του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η ωραία μας Ελλάς, σύμφωνα με τους διαβόητους πλέον οίκους αξιολόγησης, βρίσκεται στην κατηγορία CCC, δηλαδή ένα σκαλοπατάκι πριν τις "πύλες της κολάσεως". Από την άλλη, οι μεγάλες οικονομίες όπως της Γαλλίας και της Αγγλίας, "τρέμουν" την απώλεια των τριών Α που είναι πιθανότατο να επέλθει σύντομα. Το θέμα με τα "Άλφα" τείνει να γίνει σενάριο ταινίας του Τζέϊμς Μπόντ. Οι οίκοι αξιολόγησης είχαν αποτύχει οικτρά στην πρόβλεψη της οικονομικής κρίσης στην Αμερική το 2007 και έδιναν την υψηλότερη βαθμολογία σε τράπεζες που χρεωκόπησαν εν μια νυκτί. Μετά από αυτό, οι κύριοι των οίκων αυτών αποφάσισαν να "σουβλίσουν" ομαδικά την Ευρωζώνη και να αναγκάσουν πολλές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους.
Εδώ αξίζει να τονίσει κανείς οτι άλλο πράγμα είναι η κακοδιαχείρηση και η σπατάλη σε ένα κράτος και άλλο πράγμα η διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης. Στην Ελλάδα, όπως και αλλού, υπήρξαν εκτεταμένα κρούσματα διαφθοράς και κατασπατάλησης χρήματος για να "τραφούν" κάποιοι συμπολίτες μας και από τα 2 μεγάλα κόμματα. Ουσιαστικά όμως το "τάϊσμα" αυτής της μερίδας του πληθυσμού μέσω διορισμών, προμηθειών, συντάξεων και ρουσφετιών ήταν εις βάρος όλων των υπολοίπων που τώρα καλούνται να υποστούν μειώσεις επί μειώσεων σε συντάξεις και μισθούς.
Το κύριο μέλημα τώρα της Ελληνικής (και της Πορτογαλικής, Ιρλανδικής, Ιταλικής, κλπ) κυβέρνησης είναι η με κάθε κόστος διαφύλαξη του κοινωνικού ιστού και η προσκόλληση σε υγιή μοντέλα ανάπτυξης που δεν θα σχετίζονται πια με τον άκρατο καταναλωτισμό, τα δάνεια και τις "φούσκες" ακινήτων.
Είναι λοιπόν αυτονόητο οτι ο κ. Σαρκοζί, ο κ. Κάμερον και οι λοιποί που φοβούνται μην απωλέσουν τα τρία Α των σχολιαρόπαιδων των οίκων αξιολόγησης, θα πρέπει να στραφούν σε άλλα μοντέλα ανάπτυξης που δεν θα δίνουν υπερεξουσίες στις τράπεζες και στα οικονομικά λόμπι αλλά θα λαμβάνουν υπόψη τους και τις ευαισθησίες των πολιτών. Τους οποίους πολίτες βέβαια θα πρέπει να γαλουχήσουν στο ζειν χωρίς καταναλωτικές ακρότητες. Στη χώρα μας το μοντέλο της κατανάλωσης χρεωκόπησε και τώρα ανακαλύψαμε οτι δε γίνεται οι μισοί Έλληνες να είναι επιχειρηματίες, οι άλλοι μισοί στο Δημόσιο και οι μεν να πωλούν στους δε για να ζούμε όλοι χαρούμενα. Ευτυχώς ή δυστυχώς υπάρχει και η μεσαία τάξη που θα πρέπει να συντηρεί τους δημόσιους υπάλληλους για να υπάρχει κράτος αλλά που δεν είναι υποχρεωμένη να πλουτίσει φερέλπιδες επιχειρηματίες με δανεικά από τις τράπεζες και επιτόκια με 20%.
Η λύση στην κρίση χρέους στην Ευρώπη είναι η προσαρμογή σε ηπιότερους καταναλωτικούς ρυθμούς και η διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους. Βεβαίως, αν η κρίση ξεπεραστεί σχετικά σύντομα, πάλι οι οπαδοί της "ελεύθερης οικονομίας" θα αρχίσουν να μιλούν για "ανάπτυξη" και θέσεις εργασίας που θα προκύπτουν από την καταναλωτική υστερία ενώ το υγιές θα ήταν η ανάπτυξη να προέλθει από τις επενδύσεις, τη βιομηχανία και τις εξαγωγές. Αυτή θα πρέπει να είναι και η επιδίωξη της Ελλάδας στην οποία δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργήσει πλούτο με βάση την ίδρυση νέων βιομηχανιών, την προσέλκυση επενδυτών χωρία γραφειοκρατικές διαδικασίες και την τιθάσευση του τραπεζικού συστήματος.
Εννοείται οτι ουδεμία προσοχή θα πρέπει να δίδεται στους οίκους αξιολόγησης αλλά στο πως θα ανακτήσει την αξιοπρέπειά της η χώρα. Άν μας βαθμολογήσουν με 3Α κάποτε, πάλι ας μην ασχοληθούμε αλλά ας μάθουμε από τα παθήματά μας και ας παράξουμε αληθινή ανάπτυξη και όχι "φούσκες". Εν τω μεταξύ, ας αφήσουμε τον Κάμερον και το Σαρκοζί να τρέμουν τους μετεξεταστέους χαρτογιακάδες και τον "έλεγχο" του τριμήνου που θα τους "καπελώσουν" σαν να ήταν παιδάκια του δημοτικού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου