του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η κλοπή του πίνακα του Πάμπλο Πικάσο από την Εθνική Πινακοθήκη σαφώς και δεν είναι το συνταρακτικότερο γεγονός της χρονιάς, ούτε και ασυνήθιστο σε παγκόσμιο επίπεδο εφόσον εδώ και αιώνες υπάρχουν σπείρες που ειδικεύονται στην κλοπή έργων τέχνης ανά τον κόσμο.
Το φαιδρόν της Ελληνικής υπόθεσης όμως είναι οτι για ολόκληρη την πινακοθήκη υπήρχε μόνο ένας νυχτοφύλακας. Επίσης, οι πληροφορίες αναφέρουν οτι και τα συστήματα ασφαλείας δεν ήταν στο...φόρτε τους. Κατά συνέπεια, δεν χρειαζόταν να είναι κανείς ο απόλυτος "εξπέρ" κλοπής έργων τέχνης για να κάνει τη ζημιά.
Εδώ και πολλά χρόνια, το Ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει με απίθανη προχειρότητα τους πολιτιστικούς θησαυρούς της χώρας. Άν και έχει γίνει πρόοδος στο άνοιγμα νέων μουσείων και στην ανακαίνηση ορισμένων άλλων, απέχουμε ακόμα αναρίθμητα μίλια από το να αξιοποιήσουμε την τεράστια πολιτιστική μας κληρονομιά. Κλασικότατο παράδειγμα η παντελής αδιαφορία για την ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων που "μαραζώνουν" εγκατελειμμένοι με τη μοναδική υποδομή του κράτους για την προβολή τους να περιορίζεται στην περίφημη καφέ ταμπέλα με την ένδειξη "Αρχαιολογικός χώρος", σε κάτι ανεμοδαρμένα και φθαρμένα στέγαστρα και σε μια περίφραξη που θυμίζει συρματοπλέγματα του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου. Όσο δε για φύλαξη, ούτε για αστείο. Επίσης, σε αρκετά, κυρίως αρχαιολογικά, μουσεία οι συνθήκες φύλαξης των εκθεμάτων είναι σε μεσαιωνική κατάσταση ενώ είναι περισσότερο από εύκολο να κλαπούν εκθέματα.
Το αξιοπερίεργο στην όλη υπόθεση είναι οτι το κράτος δέχεται μετά χαράς τις εισπράξεις από τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους χωρίς να επενδύει ισοδύναμα για τη συντήρηση, φύλαξη και ανάδειξη των θησαυρών που εμπεριέχουν. Ειδικά στην εποχή μας που έχουμε ανάγκη κάθε έσοδο από τον τουρισμό και τον πολιτισμό, είναι ανεπίτρεπτο να κωλυσιεργούμε με γραφειοκρατικές διαδικασίες και αφαίρεση πόρων από ένα τομέα ο οποίος είναι βέβαιο οτι θα αποδώσει πολλαπλάσια.
Άν όμως μείνουμε στη μιζέρια και την κακομοιριά, καλύτερα να στείλουμε και άλλα εκθέματα στο Βρετανικό Μουσείο να κάνουν παρέα με τα κλεμμένα του Έλγιν και τους πίνακές μας στο Λούβρο ή στο Ερμιτάζ. Άν, δε, ο Πικάσο ζούσε σήμερα θα είχε πιθανόν απεικονίσει την κατάσταση στην Εθνική Πινακοθήκη ως Guernica νούμερο 2.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου