του Μανόλη Μπουχαλάκη
Αντάλλαξαν, λέει, κάποιες "κουβεντούλες" ο κ. Βενιζέλος με τον κ. Βορίδη στο Υπουργικό Συμβούλιο με αφορμή την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τη Δικαιοσύνη. Ο κ. Βορίδης δεν ήταν ευτυχής που το νομοσχέδιο περιλαμβάνει γρηγορότερες διαδικασίες έκδοσης διαζυγίου επειδή στο κόμμα του, το ΛΑ.Ο.Σ., ο γάμος είναι θεμελιώδης αξία και δεν πρέπει να λύεται τόσο γρήγορα. Τι θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει από αυτό το συμβάν;
Πρώτον, ο κ. Βορίδης και το κόμμα του εμφανίζονται περίπου ως οικογενειακοί σύμβουλοι και ως ειδήμονες επί των ανθρώπινων σχέσεων και αυτό είναι κάτι που πρώτη φορά συμβαίνει σε πολιτικό κόμμα. Μέχρι στιγμής μόνο η Εκκλησία στις πνευματικές της συμβουλές και μερικοί κοινωνιολόγοι - ψυχολόγοι αναφέρονταν στη σημασία του γάμου και στις επιπτώσεις του διαζυγίου.
Δεύτερον το "τάϊμινγκ" κατά το οποίο εξελίχθηκε το ανωτέρω επεισόδιο δεν ήταν κατά τη διάρκεια μιας ωραίας και ηλιόλουστης θερινής ημέρας του 2004 κατά την οποία η χώρα ευημερούσε με τα δανεικά, αλλά μέσα στο καταχείμωνο, κυριολεκτικά για τον καιρό και μεταφορικά για την οικονομική ύφεση και την κοινωνική οργή. Και πάνω από όλα, η διαφωνία περί του αν τα διαζύγια πρέπει να βγαίνουν γρήγορα ή με ατέρμονες διαδικασίες, έλαβε χώρα κατά την περίοδο που υποτίθεται οτι τα πολιτικά κόμματα πρέπει να επιδείξουν ωριμότητα, σωφροσύνη και να παραμερίσουν κάθε διαφορά ένεκα του κοινού καλού που δεν είναι άλλο παρά η οικονομική σωτηρία της χώρας κατά το δύσκολο 2012.
Κάποιος θα πει οτι επειδή το ΛΑ.Ο.Σ. βρέθηκε για πρώτη φορά στην εξουσία, κάτι πρέπει να δείξει και στους ψηφοφόρους του. Σωστό. Αλλά αν οι ψηφοφόροι του ζητούν σε συντριπτικό ποσοστό την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αυτό δεν μπορεί να γίνει θέμα προς συζήτηση την ώρα που ο κόσμος έχει ανάγκη από κοινωνική ειρήνη, σταθερότητα και ασφάλεια για το αύριο εν μέσω της οικονομικής καταιγίδας.
Όταν γίνουν οι εκλογές, τέλος, το πιο πιθανό είναι να ξανακληθούν τα ίδια 3 κόμματα, πιθανόν κι ένα τέταρτο, να συμπράξουν στη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας με τα ίδια αντικείμενα όπως και τώρα και κάτω από τις ίδιες αντίξοες, διεθνώς και εγχωρίως, συνθήκες. Και τότε η συμβίωση θα πρέπει να αποκτήσει πιο μόνιμο χαρακτήρα για το καλό όλης της χώρας. Τότε, ο κάθε ένας εκ των συμβαλλόμενων μερών πρέπει να μάθει να λειτουργεί κοιτάζοντας το συνολικό καλό, όπως σε ένα ζευγάρι. Εκτός κι αν πέσουν εγωϊσμοί, φιλοδοξίες και κόμπλεξ και αναγκαστούν οι συμβιούντες να τα "χαλάσουν" ή να πάνε σε "διαζύγιο". Το οποίο "διαζύγιο", όπως και τα κανονικά, θα είναι εξπρές και ζημιωθέντες θα είναι όλοι οι Έλληνες. Για αυτό, όσο είναι καιρός ας σκεφτούν οι εμπλεκόμενοι με λογική και σύνεση και ας συνεργαστούν σκεπτόμενοι οτι καμία ανθρώπινη σχέση δεν επιβίωσε με τον ένα να χαλάει ότι έκτισε ο άλλος. Κι εμείς εδώ θέλουμε κυβέρνηση, όχι τον πόλεμο των Ρόουζ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου