του Μανόλη Μπουχαλάκη
Στη Δημοκρατία, ανέκαθεν ομιλούμε για τον "κυρίαρχο λαό", για "λαϊκή κυριαρχία" και παρόμοια συνθήματα. Αυτά τα συνθήματα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον μετά τη μεταπολίτευση κυρίως από τα 2 μεγάλα κόμματα εξουσίας. Το διακύβευμα κάθε εκλογικής αναμέτρησης βεβαίως δεν ήταν καθόλου θεμελιώδες για τη συνέχιση του κράτους, της ευνομούμενης πολιτείας ή της χρεωκοπίας της χώρας. Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι επέλεγαν με διάφορα κριτήρια που κυμαίνονταν από την ιδεολογία και το πρόγραμμα ενός κόμματος μέχρι την υπόσχεση για ρουσφέτια από τον τοπικό βουλευτή.
Στις μέρες μας όμως, το διακύβευμα είναι ριζικά και ολοκληρωτικά διαφορετικό. Το δίλημμα του κ. Παπανδρέου για την κύρωση της δανειακής σύμβασης που ο ίδιος προσυπέγραψε εξ ονόματος της Ελλάδας είναι αντιφατικό και ουσιαστικά ανύπαρκτο. Διότι, όπως και συνέβη, οι Ευρωπαίοι θεώρησαν οτι το δίλημμα δεν είναι "ναι ή όχι στη νέα συμφωνία" αλλά "ναί ή όχι στην παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ", διαπομπεύοντας τη χώρα και ουσιαστικά θεωρώντας τον κ. Παπανδρέου υπεύθυνο ακόμα και για ενδεχόμενο παγκόσμιο οικονομικό κραχ.
Από την άλλη, οι πολίτες της χώρας δεν έχουν καταφέρει ως τώρα να παρουσιάσουν στους πολιτικούς που τους εκπροσωπούν μια σαφή εικόνα του τι θέλουν. Άν υποθέσουμε οτι η πλειοψηφία θέλει την έξοδο από το ευρώ (το οποίο όμως δε δείχνουν οι δημοσκοπήσεις), τότε κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή και χρεωκοπία.
Άν ο λαός δεν επιθυμεί χρεωκοπία και άρα παραμονή στην Ευρωζώνη, τότε πρέπει να δοθεί μια απάντηση στο σχέδιο δανειοδότησης που δίνουν οι Ευρωπαίοι που έχουν βελτιώσει αισθητά τους όρους βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους. Άν δηλαδή θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ, τότε είναι λογικό οτι θα πρέπει να δεχτούμε τις προτάσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας περιορίζοντας τις δαπάνες και βάζοντας σε τάξη τα οικονομικά μας. Αυτό θα έχει αναπόφευκτα κάποιο κόστος διότι δεν γίνεται εσαεί να μας δανείζουν χωρίς οι δανειστές να έχουν στοιχειωδώς εξασφαλίσει οτι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Και φυσικά δεν μπορούμε πάντοτε να δαιμονοποιούμε τις αγορές χρήματος αφού εμείς οι ίδιοι ως κράτος πάμε σε αυτές και ζητάμε δανεικά.
Στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, κι εφόσον δεν υπάρχει σαφές στίγμα για το τι θέλουν οι πολίτες (πέραν του οτι απλά δεν θέλουν νέα μέτρα), ενώ παράλληλα η νυν κυβέρνηση δείχνει οτι δεν έχει αντοχές να προχωρήσει. η προτιμότερη διαχείρηση της κατάστασης θα ήταν η ανάληψη της εξουσίας από τεχνοκράτες, έστω για προσωρινό διάστημα, για να καταστήσουν σαφές στην Ευρώπη οτι η Ελλάδα δεν θα αποτελέσει παράγοντα αποσταθεροποίησης παγκοσμίως και οτι θα κάνει ότι είναι δυνατόν να μειώσει το χρέος της. Κατόπιν, ας ασχοληθούν στην Ευρώπη με το Μπερλουσκόνι και εμείς ας κάνουμε την απαραίτητη πολιτική κάθαρση. Ίσως έτσι μας δοθεί και η μοναδική ευκαιρία να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα με διαφάνεια που θα αγγίζει πολιτικούς μα και πολίτες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου