του Μανόλη Μπουχαλάκη
Το 60% των ψηφοφόρων λέγεται οτι ζητούν εκλογές το Φεβρουάριο αντί της παράτασης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Το περίεργο όμως είναι οτι οι προσεχείς εκλογές θα είναι οι πρώτες μετά τη Μεταπολίτευση κατά τις οποίες δεν θα ξέρει κανείς για ποιό λόγο ψηφίζει. Παλαιότερα, τα κόμματα έκαναν την προεκλογική τους εκστρατεία, υπόσχονταν ότι νόμιζαν οτι μπορούσαν να υποσχεθούν, λασπολογούσαν τα αντίπαλα κόμματα και μετά περίμεναν το αποτέλεσμα της κάλπης για να κάνουν "ταμείο".
Είναι περιττό να πούμε οτι τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει για τις προσεχείς εκλογές. Πέραν των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης, τα μεγάλα κόμματα απλά δεν έχουν τίποτα να πουν ή να υποσχεθούν. Πομφόλυγες του στυλ "ανάπτυξη, δημιουργία, αναδιανομή του πλούτου, θέσεις εργασίας" κλπ. δεν έχουν νόημα ούτε να τις σκέφτεται κανείς. Τόσο οι πολιτικοί όσο και οι ψηφοφόροι γνωρίζουν οτι το παιχνίδι έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα όσον αφορά τις παροχές και τις ελπίδες για διορισμούς και επιδοτήσεις παντός τύπου.
Από την άλλη, ο λεγόμενος δικομματισμός αναμένεται να συγκεντρώσει ποσοστά της τάξης του 30 - 35% συνολικά, άρα όχι μόνο δεν μπορούν τα 2 μεγάλα κόμματα να τάξουν τίποτα αλλά αναμένουν και τον καταποντισμό τους. Είναι αυτονόητο οτι ακόμα και αν η ΝΔ βγει πρώτο κόμμα, η μόνη πιθανότητα να κυβερνήσει θα είναι δια της συνεργασίας με όποια άλλα κόμματα επιθυμούν να συνεργαστούν μαζί της. Και πάλι όμως η όποια κυβέρνηση προκύψει θα έχει να αντιμετωπίσει ένα εχθρικότατο διεθνές περιβάλλον και την απειλή της παγκόσμιας ύφεσης ενώ θα πρέπει να εκμηδενίσει σχεδόν το κοινωνικό κράτος και να προβεί σε χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Με όλα αυτά εύκολα κατανοεί κανείς οτι η επιθυμία της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων για εκλογές δεν έχει ιδιαίτερο αντίκρυσμα αφού το όποιο κόμμα λάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης αφενός θα πρέπει να βρει "στηρίγματα" για να εξασφαλίσει τη δεδηλωμένη και αφετέρου θα αναγκαστεί να εμμείνει στα μέτρα και τις περικοπές. Από την άλλη, η παράταση της κυβέρνησης Παπαδήμου ναι μεν θα γλίτωνε τη χώρα από περιπέτειες αναζήτησης νέων συμμαχιών για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης μετά τις εκλογές αλλά και οι εκλογές έχουν σημαντικά μηνύματα να παραδώσουν, τα οποία πρέπει να γίνουν αντιληπτά. Και τα μηνύματα αυτά είναι ξεκάθαρα. Το κυριότερο είναι, πέραν της καταδίκης του δικομματισμού, οτι ο λαός θέλει να του ξαναδώσουν ελπίδα και να του εγγυηθούν, στο μέτρο του δυνατού, οτι δεν θα φτάσει η χώρα σε πτώχευση και κοινωνικές εκρήξεις. Ουσιαστικά αυτό είναι το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών.
Άν αυτές τις εγγυήσεις μπορούν να τις παρέχουν νέα κόμματα, "άφθαρτοι" άνθρωποι με οράματα και ικανότητες, ας δημιουργηθούν τέτοια κόμματα και ας αλλάξει εκ βάθρων ο πολιτικός χάρτης. Εδώ χρειάζεται όμως τόλμη και αισθήματα φιλοπατρίας και αυταπάρνησης και όχι όμιλοι προβληματισμού και ατέρμονες συζητήσεις αμπελοφιλοσοφίας. Το βέβαιο είναι οτι η κρίση μας δίνει τη δυνατότητα να αναδείξουμε πραγματικά τι δυνάμεις κρύβουμε μέσα μας ως φυλή και πως μπορούμε να ξεφύγουμε από την ευθυνοφοβία και τη μοιρολατρία μας. Ίσως έτσι απαλλαγούμε από τις κακές πρακτικές του παρελθόντος και οικοδομήσουμε μια καλύτερη Ελλάδα με αληθινή ελπίδα που δε θα βασίζεται αποκλειστικά στο πόσα φράγκα έχουμε, πόσα μας λείπουν και πόσα κάνει να πάρουμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου