του Μανόλη Μπουχαλάκη
Δευτέρα απόγευμα. Κάποιο ζευγάρι περιμένει στο ΠΑΓΝΗ για να εξεταστεί από αναισθησιολόγους καθότι η σύζυγος την επόμενη πρόκειται να υποβληθεί σε καισαρική τομή. Μετά από αρκετή ώρα μαθαίνουν οτι λόγω περιστατικών μόνο 2 γυναίκες μπορούν να εξεταστούν, οι άλλες στα εφτά καλά του Θεού. Λεπτομέρεια; Οι αναισθησιολόγοι κάνουν επίσχεση εργασίας διότι το κράτος τους χρωστά 4 μηνών εφημερίες. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Μόλις το κράτος τους καθυστερεί τα δεδουλευμένα τους θα πρέπει να επέλθει το χάος, ανεξάρτητα αν ο ασθενής πρέπει να εξεταστεί για το χειρουργείο του. Μπρος στο δημόσιουπαλληλικό συνδικαλισμό τι είναι μια ασθενής άλλωστε.
Κάποιος ίσως έλεγε οτι κάπως πρέπει και οι ιατροί και οι ναυτικοί και οι φαρμακοποιοί και όλοι να διατρανώσουν την αδικία εις βάρος τους. Και τι άλλος καλύτερος τρόπος από την ομηρεία άλλων κοινωνικών ομάδων. Οι οποίες κοινωνικές ομάδες ιδιαίτερα αυτό τον καιρό δεν έχουν ουδεμία διαβεβαίωση οτι αύριο θα έχουν δουλειά ή οτι θα πάρουν τα δεδουλευμένα τους. Τουναντίον, τους ζητείται να δουλεύουν αόκνως και ανελλιπώς ωσάν να έπαιρναν κανονικά μισθούς, υπερωρίες, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και επιδόματα που, υποτίθεται, έχουν κατοχυρώσει. Όμως, η μόνη κατοχύρωση που έχουν είναι η ανασφάλεια και ο φόβος να βρεθούν στο δρόμο αυτοί και η οικογένειά τους ή να δεχτούν να δουλεύουν επ' αόριστον με το εν τέταρτο του κανονικού τους μισθού (ούτε συζήτηση για δώρα και υπερωρίες) γιατί το χρήμα εξατμίστηκε από την αγορά και τώρα τρέχα γύρεύε το.
Επανειλημμένα έχω δηλώσει οτι σέβομαι απεριόριστα το ιατρικό επάγγελμα και τους λειτουργούς του, όπως επίσης έχω δηλώσει οτι σέβομαι και τους φαρμακοποιούς, τους ναυτικούς, τους αγρότες, τους συνταξιούχους. Και το δικαίωμα στη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους είναι αναφαίρετο. Όμως το γνωστό φαινόμενο της έμμεσης ή άμεσης στοχοποίησης άλλων κοινωνικών ομάδων που επίσης δοκιμάζονται στην κρίση με σκοπό την εξεύρεση γρηγορότερης λύσης στο πρόβλημά τους δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και ουσιαστικά αποστερεί την ηθική νομιμοποίηση από τον αγώνα που οι ομάδες αυτές δίνουν για τα συμφέροντά τους.
Εκτός βέβαια κι αν οι συνεχιζόμενες απεργίες και η διαρκής αδιαφορία για το συμφέρον και των άλλων συμπολιτών μας κάποτε οδηγήσει σε κοινωνικό αλληλοσπαραγμό, κάτι το οποίο δεν είναι στο άμεσο ούτε έμμεσο συμφέρον των αναισθησιολόγων και των οιονδήποτε. Διότι με κοινωνία σε έκρηξη και χωρίς κράτος ή με κράτος χρεωκοπημένο το βέβαιο είναι οτι δεν θα τους έχει μείνει τίποτα άλλο προς διεκδίκηση παρά η επιστροφή στην καλλιέργεια κηπευτικών και έτερων φυσικών προϊόντων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου