Το διακύβευμα στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές ουδεμία σχέση έχει με ότι ίσχυε παλαιότερα. Τώρα πλέον το "μέτρημα των κουκιών" δεν είναι το ζητούμενο. Πριν λίγα χρόνια οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν ένα μικρό πανηγυράκι με τους επιτελείς των κομμάτων να προσπαθούν να βρουν κρυμμένα μηνύματα στις προθέσεις των ψηφοφόρων ενώ η ανάλυση των ποσοστών συνήθως αποτύπωνε την κατά προσέγγιση εκλογική ισχύ ενός κόμματος.
Τώρα τίποτε εξ αυτών δεν ισχύει. Ο δικομματισμός όπως τον ξέραμε έχει γίνει θρύψαλλα ενώ η "εναλλακτική λύση" του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να μπορεί να απαντήσει σε στοιχειώδη ζητήματα πρακτικής βελτίωσης των ζητημάτων που ταλανίζουν τους πολίτες.
Προφανώς η αποκομιδή των απορριμάτων, ο ηλεκτροφωτισμός και το χωροταξικό μοιάζουν πια σαν κινούμενα σχέδια της Ντίσνεϊ ως ζητήματα που θα κρίνουν τις προσεχείς εκλογές. Και επειδή η καυτή πατάτα των πολύ μεγαλύτερων ζητημάτων όπως η ανεργία, η προσέλκυση επενδύσεων, η μείωση φόρων, κλπ. ξεπερνά κατά πολύ τον εκάστοτε δήμαρχο ή και περιφερειάρχη, χρειάζεται τεράστια προσοχή αφενός στο μήνυμα που θα περάσουν οι υποψήφιοι και αφετέρου στο μήνυμα που θα λάβουν ή που προσδοκούν να λάβουν οι ψηφοφόροι.
Ευνόητο είναι πως ένας υποψήφιος δήμαρχος δεν μπορεί να απαντήσει για το φόρο ακινήτων ή για τα ποσοστά ανεργίας. Ένας υποψήφιος περιφερειάρχης δεν μπορεί να πει πόσα λεφτά θα φέρει με το ΕΣΠΑ ή πόσες επιδοτήσεις. Μέσα σε όλα, πολλοί δήμοι έχουν οικονομικό πρόβλημα και μεγάλες υποχρεώσεις που δεν τους επιτρέπουν να κάνουν λαϊκίστικες παροχές ή να δίνουν υποσχέσεις.
Αυτό είναι με λίγα λόγια το τοπίο των επικείμενων εκλογών στην αυτοδιοίκηση. Ουδείς εχέφρων μπορεί να ισχυριστεί πως ερχόμενος ένας δήμαρχος ή περιφερειάρχης από τη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι καλύτερος ή χειρότερος, αφού η απόλυτα ρευστή κατάσταση της οικονομίας και των πολιτικών συσχετισμών δεν επιτρέπουν προβλέψεις ή "σίγουρα χαρτιά".
Κερδισμένος αντίθετα θα είναι ο υποψήφιος που θα ασχοληθεί, έχοντας αυστηρά και σοβαρά μελετήσει τα δεδομένα και τους αριθμούς, με το πως θα κάνει την καλύτερη διαχείριση των πραγμάτων με τους υπάρχοντες πόρους, χωρίς βαρύγδουπες υποσχέσεις και τυμπανοκρουσίες τις οποίες σε κάθε περίπτωση οι πολίτες δεν υποφέρουν πλέον. Άν, δε, υπεισέλθουν και κομματικές γραμμές και πολιτικάντικες προσεγγίσεις αντί του ωμού ρεαλισμού και της χρηστής διαχείρισης, τότε όχι μόνο δεν θα παραχθεί έργο αλλά θα οδηγήσει σε νέες κόντρες και διαξιφισμούς, κάτι στο οποίο η πολιτική τάξη συχνά επιδίδεται χωρίς να ασχολείται με την καρδιά του θέματος που είναι να δώσει απαντήσεις στα ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο.
Επί της ουσίας, εκεί κρίνονται όλοι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου