όπως και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τα παλιρροϊκά κύματα από την πτώχευση ενός κράτος εντός της Ευρωζώνης, τα οποία κύματα άλλοι έχουν περιγράψει με όχι και τόσο φωτεινά χρώματα.
Πλέον, κάθε μέρα που το παζάρι της αποσταθεροποίησης συνεχίζεται μεταξύ Τρόϊκας και κυβέρνησης, πρέπει να καταστεί σαφές στους Ευρωπαίους πως όλα έχουν όρια και πως οι κοινωνικές εκρήξεις δεν ωφελούν την Ευρώπη, ιδιαίτερα όταν τα ντόμινο είναι ιδιαίτερα πιθανά σε αυτό το συνονθύλευμα που ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου