Κόκκινες γραμμές και λευκές σελίδες

του Μανόλη Μπουχαλάκη



Ζόρισαν τα πράγματα καθώς φαίνεται με τα τελεσίγραφα της Τρόϊκας και χωρίς αυτό να προκαλεί έκπληξη φτάσαμε στον "πυρήνα" των μέτρων που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται από το 2010. Ο "πυρήνας" των μέτρων αυτών δεν είναι άλλος από την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους της χώρας. Οι απαιτήσεις της Τρόϊκας που ούτε λίγο ούτε πολύ ζητά να εξισωθεί ο κατώτατος μισθός μας ει δυνατόν με αυτόν της Εσθονίας (300 ευρώ) καθώς και το αίτημα για κατάργηση των 2 επιπλέων μισθών πρέπει να βρουν όλο τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας ενωμένο ενάντια στους αριθμοκράτες που υπολογίζουν τα πάντα με βάση τα στατιστικά στοιχεία και τα μολύβια.

Από την άλλη, η στριμωγμένη πολιτική ηγεσία της χώρας οφείλει να προχωρήσει τάχιστα σε όσες αλλαγές χρειάζεται για να αποδείξει οτι έχει τη βούληση να νοικοκυρέψει την Ελλάδα αλλά και να κρατήσει ψηλά την αξιοπρέπειά της. Διότι σε μια χώρα ταπεινωμένη και εξευτελισμένη, ολίγον μετρά το PSI και το "κούρεμα". Είναι ηλίου φαεινότερον οτι η προπαγάνδα αρκετών ξένων ΜΜΕ θα συνεχιστεί και θα μας κτυπούν αμφοτερόπλευρα. Από τη μια θα μας χαρακτηρίζουν ανεπίδεκτους μαθήσεως και των εύκολων λόγων και από την άλλη θα προβάλλουν υπό ειδικές "γωνίες" τη φτώχεια στην Ελλάδα για να φαίνεται στο εξωτερικό οτι ο μέσος Έλληνας δεν έχει να φάει ψωμί και παρατάει τα παιδιά του στους δρόμους (ήδη αυτή η προπαγάνδα γίνεται).

Το ζητούμενο λοιπόν είναι αν παραδίδουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια εν λευκώ για να έχουμε χρήματα για μερικά χρόνια ακόμη. Κι όταν αυτά μας τελειώσουν, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι θα ζητήσουν την επόμενη φορά οι δανειστές μας. 

Για αυτό, είναι σημαντικό να τονίσουν οι κυβερνώντες οτι η χώρα, αν και έχει ανάγκη από πολλές "κολυμβήθρες του Σιλωάμ" για να καθαριστεί ηθικά και κοινωνικά, δεν δέχεται την πώληση της εθνικής της συνείδησης έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Διότι άλλα είναι τα μέτρα εξυγίανσης και διαφάνειας και άλλη είναι η επιστροφή στο ραγιαδισμό και την υποτέλεια. Κάποιος θα ισχυριζόταν οτι εν πολλοίς εκεί οδηγεί η αλόγιστη σπατάλη, η μανία για χρήμα και η διαφθορά. Ενδεχομένως, και αυτό πρέπει να μας γίνει μάθημα. Αλλά για την ώρα καλούμαστε να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στο συνεχιζόμενο ευτελισμό της Ελλάδας. 

Αυτή ας είναι η μόνη και ισχυρή μας "κόκκινη γραμμή". Πέραν τούτης, θα πρέπει να υπάρχει μόνο το "μολών λαβέ ".

Σχόλια