του Μανόλη Μπουχαλάκη
Θυσίες ζήτησε ξανά ο κ. Παπαδήμος από τους κοινωνικούς εταίρους στην πρόσφατη συνάντησή τους. Ουδέν παράδοξον βέβαια διότι οι θυσίες που καλούμαστε σαν λαός να υποστούμε ωχριούν μπροστά στις θυσίες των Αζτέκων στους ναούς του Τενοτστιτλάν.
Βεβαίως, οι θυσίες συνήθως γίνονταν για καλό σκοπό, σύμφωνα με τους θύτες. Το κακό ήταν οτι στις ανθρωποθυσίες ειδικά, το θύμα δεν θα ένιωθε και πολύ άνετα αν του έλεγες οτι θα τον σφάξουν για να βρέξει ή γιατί έτσι πρόσταξε ο τάδε θεός.
Στη σύγχρονη Ελλάδα όμως, αναγκαζόμαστε να δεχτούμε ότι προστάξει η τρόϊκα (ουσιαστικά δεν υφίσταται κυβέρνηση με δικό της λόγο και ούτε πρόκειται να υπάρξει για μερικά χρόνια ακόμη) για να μην χρεωκοπήσουμε. Δεχόμαστε οτι οι δανειστές μας κάτι θα ξέρουν που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα πιο "ανταγωνιστική", να παράγει πλεονάσματα στους προϋπολογισμούς της και να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών.
Όπως έχω ξαναγράψει, το συμμάζεμα του κράτους και ο τερματισμός της κραιπάλης από το δημόσιο χρήμα που έτρεφε διαπλεκόμενους πάσης φύσης, ΜΜΕ, εργολάβους και προμηθευτές όπως και τον απλό ψηφοφόρο που ήθελε ρουσφέτια, δεν μπορεί παρά να καταγράφεται ως απολύτως θετικό και υγιές συμβάν για να ανακτήσουμε μέρος της αξιοπιστίας μας.
Αυτό που όμως δεν μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό είναι το γιατί θα πρέπει οι πιο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες να παραιτηθούν κι από τις τελευταίες τους κατακτήσεις για να γίνει η χώρα πιο ανταγωνιστική. Τι θα οφελούσε για παράδειγμα η υπαγωγή του νεοεισερχόμενου στην αγορά εργασίας σε ένα κατώτατο μισθό που θα είναι κάτω από 500 ευρώ; Μήπως έτσι το κράτος θα είχε ένα επιπλέον καταναλωτή; Κάποιον που με αυτά τα λεφτά θα αγοράσει αυτοκίνητο; Που θα ξοδέψει λεφτά σε ποτά και τσιγάρα; που θα πληρώνει μεγαλύτερο φόρο λόγω εισοδήματος; Ουσιαστικά τίποτα από αυτά. Έτσι λοιπόν η μείωση μισθού ισοδυναμεί και με ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης. Άρα το ίδιο το κράτος είναι χαμένο ευθύς εξ' αρχής.
Εκτός βέβαια και αν ορισμένα παιχνίδια για τους μισθούς γίνονται για να προσελκύσουμε, υποτίθεται, επενδύσεις έχοντας φθηνά εργατικά χέρια. Μόνο που η στοιχειώδης λογική λέει οτι η εργασία - δουλεμπόριο, αν και ανθεί ακόμη στη Σιέρα Λεόνε και στον κόλπο του Άντεν ή σε άλλα μέρη και ζούγκλες, δεν αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να κυβερνήσει κανείς μια χώρα. Εκτός κι αν λέγεται Κορτέζ. Ο οποίος μπορεί να μην έκανε ανθρωποθυσίες όπως οι Αζτέκοι ή οι Μάγια αλλά αφάνιζε με το μουσκέτο και το κανόνι. Πολιτισμένα δηλαδή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου