Η ρητορική του αέρα

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Οι πολιτικοί αναλυτές σίγουρα θα έχουν σοβαρό έργο να κάνουν στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσουν τι υπάρχει στο μυαλό του κ. Κουβέλη. Συγκεκριμένα τι τον ώθησε να τα βροντήξει σε κρισιμότατες στιγμές για τη χώρα. Ο απολυταρχισμός όπως αφήνει ο ίδιος να εννοηθεί του κ. Σαμαρά που έριξε "μαύρο" στην ΕΡΤ; Το γεγονός πως δεν προσλήφθηκαν άμεσα όλοι οι απολυμένοι της δημόσιας τηλεόρασης; Μήπως η ΕΡΤ ήταν η αφορμή για ξεκαθάρισμα λογαριασμών αφού επί καιρό υπουργοί στηριζόμενοι από τη ΔΗΜΑΡ δημιουργούσαν προβλήματα στο κυβερνητικό σχήμα;

Το γεγονός πέρα από τις εικασίες είναι πως ο κ. Κουβέλης στάθηκε απόλυτα κατώτερος των περιστάσεων. Το κόμμα του έχει συντριπτικές πιθανότητες να οδεύσει προς την εκλογική καταστροφή αφού ήδη πολλοί πολίτες φανερώνουν τη δυσαρέσκειά τους. 

Ορισμένοι βέβαια εμφορούμενοι από επαναστατικές ιδέες επαινούν τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ για τη γενναιότητά του. Αναρωτιέται όμως κανείς τι είδους γενναιότητα να επιδείξει εφόσον η Ευρώπη θέτει τελεσίγραφα που αναφέρουν πως αν δεν απολυθεί κόσμος από το δημόσιο, η Ελλάδα θα αφεθεί να χρεωκοπήσει.

Προφανώς και θα ήταν στα όρια του παραλόγου να σκεφθεί κανείς πως η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έγινε θρύψαλα ενώ είχε τη δύναμη να πει "όχι" στα μέτρα, στη φοροκαταιγίδα, τις απολύσεις και τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Όμως για αυτό ακριβώς ισοπεδώθηκε εκλογικά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, διότι ο κόσμος μεταφέρθηκε από τα ρουσφέτια στις περικοπές και αυτό δεν του άρεσε καθόλου.

Πέρυσι τέτοια εποχή με την κυβερνητική αβεβαιότητα η Ελλάδα είχε παγώσει. Ο κόσμος έβαζε λεφτά κάτω από τα στρώματα, προσλήψεις μηδέν, επενδύσεις μηδέν, κινητικότητα μηδέν. Οι θούριοι του κ. Τσίπρα και παρ' όλα τα ασυνήθιστα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που έκαναν είναι να ετοιμάζουν τον κόσμο για το χειρότερο. Είναι άλλωστε παροιμιώδης η κουτοπονηριά του Έλληνα που ναι μεν μπορεί να κραυγάζει και να διαμαρτύρεται λέγοντας πως θα ψηφίσει και το Στάλιν αρκεί να πάρει πίσω λεφτά αλλά παράλληλα καλού κακού ετοιμάζεται και για συνθήκες Γερμανικής κατοχής αφού ξέρει πως όποιος τάζει διάφορα αλλά δε λέει από που θα βρει τα λεφτά είναι τελικά αναξιόπιστος.

Ο κ. Κουβέλης θέλησε να εξισορροπήσει ανάμεσα στην ανόητη παροχολογία και τις άδειες επαναστατικές ιδέες από τη μια και στις αριστερές του καταβολές και ιδεολογίες από την άλλη. Προσπαθούσε να μη φορτίζει την ατμόσφαιρα και να φαίνεται ως σοφός Νέστορας της πολιτικής με μετριοπάθεια και μεστές ιδέες.

Στο επίπεδο του θεωρητικού τα πάντα μπορούν να γίνουν, αλλά όταν έρθει η ώρα της πράξης οι ιδέες μηδενίζονται και οι ηγετικές ικανότητες γίνονται ορατές. Και ο κ. Κουβέλης θα μπορούσε να έχει στριμώξει τον κ. Σαμαρά για το "μαύρο" της ΕΡΤ, για την ασυνήθιστη σβελτάδα της κυβέρνησής του να κλείσει την ΕΡΤ που αν και εμβριθής σκανδάλων δεν έπαυε να θεωρείται εθνικό απόκτημα, για άλλα ζητήματα κυβερνητικής λειτουργίας ίσως. Και το βέβαιο είναι πως θα έπαιρνε ανταλλάγματα σημαντικά.

Αντ' αυτού, προτίμησε την αποχώρηση από την κυβέρνηση στέλνοντας ρίγη ανησυχίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η απόφασή του αυτή τον κατατάσσει στους αδόκιμους πολιτικούς όπως έγινε πέρυσι με τον κ. Καρατζαφέρη ο οποίος θεώρησε πως ήταν παίκτης - κλειδί έως ότου θέλησε να αποφύγει το πολιτικό κόστος. Στο τέλος και το κόμμα του διαλύθηκε και ο ίδιος εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. 

Η παρουσία του κ. Κουβέλη θα μπορούσε να έχει ευεργετικά αποτελέσματα ως αντίβαρο σε εξτρεμιστικές πιέσεις της Τρόϊκας. Αλλά η "ηρωϊκή" αποχώρησή του εξανέμισε μια τέτοια προοπτική. 

Το συμπέρασμα που θα μπορούσε κάποιος να βγάλει είναι πως πλέον οι ρητορικές του αέρα σε κρίσιμες περιόδους δεν εξασφαλίζουν την πολιτική επιβίωση.