Υπερχρεωμένοι πολιτικοί

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Τους τελευταίους μήνες γίνεται ένα σούσουρο για το περίφημο νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Κατ' αρχάς υπάρχουν ορισμένοι κυβερνώντες που θεωρούν πως οι κοινωνικά ευαίσθητες εξαγγελίες  θα τους προσδώσουν κύρος και πιθανότατα επανεκλογή σε μελλοντικές εκλογές. Από κοντά ακολουθούν στη συνέχεια και παπαγαλίζοντα ΜΜΕ που αναπαράγουν άκριτα τις εξαγγελίες για να μπαλώσουν τα κενά στην ροή των ειδήσεών τους.

Το δεδομένο όμως παραμένει ένα: Σχέδιο για τους εγκλωβισμένους της οικονομικής κρίσης δεν υπάρχει ή και να υπάρχει δεν θα βγει ποτέ αλώβητο και κοινωνικά δίκαιο εφόσον οι τράπεζες και η Τρόϊκα αντιστέκονται σθεναρώς. 

Το βασικό επιχείρημα των τραπεζών είναι, αν το θέσουμε ωμά, πως αν δώσεις λίγο αέρα στον Έλληνα θα σταματήσει να πληρώνει τα πάντα και το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Εν μέρει μπορεί για όλους να είναι εύκολο να λαμβάνεις και δύσκολο να δίνεις αλλά με βεβαιότητα η πολιτεία μπορεί να ρυθμίσει το πρόγραμμα για τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος.

Είναι ηλίου φαεινότερον πως δεν γίνεται να έχει ανακούφιση κάποιος που έβγαλε τριάντα πιστωτικές κάρτες και ξόδεψε πακτωλό χρημάτων σε είδη πολυτελείας και ταξίδια. Όπως επίσης δεν είναι δυνατόν να βοηθηθεί όποιος έχει τρία και τέσσερα σπίτια και εξοχικά και ζητεί να του κουρέψουν το χρέος.

Βοήθεια πρέπει να λάβουν οι άνεργοι, ιδιαίτερα αυτοί που βρίσκονται σε σπίτια με χαμηλό εισόδημα, οι σοβαρά πάσχοντες, όσοι έχουν αισθητά μειωμένες απολαβές, όσοι έχουν πολύτεκνες οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, καθώς και όσοι έχουν ελάχιστα περιουσιακά στοιχεία.

Οι ρυθμίσεις που μελετώνται από την κυβέρνηση δεν θα πρέπει να ισχύσουν μόνο για τα στεγαστικά αλλά για όλα τα δάνεια. Και οι τράπεζες πρέπει να είναι έτοιμες για πραγματικά γενναίες αποφάσεις διότι έβγαλαν απύθμενα κέρδη με τα αφειδώς χορηγούμενα δάνεια τα προηγούμενα χρόνια. 

Κάθε προσπάθεια μεγάλων εξαγγελιών η οποία όμως ροκανίζεται στις διαπραγματεύσεις και καταντά να αποτελεί μια σούπερ - λαϊτ εκδοχή του αρχικού σχεδίου, αποτελεί πολιτικό σφάλμα και δίνει την αίσθηση του εμπαιγμού όσων πολιτών αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους όχι απαραίτητα λόγω της υπερ - έκθεσής τους σε δανεισμό αλλά διότι απολύθηκαν ή το εισόδημά τους μειώθηκε σημαντικά.

Τέλος, οι διαβόητες ρυθμίσεις των τραπεζών ναι μεν έχουν κάποιο όφελος αλλά πρέπει να γίνονται με γνώμονα την πραγματική βοήθεια των δανειοληπτών και όχι την εξόντωσή τους με παράταση δανείων για πολλά χρόνια αλλά με υψηλό επιτόκιο διότι κάτι τέτοιο είναι παγίδα για τους δανειολήπτες.

Το άμεσο κούρεμα μέρους των χρεών, όπως εξέφρασε και το ΔΝΤ, είναι η μόνη ρεαλιστική λύση για την πραγματική ανακούφιση των δανειοληπτών που πραγματικά και αντικειμενικά έπεσαν θύματα της κρίσης και της ανεργίας. 

Οι εξαγγελίες που γίνονται πάντως από τους κυβερνώντες μας, δυστυχώς αποδεικνύουν μέχρι τώρα την υπερχρέωση των πολιτικών σε υποσχέσεις και εύκολα λόγια. Τα οποία εύκολα κουρεύονται μόλις οι τράπεζες γκρινιάξουν, αλλά ουδόλως λησμονούνται από τους πολίτες.