του Μανόλη Μπουχαλάκη
Δημιουργείται, λένε, μια Ευρώπη διαφόρων ταχυτήτων με τη Γερμανία και τη Γαλλία στο "τιμόνι" και τη Μεγάλη Βρετανία και ορισμένες άλλες στο "πόρτ - μπαγκάζ". Η Ελλάδα και οι άλλες μικρότερες χώρες δυστυχώς το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να καθίσουν αναπαυτικά (;) στα καθίσματά τους, να βάλουν τις ζώνες ασφαλείας τους και να προσεύχονται το "αυτοκίνητο" να έχει πολλούς και καλούς "αερόσακους" όταν το φέρει η ώρα και κάπου "τρακάρει".
Πέραν βεβαίως της αυτοκινητιστικής ορολογίας, οι αποφάσεις των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κρίση χρέους και τον κίνδυνο αφανισμού του Ευρώ δεν προκαλούν ουδεμία έκπληξη. Οι βόρειες και ανεπτυγμένες χώρες σνομπάρουν τις νότιες και φτωχές, η Γερμανία και η Γαλλία εμφορούνται από τη γενική ιδέα "εγώ κάνω κουμάντο", ενώ η Γηραιά Αλβιών δεν έχει ακόμη αποβάλλει το σύνδρομο της Βικτωριανής εποχής όταν ήταν κοσμοκράτειρα και προτιμά να διατηρεί τη Στερλίνα της και να συσπειρώνεται γύρω από τη Βασίλισσα, την Κοινοπολιτεία και τα νυχτερινά ενδύματα της κυρίας Μίντλτον - Ουΐνδσορ (αν και λέγεται οτι ο κ. Κάμερον δεν επιζητεί τόσο να ξαναδεί τις Βρετανικές γαλέρες στις θάλασσες αλλά θέλει σφόδρα να προστατεύσει το οικονομικό κατεστημένο του Λονδρέζικου Σίτυ το οποίο θα έχει χασούρα αν εμπλακεί περισσότερο στο "ξελάσπωμα" του Ευρώ).
Με αυτά και με άλλα όμως, απλά φαίνεται για άλλη μια φορά πως αυτό που ονομάζουμε "Οικονομική και Νομισματική Ένωση" και που αποτελούσε το όραμα πολλών Ελλήνων πολιτικών (ιδίως του κ. Σημίτη) δεν είναι παρά ένα αποτυχημένοι πείραμα το οποίο ήδη πληρώνουν εκατομμύρια Ευρωπαίων με μείωση της ανάπτυξης, ανεργία και κοινωνική αστάθεια. Ουδείς εχέφρων οικονομολόγος θα μπορούσε να ισχυριστεί οτι μπορεί κανείς να αναγκάσει παντελώς αταίριαστους λαούς και οικονομίες να συνυπάρχουν και να ευημερούν μαζί. Ένας από τους πολλούς εμφανείς λόγους είναι οτι πάντα οι μεγάλες χώρες θα φέρονται σαν μεγάλες χώρες και πάντα οι μικρές χώρες όπως οι μικρές. Τα περί "δυνατής Ελλάδας" που υποτίθεται θα είχε λόγο στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αποδείχτηκαν εκ των πραγμάτων ανοησίες πρώτου βεληνεκούς εφόσον η χώρα μας κατήντησε κοινός επαίτης και έχασε κάθε αξιοπρέπεια για να της δώσουν τα χρήματα να πληρώσει τους δανειστές χωρίς βεβαίως να μεριμνήσει κανείς για την ανεργία και την "εξαφάνιση" του ρευστού από την Ελληνική αγορά.
Όχι βεβαίως οτι η Ελλάδα δεν ωφελήθηκε από την Ευρώπη ή οτι η Ευρώπη φταίει για την κακοδιαχείρηση των Ελληνικών κυβερνήσεων. Αλλά η χλεύη του συνόλου σχεδόν του Ευρωπαϊκού Τύπου και οι ύβρεις λιμενεργάτη του κ. Σαρκοζί προς τον τ. πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου στις Κάννες οδηγούν σε σκέψεις του στυλ "καλύτερα μόνος μου και με αξιοπρέπεια παρά με την παρέα των χλευαστών και ανοήτων". Κάποιος πρέπει να θυμίσει επίσης στον κ. Σαρκοζί οτι το "Liberte, Egalite, Fraternite" δεν αφορά μόνο τους συμπολίτες του αλλά πρέπει να γίνει πανανθρώπινη αξία.
Κάπου λοιπόν στο τέλος της διαδρομής, για να επανέλθω στα οχήματα και την ορολογία τους, αναρωτιέται κανείς αν μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και με οδηγούς που βλέπουν τα πάντα μέσα από την ηγεμονική τους εμμονή θα οδηγήσει κάπου ή θα καταλήξει σε αδιέξοδο ή γκρεμό. Όσο δε για την Ελλάδα, αναρωτιέται κανείς αν δεχτεί να είναι μια ακόμη "ταχύτητα" ενός διαλυμένου "σασμάν".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου