Λεφτά υπάρχουν!

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Προφανώς δεν αναφέρομαι στο αλήστου μνήμης ρητό του Γ. Παπανδρέου το 2009. Ο κ. Παπανδρέου ομιλούσε περί ανείσπρακτων χρεών προς το Δημόσιο τα οποία έφταναν τα 50 δις ευρώ και που, όπως απεδείχθη, θα μείνουν ανείσπρακτα στην συντριπτική τους πλειοψηφία.

Στο άρθρο αυτό αναφέρομαι απλά στο θέμα της εξεύρεσης αληθινών, πλουσιοτάτων πόρων χρήματος. Ορμώμενος από το πρωτοφανές περιστατικό υφαρπαγής χρημάτων (ας το πουν οι άλλοι των Βρυξελλών εισφορά) από τους Κύπριους και μη καταθέτες σε μια εντελώς ύπουλη και ανύποπτη στιγμή, σκέφτηκα με απλή λογική τα παρακάτω για την Ελλάδα που ναι μεν προς στιγμήν δεν έχει αυτό το πρόβλημα αλλά που είναι στον κυκεώνα της κρίσης:

Πρώτον, ήδη από την αρχή του προβλήματος έπρεπε να έχει γίνει ενδελεχής έλεγχος για όσους βρέθηκαν να έχουν καταθέσεις που δεν μπορούσαν να τις δικαιολογήσουν. Κατόπιν έπρεπε να υπάρξει γρήγορη δήμευση των χρημάτων που υπήρχαν υπόνοιες (και κατόπιν αποδείξεις) πως επρόκειτο για "μαύρα" χρήματα ή αμφιβόλου προελεύσεως μέσω οφ-σορ. 

Δεύτερον, έπρεπε απευθείας να παρακρατούνται τα χρήματα και η ακίνητη περιουσία όσων χρωστούσαν στο Δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία και τους ίδιους τους εργαζόμενους εταιριών. Και αυτό όχι για μικροποσά αλλά για μεγάλα, τεράστια ποσά σαν κι αυτά που ακούμε. Αντ' αυτού, οι υποθέσεις αυτές "σέρνονται" για χρόνια στα δικαστήρια και στο τέλος το Δημόσιο δεν εισπράττει σχεδόν τίποτα. Ενδεικτικά αναφέρω την περίπτωση ιδιοκτήτη εταιρείας οδικής βοήθειας που ενώ χρωστούσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, τιμωρήθηκε με εξαγοράσιμη φυλάκιση και με 6 χιλιάδες ευρώ αφέθηκε ελεύθερος.

Τρίτον, οι καταθέσεις στο εξωτερικό έπρεπε ήδη να έχουν αποφέρει έσοδα ακόμη κι αν οι Ελβετοί ή όποιοι άλλοι προβάλλουν ισχυρότατες αντιστάσεις στα αιτήματα των αρχών. Το τραπεζικό απόρρητο και οι διάφορες συμφωνίες πρέπει να επανεξεταστούν αν οι καταθέτες διατηρούν μυθικά ποσά (έχουν ακουστεί ακόμα και 400 δις ευρώ) τη στιγμή που η μεσαίες και κατώτερες κοινωνικές τάξεις καταρρέουν από τους φόρους και την έλλειψη ρευστού. Επιβάλλεται το κράτος να ελέγξει και να φορολογήσει αυτά τα χρήματα ακόμη κι αν νομίμως φυγαδεύτηκαν. 

Μέσω αυτών των βημάτων που όμως απαιτούν ισχυρή πολιτική βούληση, αδιάφθορους ελεγκτικούς μηχανισμούς και συνεργασία με τις δικαστικές αρχές και τους ηγέτες των άλλων χωρών, αρκετά μπορούν να συμβούν που θα ελαφρύνουν κατά πολύ την πίεση στις μεσαίες και κάτω τάξεις και δεν θα χρειαστεί ούτε για τις καταθέσεις να ανησυχούμε, μα ούτε και να κάνουμε παζάρια του Χαρτούμ  για το σε πόσες δόσεις πρέπει να πληρωθούν τα χαράτσια και οι φόροι.

Λεφτά υπάρχουν και περιμένουν να βρεθούν και να χρησιμοποιηθούν. Για να γλιτώσουμε μια ώρα αρχύτερα από Τροϊκες, bank run και καταστάσεις αμόκ.