Στοπ στη διαφθορά!

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Τα εκατομμύρια ευρώ της απάτης στο ΙΚΑ με τις ψευδείς βεβαιώσεις τοκετών έφεραν στο προσκήνιο την πραγματική κατάσταση της Ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που είχε σε σημαντικό βαθμό εθιστεί στην απομύζηση του κράτους, το αλισβερίσι, τα λάθος πρότυπα και την κουτοπονηριά και που τώρα καλείται να ξυπνήσει βιαίως.

Κάποιος θα απαντήσει λέγοντας, μα δεν είναι όλοι το ίδιο, δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και πολύ περισσότερο όλοι οι Έλληνες διεφθαρμένοι. Θα απαντήσω, "σωστά". Και εννοείται οτι δεν είμαστε όλοι κλέφτες και απατεώνες ή τουλάχιστον όχι περισσότερο από τους άλλους λαούς. Όμως όλα αυτά τα χρόνια με τόσα κρούσματα σε πολεοδομίες, ΙΚΑ, εφορίες, τελωνεία, ΔΕΚΟ και πάει λέγοντας, τολμώ να πω οτι η παθογένεια όχι μόνο δεν έχει ιαθεί αλλά εχει πληθυνθεί.

Εκτιμώ οτι δεν ευθύνονται μόνο η γραφειοκρατία, οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης και η συνδικαλιστική αλληλεγγύη για την καθυστέρηση στο "ξερίζωμα" του αποστήματος της διαφθοράς αλλά η ίδια η φύση αρκετών συμπολιτών μας που ανδρώθηκαν σε ένα περιβάλλον στο οποίο σημασία είχε τι περνούσες προς τα έξω και πόσο γρήγορα είχες τη δυνατότητα να ελίσσεσαι για να σε θεωρούν σπουδαίο.

Πόσες και πόσες φορές δεν γίναμε μάρτυρες τύπων που ήταν οικείοι με τον αστυνομικό διευθυντή, το βουλευτή, το μητροπολίτη, τον πρόεδρο της ΠΑΕ και ούτω καθεξής. Παντού "μούρη" και αίσθηση σπουδαιότητας κι ας ήταν οι πλειότεροι εξ αυτών σχεδόν αγράμματοι και απένταροι. Αλλά στην Ελλάδα μετρούσε ότι δήλωνες οτι είσαι και όχι ότι πραγματικά ήσουν. Αρκετοί επίσης στη χώρα μας ακόμα ονειρεύονται καρβέλια, εύκολους μισθούς, το γιο τους να υπηρετεί φαντάρος έξω από το σπίτι τους, την κόρη τους σε βουλευτικά γραφεία, 3-4 σπιτάκια και καναδυό εξοχικά, σκαφάκι στη μαρίνα και μπαρμπουνάκια στο λιμανάκι, διακοπές στο Σεν Τροπέ και άφθονα λουλούδια στα μπουζούκια.

Σε αυτό το σημείο θυμάμαι κάποιους Αμερικάνους φίλους που μου έλεγαν οτι στην Αμερική, αν βεβαίως δεν ανήκεις στο οργανωμένο έγκλημα, πετυχαίνεις μόνο based on your own merits ή για να το πούμε απλά, με την αξία σου, τη δουλειά σου και το παράδειγμά σου. Νομίζω οτι στην Ελλάδα αυτό ακόμη δεν έχει γίνει ηθική αξία και άγραφος νόμος. Όσο ασχολούμαστε με τα τάλεντ σόου, την εφήμερη δόξα και το πως θα βγάλουμε εύκολα παραδάκι, τόσο θα χάνουμε τα βαθύτερα νοήματα της επιτυχίας, ένα εξ αυτών, δε, είναι η πίστη στη σκληρή δουλειά και στις ικανότητες του κάθε ενός μας.

Πάντα θα υπάρχουν βέβαια κάποιοι που θα θέλουν δόξα και χρήμα "από το παράθυρο". Αυτούς μπορούμε να τους απομονώσουμε με τη δική μας επιμονή στις αξίες της αληθινής κατάκτησης της δόξας και του χρήματος που προέρχεται από τίμια δουλειά, γνώσεις, τις καινοτομίες και την κουλτούρα μας και παράλληλα με άρνηση να επιβραβεύουμε τον επίορκο υπάλληλο δίνοντάς του μπαξίσια, άρνηση να παρακαλάμε το βουλευτή για το γιόκα μας, απαίτηση από την εξουσία και τη δικαιοσύνη να γίνει αμείλικτη σε φαινόμενα διαφθοράς και στροφή της κοινωνίας στην ανάγκη του συνανθρώπου μας αντί της ικανοποίησης της αφεντιάς μας. Ίσως έτσι να βάλουμε ένα στοπ στη διαφθορά και να βρίσκουμε πιο γρήγορα τους άντρες που πήραν επίδομα τοκετού, όπως στο ΙΚΑ Καλλιθέας.