του Μανόλη Μπουχαλάκη
Το μισοβυθισμένο κουφάρι του "Costa Concordia" θα θυμίζει στους ανθρώπους και πάλι οτι ανεξάρτητα από την πρόοδο της τεχνολογίας, την κάθετη αναβάθμιση των σωστικών μέσων και την εκπαίδευση του πληρώματος, ο παράγοντας "ανθρώπινο λάθος" παραμένει και θα παραμένει ανεξέλεγκτος και πυρήνας συμφορών. Εν προκειμένω, ο καπετάν Σκετίνο θα πρέπει να δώσει πειστικές εξηγήσεις για το τι γύρευε το πλοίο που κυβερνούσε γύρω από υφάλους και τόσο κοντά στην ακτή. Άν, δε, τελικά αποδειχτεί οτι πήγαινε δίπλα στα βράχια ώστε ένα μέλος του πληρώματός του να χαιρετήσει ένα συγγενή του, τότε καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της βλακείας που κουβαλάει ο "μάστερ" του βαποριού ο οποίος επερεκτίμησε τις δυνατότητές του και υπέθεσε οτι το κρουαζιερόπλοιο ήταν κάτι σαν το μηχανάκι του ντελιβερά που το "παρκάρουμε" όπου βρούμε.
Άν μεταφέρουμε τις συνθήκες προσάραξης του Κονκόρντια στο Ελληνικό κοινοβούλιο, θα διαπιστώσουμε πολλές ομοιότητες. Μπορεί να έχουμε εδώ ένα ικανό "σκίπερ", τον κ. Παπαδήμο, αλλά η πορεία της κυβέρνησής του ομοιάζει με πλοίο ήδη προσαραγμένο σε αχαρτογράφητα νερά. Την ευθύνη εδώ φέρουν 2 παράγοντες. Η ισοπεδωτική εμμονή της τρόϊκας με την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και οι προσωπικές και κομματικές σκοπιμότητες των κομμάτων που αποτελούν την κυβέρνησή του.
Ενδεικτικά, στην ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο, λέγεται οτι αρκετοί φρόντισαν να μην ψηφίσουν κάποια επιμέρους τμήματα διότι γνωρίζουν οτι δεν θα επανεκλεγούν στις επόμενες εκλογές και ήθελαν να δείξουν "καλό πρόσωπο" στην εκλογική τους περιφέρεια. Από την άλλη, οι εσωκομματικές (μη) εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δίνουν την εικόνα "ο κάθε ένας κι απάνω του" και προϊδεάζουν για την απόλυτη πανωλεθρία του κόμματος στις εκλογές, σύμφωνα και με την τελευταία δημοσκόπιση.
Μέσα σε όλα αυτά, η Τρόϊκα ζητά "τη μάνα της και τον πατέρα της" για να πετύχουν οι αριθμοί στα λογιστικά της φύλλα έτσι ώστε μετά το "κούρεμα" να προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση. Μέσα σε αυτό το κλίμα το πλοίο "Ελλάς" ήδη έχει πάρει κλίση αρκετών μοιρών που ίσως να μην επιτρέπουν την κάθοδο των σωστικών λέμβων. Οι υδατοστεγείς πόρτες δεν λειτουργούν και το βαπόρι μπάζει νερά. Τρόπος υπάρχει να αποφευχθεί η βύθιση;
Σαφέστατα και υπάρχει. Ονομάζεται πολιτική γενναιότητα, αίσθημα ευθύνης, ειλικρίνεια, πατριωτισμός και αυταπάρνηση. Αυτό το "πακέτο" μπορεί να εγγυηθεί τη σωτηρία του πλοίου. Οι αξιωματικοί ενός βαποριού δεν εκπαιδεύονται για να δείχνουν τα γαλόνια τους και να τσουγκρίζουν σαμπάνιες σε δεξιώσεις, ούτε για να φλερτάρουν με ωραίες κοπελίτσες. Παρομοίως, η πολιτική δεν είναι μόνο για μπίζνες, δόξα και προβολή αλλά κυρίως (και μόνο) για να υπηρετεί κανείς συλλογικά το έθνος ακόμη κι αν ανακοινώνει, προσωρινά, μέτρα για να μη χρεωκοπήσει η χώρα.
Ο μέσος Έλληνας ήδη έχει προσαρμοστεί στην εποχή λιτότητας και αυξημένης φτώχειας που επήλθε τα τελευταία 3 χρόνια. Θέλει όμως ξακάθαρες λύσεις και την εγγύηση οτι η χώρα του θα παύσει να είναι ο περίγελος του κόσμου, η "ειδική περίπτωση" κατά Μέρκελ, και το όνειδος της Ε.Ε.
Με άλλα λόγια, θέλει το πλοίο "Ελλάς" να γίνει πάλι αξιόπλοο και να αρμενίζει όπως του αξίζει. Περήφανο και αξιοπρεπές. Με αφοσιωμένο πλήρωμα, θαλασσόλυκους καπεταναίους και σαφείς προορισμούς. Και προπάντων υπευθυνότητα. Ανόητοι καπετάνιοι που νομίζουν οτι όλα τα ξέρουν και κάνουν κουμάντο ενώ είναι ανάξιοι και εγκαταλείπουν πρώτοι το πλοίο αντί να παλέψουν για να το σώσουν, ουδεμία θέση έχουν στη γέφυρα. Ρωτήστε και τον καπετάν Σκετίνο που θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου