του Μανόλη Μπουχαλάκη
Όπως γνωρίζουμε, το 2012 θα είναι μια καθοριστική για τη χώρα χρονιά. Άν όλα (ή τα περισσότερα) πάνε κατ' ευχήν, το χρέος της Ελλάδας θα μπει σε ένα "δρόμο" καλύτερο και θα αποφύγουμε μύρια βάσανα που ενδεχομένως οδηγήσουν την Ελλάδα στη δεκαετία του '50. Βεβαίως, η νυν κυβέρνηση αλλά και αυτή που θα προκύψει στις προσεχείς εκλογές καλούνται να εφαρμόσουν δημοσιονομικές "συνταγές" που όμοιές τους ποτέ δεν έχει βιώσει η μεταπολεμική Ελλάδα έτσι ώστε να απαλλαγούμε από το "βραχνά" της χρεωκοπίας.
Τα "σχέδια επί χάρτου" και οι ενέργειες των δανειστών μας (ΕΚΤ, Ε.Ε., ΔΝΤ) έχουν την καλή αλλά και την κακή πλευρά τους. Καλή διότι επιτέλους κατεδαφίζεται το πελατειακό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που επιβίωνε στη χώρα μόνο χάρη στα ξένα λεφτά και τη συναλλαγή, αλλά και κακή διότι χιλιάδες συμπολιτών μας καλούνται να πληρώσουν ενώ δεν φταίνε βλέποντας τις αποδοχές τους να μειώνονται, να οδηγούνται σε ανεργία ή να πληρώνουν δυσανάλογους φόρους.
Το ζητούμενο λοιπόν της τωρινής αλλά και της επόμενης κυβέρνησης είναι να πράξει τα δέοντα και να επιδιώξει με όλες της τις δυνάμεις την προστασία των σοβαρά πληγέντων από την κρίση και τα μέτρα ενώ παράλληλα να επιταχύνει το έργο της στον τομέα της φοροδιαφυγής, του συμμαζέματος του κράτους και στην προσέλκυση επενδύσεων.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα στην όλη υπόθεση με τις "μεταρρυθμίσεις" που τίθενται στο τραπέζι. Κάθε τρεις και λίγο ακούμε κυβερνητικούς παράγοντες να λένε οτι "δεν πάει άλλο με τα μέτρα", "η Ελληνική κοινωνία δεν αντέχει", κλπ. Την τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο όταν ο κ. Βενιζέλος "απέπεμψε" την Τρόϊκα, η χώρα έγινε λήπτης τοιούτων "σφαλιαρών" και απειλών που η "επανάστασις" έλαβε άδοξο και ντροπιαστικό τέλος. Και αυτό ουδεμία κατάπληξη προκαλεί, εφόσον τώρα ουσιαστικά η Ελλάδα εξαρτάται από τους δανειστές της και κάθε εθνική αξιοπρέπεια έχει εξαφανιστεί, οπότε τυχόν "μπαϊράκια" και διακηρύξεις καλό θα ήταν να αποφεύγονται, εκτός κι αν όλα γίνονται για να δείξουμε οτι "κάτι κάνουμε βρε παιδί μου", ενώ ουσιαστικά έχουμε παραδοθεί αμαχητί.
Καλό θα ήταν λοιπόν, το αμέσως προσεχές διάστημα, να αφήσουν οι αρμόδιοι πολιτικοί τα περί "μη αντοχής της κοινωνίας" και να καταπιαστούν με το πραγματικό τους έργο που είναι η δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών και η παύση στην προσφυγή μαζικών μέτρων. Ενδεικτικά αναφέρω πως η συνεχής αύξηση των τελών κυκλοφορίας στα ΙΧ αυτοκίνητα ανάγκασε πολλούς Έλληνες να καταθέσουν τις πινακίδες τους. Τι νόημα λοιπόν έχει να λένε κάποιοι για λαϊκή κατανάλωση οτι "η κοινωνία δεν αντέχει" όταν με κάθε λοξή ματιά της τρόϊκας υπογράφουν μαζικά φόρους και χαράτσια; Εκτός κι αν θέλουν να μας πουν οτι απέτυχαν στην προστασία των ευπαθών ομάδων και στην καταπολέμηση της "μαύρης" οικονομίας που ζει και βασιλεύει ή οτι δεν κατάφεραν να βρουν σωστές επενδύσεις για τη χώρα.
Για αυτό, την επόμενη φορά που θα ακούσουμε "μέχρι εκεί δεσποινίς Τρόϊκα", από ορισμένους εκ της κυβερνήσεως ας δούμε μήπως στη μεταγλώττιση θέλουν να πουν "ό, τι πείτε εσείς, μαντμουαζέλ".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου