Τι εστί αντιμνημονιακός;

του Μανόλη Μπουχαλάκη

 

Διάφορα ακούγονται (ξανά) προσφάτως για δημιουργία νέων "αντιμνημονιακών" κομμάτων από διάφορους παραθερίζοντες στην πολιτική οι οποίοι βλέποντας οτι τα κόμματα που τους φιλοξενούν δεν μπορούν να τα βάλουν με την Τρόϊκα, σπεύδουν να τονίσουν οτι θα δραστηριοποιηθούν και οτι θα κάνουν το ένα και το άλλο.

Καταρχάς ας είμαστε ειλικρινείς. Όποιος έχει το χρήμα, αυτός κάνει κουμάντο. Διάφορες ανοησίες περί διαπραγματεύσεων, ολοήμερων και ολονύκτιων μαχών και συναφών επών, δεν έχουν πρακτικά καμιά σημασία διότι η Τροϊκα κατέφθασε στην Ελλάδα όχι για να μοιράσει δισεκατομμύρια σαν να ήταν το Τζόκερ αλλά για να αποδομήσει πλήρως το σπάταλο και αποτυχημένο μοντέλο του παρελθόντος που καταδίκασε την Ελλάδα.

Άν κάτι μπορεί κανείς να προσάψει στν Τρόϊκα και τα αφεντικά της είναι οτι επειδή δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στην πολιτική διαπραγμάτευση και εν γένει στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα που χρόνια υποσχότα διάφορα στους Ευρωπαίους αλλά τίποτα δεν έκανε, επικεντρώθηκαν στα μέτρα άμεσης ισχύος που είναι οι περικοπές παντού. Αυτό είχε τα γνωστά αποτελέσματα του ντόμινο. Λιγότερα χρήματα ίσον λιγότερη κατανάλωση ίσον περισσότερη ανεργία και τανάπαλιν.

Πλέον εναπόκειται αποκλειστικά (και μόνο) στους Ευρωπαίους να βάλουν ένα τέλος σε αυτό το αποτυχημένο μοντέλο σωτηρίας της Ελλάδας. Με γενναίες αποφάσεις και όσα "κουρέματα" χρέους χρειαστούν, η χώρα μπορεί να μπει ξανά σε κάποιο δρόμο. Σε καμία περίπτωση όμως ακόμη κι αν η Ελλάδα βοηθηθεί περαιτέρω, δεν θα απαιτηθούν λιγότερα μέτρα ή λιτότητα.

Άρα καταλαβαίνει κανείς οτι ναι μεν τα Μνημόνια μπορεί να εφαρμόστηκαν με κακό τρόπο και με κίνητρα τιμωρίας της Ελλάδας για τα ψεύδη του παρελθόντος, αλλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην επιβληθούν στη χώρα κανόνες και μάλιστα δρακόντειας φύσης για να μην συνεχίζουν να υπάρχουν "μαύρες τρύπες" και να χάνουν τα λεφτά τους τα κράτη που μας δανείζουν με λεφτά των πολιτών τους. 

Βεβαιότατα, και εκεί πρέπει να γίνει η αληθινή διαπραγμάτευση, οι εχέφρονες πολιτικοί μας θα πρέπει να επιμείνουν σε αντισταθμιστικά μέτρα ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Με κοινοτικά προγράμματα και χρήματα για επενδύσεις και επιχειρηματικά σχέδια, η οικονομία μπορεί σιγά σιγά να πάρει μπροστά. Ας μην περιμένουμε να φτάσουμε στις κραιπάλες των προηγούμενων ετών, αλλά τουλάχιστον δικαιούμαστε να προσδοκούμε μια πιο υγιή οικονομία και κοινωνία από ότι τώρα.

Εδώ λοιπόν ξαναμπαίνει το σλόγκαν του "αντιμνημονιακού" που εύκολα πετούν μερικοί. Αντιμνημονιακός δε σημαίνει αντι-Ευρωπαίος διότι δεν έχουμε από πουθενά αλλού να περιμένουμε βοήθεια. Αντιμνημονιακός δε σημαίνει "δεν πληρώνω, δεν πληρώνω" διότι έτσι η χώρα θα γίνει Μπανγκλαντές με μισθούς 2 δολάρια τη μέρα (με 12ωρη δουλειά). Αντιμνημονιακός δε σημαίνει "δε γουστάρω Μνημόνια και συμφωνίες" διότι ουδείς αφελής θα δανείσει την Ελλάδα χωρίς σαφείς εγγυήσεις οτι θα πάρει τα λεφτά του πίσω, εκτός κι αν αυτού του είδους ο αντιμνημονιακός έχει ανακαλύψει δεκάδες ορυχεία χρυσού και διαμαντιών ή κοιτάσματα πετρελαίου δεκαπλάσια των Αραβικών Εμιράτων.

Βλέπουμε λοιπόν οτι πρακτικά ο όρος "αντιμνημονιακός" είναι μια κενή φούσκα και δεν έχει καμιά πρακτική αξία παρά λέγεται για λόγους εντυπώσεων και μόνο. Άν παρόλα αυτά κάποιος θέλει ντε και καλά να ονομάζεται έτσι, ας έχει σχέδιο ανάπτυξης για τη χώρα έτοιμο ώστε την επαύριο να πει στον Τόμσεν "καλά τσακίδια". Άν όμως δεν υπάρχει σχέδιο ρεαλιστικό, τότε μηδέν εις το πηλίκον και κινδυνεύει ο ενδιαφερόμενος εκτός από πολιτικάντης να θεωρηθεί και καιροσκόπος.

Αντιθέτως, όποιος ζητήσει ανταλλάγματα από τους Ευρωπαίους βασιζόμενος στο γεγονός οτι η κατάρρευση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και ιδιαίτερα της Ισπανίας δε συμφέρει κανένα αλλά και παράλληλα δείχνοντας οτι προσπαθεί να βάλει σε τάξη τη χώρα μας, αυτός θα είναι και ο κερδισμένος και ο σωστός πολιτικός που θα στείλει τον Τόμσεν στο σπίτι του μια ώρα αρχύτερα.