Μισή μερίδα κοροϊδία!

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Τυχαία διάβασα ένα από αυτά τα έξυπνα, υποτίθεται, ρεπορτάζ, στο οποίο ο ανεκδιήγητος ρεπόρτερ έγραφε για τη νέα τάση στο χώρο της εστίασης. Αυτή δεν είναι άλλη από την παλιά συνήθεια που είχαν στα "μαγέρικα" να βάζουν μισή μερίδα φαγητό για αυτούς που δεν είχαν το "πορτοφόλι" για μια κανονική μερίδα φαγητού. Το ανεκδιήγητο του ρεπορτάζ έγκειτο στο γεγονός οτι οι μισές μερίδες φαγητού δεν αφορούσαν τη μακαρονάδα ή τη φασολάδα, αλλά...γκουρμέ πιάτα που από 20 ευρώ κατέβαιναν μόλις στα 10 ή 12. Άν αναλογιστεί κανείς οτι ορισμένα γκουρμέ πιάτα έχουν λιγότερο φαγητό από αυτό που θα έτρωγε ένα χορτάτο σπουργίτι, είναι εύκολο να εννοηθεί πόση ποσότητα θα έχουν τα "προσφερόμενα" πιάτα. Εκτός κι αν το όλο θέμα της μισής μερίδας αφορά την ευκαιρία, επιτέλους, του δοκιμαζόμενου Έλληνα να δοκιμάσει 100 ή 50 γραμμάρια αστακομακαρονάδας σε προσιτή τιμή, κάτι που πριν την κρίση και με τις τότε τιμές ήταν μάλλον δύσκολο.

Το παράλογο όμως έχει και συνέχεια. Διαπίστωσα με έκπληξη πριν λίγες μέρες οτι κάποια εταιρεία αλλαντικών εισήγαγε στην αγορά φέτες γαλοπούλας ή ζαμπόν (θα σας γελάσω) των οποίων ο αριθμός δεν ξεπερνούσε τις 5 με την αντίστοιχη βέβαια τιμή. Άν οι 10 φέτες έκαναν π.χ. 2.80 ευρώ, οι 5 στοιχίζουν "μόνο" 1.40, Έτσι, δίνεται η πραγματικά ανεπανάληπτη ευκαιρία στην Ελληνίδα νοικοκυρά και μαμά να αγοράσει φθηνά. Τι κι αν τα παιδάκια φάνε μισή φέτα γαλοπούλας αντί μιας διότι πρέπει να φάει όλη η οικογένεια; 

Η εκτίμησή μου είναι οτι πρέπει να γίνει ένα μαζικό μποϊκοτάζ σε παρόμοιες εμπορικές πρακτικές οι οποίες αντί να εστιάζονται στη μείωση των τιμών και στην αύξηση της ποσότητας (ευτυχώς ορισμένες εταιρείες το έχουν πιάσει το νόημα και το κάνουν ήδη), εφευρίσκουν ανόητες τεχνικές μάρκετινγκ για να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Βεβαίως, αν κάποιο προϊόν επιμένουν να το κρατούν σε υψηλή τιμή γιατί μπορεί κατά τη γνώμη τους να είναι αρίστης ποιότητας και από (θεϊκό) χοιρινό που βόσκει κάτω από το mountain Olympos που έλεγε και ο Καλυβάτσης, είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία τους να το κρατήσουν σε υψηλές τιμές χωρίς όμως να χρειαστεί να μας πείσουν οτι είναι ευέλικτοι στην οικονομική κρίση.

Κι εδώ λοιπόν όπως και σε άλλες περιπτώσεις, χρειάζεται έρευνα αγοράς και υπομονή μέχρι να πετύχει ο καταναλωτής την άριστη σχέση ποιότητας - τιμής. Και σίγουρα θα το πετύχει και μάλιστα σε χορταστικές ποσότητες, χωρίς να χρειαστεί να δώσει αρκετά χρήματα για να φέρει στο σπίτι 5 φέτες αλλαντικών. Η κοροϊδία αξίζει να μένει στο ράφι.