Και κουπόνια έχω!

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Της μόδας έγιναν οι προσφορές εφημερίδων μέσω κουπονιών για εξαργύρωση σε σούπερ μάρκετ, αλυσίδες ηλεκτρονικών και πάει λέγοντας. Κάποιος ρομαντικός θα μπορούσε να πει οτι "να, βρε αδελφέ, επιτέλους κάτι κινείται στον τομέα της κοινωνικής αλληλεγγύης". Αναμφισβήτητα κάτι κινείται. Αυτό όμως είναι, υποπτεύομαι, μόνο τα εμπορικά "κολπάκια" ορισμένων εταιρειών και τίποτα άλλο. 

Για παράδειγμα, μια εφημερίδα δίνει κουπόνι αγορών 6 ευρώ εξαργυρώσιμο σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Στην αρχή το κουπόνι ήταν για όριο αγορών 15 ευρών όπου αφαιρούνταν τα 6. Μετά, κι αφού μάλλον το "δόλωμα" έπιασε, το όριο αγορών ανέβηκε στα 20 ευρώ. Προφανώς κι αν πάμε αναλογικά για κουπόνι 10 ευρώ θα πρέπει να ξοδέψει ο καταναλωτής 40 ή 50 ευρώ. Θα μου πείτε, και τα 6 ευρώ κάτι είναι. Είναι όμως υποχρεωμένος ο καταναλωτής να πληρώσει επιπλέον 14 ευρώ σε προϊόντα για να ισχύσει η δωροεπιταγή; Όχι. Για αυτό η προσφορά είναι "δώρον-άδωρον". Η ίδια εταιρεία "καυχάται" πως παρέχει 5% έκπτωση σε άνεργους. Ποσοστό εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς οτι για 50 ευρώ που θα ξοδέψει ο άνεργος (αν τα βρει τα λεφτά αφού είναι άνεργος), θα του αφαιρεθούν 2,5 ολόκληρα ευρώ!

Σε ορισμένες περιπτώσεις τα κουπόνια και οι δωροεπιταγές αφορούν την αγορά προϊόντων τα οποία όμως δεν είναι σε προσφορά. Άν δηλαδή μια δεσποινίδα θέλει να αγοράσει ένα καλλυντικό με το κουπόνι, αυτό το προϊόν δεν θα πρέπει να έχει εκπτωτικό στίκερ. Θα αναρωτηθεί ο μέσος σκεπτόμενος καταναλωτής, "ποιό το όφελος λοιπόν; ας πάρει κατευθείαν η πελάτις το προϊόν με το εκπτωτικό αυτοκόλλητο που ήδη διατίθεται στο κατάστημα και ας αφήσει τη δωροεπιταγή". Απλή, ψυχρή λογική. 

Τα παραπάνω και δεκάδες άλλα ακόμα παραδείγματα δείχνουν οτι σε πολλές περιπτώσεις αυτό που φαίνεται ως "κοινωνική καμπάνια" δεν είναι παρά φτηνά εμπορικά κόλπα τα οποία θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως προσβλητικά προς το μέσο καταναλωτή. Δείχνουν όμως αυτά τα "τερτίπια" οτι μεγάλη μερίδα του εμπορικού κόσμου δε φαίνεται να ρίχνει τις τιμές για να αυξήσει τη ζήτηση αλλά καταφεύγει σε κινήσεις εντυπωσιασμού και εν τέλει εμπαιγμού των καταναλωτών.

Αναμφισβήτητα, κάποιες εταιρείες και έμποροι έχουν μειώσει τις τιμές σε αγαθά και υπηρεσίες και αυτό είναι προς τιμήν τους. Επίσης, αρκετά συχνά βλέπει κανείς πραγματικές προσφορές 1+1 δώρο ή αληθινές εκπτώσεις που θυμίζουν το παλαιό ρητό, "η φθήνια τρώει τον παρά". Για αυτό, η ενδελεχής έρευνα, η διασταύρωση τιμών και η επιλογή με βάση τις πραγματικές ανάγκες είναι τα ζητούμενα στην εποχή μας και όχι οι προσφορές - φούσκες. Διότι αν κανείς περιμένει να αυξήσει την κυκλοφορία της εφημερίδας του με τέτοιας μορφής κουπόνια, συστήνω να αρχίσει να διανέμει το σήριαλ με τη Σεχραζάτ και τον Ονούρ το οποίο θα έχει άμεση και μεγάλη απήχηση στη μέση Ελληνίδα νοικοκυρά.