Τα παιδαρέλια της Χούντας!

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, σύμφωνα με το "Βήμα", τεταρτοετής σπουδαστής της Σχολής Ευελπίδων έμεινε στο αμφιθέατρο αφού έδιωξε τους Κύπριους και αλλοδαπούς σπουδαστές και μετά, αφού αυτός και άλλοι συμφοιτητές του κατέβασαν τη φωτογραφία με το Πολυτεχνείο έψαλλαν τον ύμνο της Χούντας και φώναζαν συνθήματα.

Είναι περιττό να σχολιάσει κανείς το πόσο γρήγορα πρέπει ο συγκεκριμένος Έυελπις να βρεθεί στο σπίτι του και αν χρειαστεί μαζί του και όλη η "φουρνιά" των εξαπτόμενων ανοήτων που ακολούθησαν τις φασιστοειδείς ιδέες του ανεκδιήγητου παιδίου. Μαζί με αυτό όμως πρέπει οι πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες να προβληματιστούν βαθύτατα για τα "αυγά του φιδιού" που τυχόν εκκολάπτονται στο στράτευμα.

Ιστορικά, ο Ελληνικός Στρατός και το Ναυτικό είχαν αρκετές φορές δηλώσει "παρών" στα πολιτικά τεκταινόμενα. Ακόμη και στην εποχή του "νεογέννητου" Ελληνικού κράτους, το 1831, το τότε Ναυτικό πυρπόλησε το Ναύσταθμο του Πόρου. Το 1843 ο συνταγματάρχης Καλλέργης ζητάει από τον Όθωνα να αναγνωρίσει το σύνταγμα αλλιώς τα κανόνια θα έβαλλαν κατά των ανακτόρων.

Η επόμενη "σελίδα" γράφεται με την επανάσταση στο Γουδί το 1909 η οποία ήταν αναίμακτη και συμβολική, επέτρεψε δε την είσοδο στην πολιτική σκηνή στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Κατόπιν τούτων, υπήρξαν τα κινήματα του 1922,1923, η δικτατορία Παγκάλου του 1925, του Πλαστήρα το 1933, του Κονδύλη το 1935, του ΙΔΕΑ το 1951 (το οποίο απέτρεψε ο Παπάγος) και τέλος η δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967. 

Στις περισσότερες των περιστάσεων, οι Ένοπλες Δυνάμεις αντέδρασαν καθαρά με βάση πατριωτικά αισθήματα και την επιθυμία για Δημοκρατία και οι πολιτικοί ή οι βασιλείς που άκουσαν τα αιτήματά τους βελτίωσαν το πολίτευμα, έδωσαν περισσότερη εξουσία στο λαό και εμπέδωσαν το αίσθημα της εθνικής ταυτότητας. Σε αρκετές όμως περιστάσεις και ιδιαίτερα όταν στρατιωτικοί ήταν επικεφαλής του κράτους (Πάγκαλος, Μεταξάς, Παπαδόπουλος, Ιωαννίδης) η χώρα ζημιώθηκε είτε λόγω των βαρβαρων πογκρόμ κατά των αντιφρονούντων και της επικράτησης των καταδοτών, της ασφάλειας και της φίμωσης κάθε άλλης άποψης ή λόγω κοινής βλακείας όπως της προσπάθειας ανατροπής του Μακάριου που οδήγησε στον Αττίλα και στην εθνική καταστροφή.

Στις μέρες μας, αν και η χώρα περνάει κρίση, δεν υφίσταται κομμουνιστικός κίνδυνος, η Ελλάδα δεν έχει χάσει ξανά τη Μικρά Ασία, ουδείς άνακτας αποφασίζει και διατάσσει και η χώρα δεν βρίσκεται στο δίλημμα της επιλογής ανάμεσα στην Αντάντ και τις Κεντρικές Δυνάμεις. Άρα, η προσφυγή από ορισμένους νεάνιδες Ευέλπιδες σε συνθήματα και ιδεολογίες που έβλαψαν την Ελλάδα και οδήγησαν στα βασανιστήρια και την εξορία χιλιάδες ανθρώπους, πρέπει να προβληματίσει τα μέγιστα τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες και δεν πρέπει επ' ουδενί να υποβαθμιστεί ως "τραγουδάκια θερμόαιμων παιδίων" διότι αυτά τα παιδία αργότερα θα αναλάβουν νευραλγικές θέσεις στο Στρατό. Για αυτό πρέπει το κακό να κτυπηθεί άμεσα και στη ρίζα του.

Η "εθνοσωτήριος επανάστασις" της 21ης Απριλίου έφερε την Ελλάδα σε καθεστώς τρόμου, απολυταρχισμού και έγινε η αιτία για την εθνική τραγωδία στην Κύπρο. Καλό θα ήταν οι στρατηγοί, ως παλαιότεροι, να το μάθουν αυτό σε κάθε νέο που ονειρεύεται το στρατό ρυθμιστή των πάντων και που ελπίζει να αναστήσει το "μαρμαρωμένο Βασιλιά".