του Μανόλη Μπουχαλάκη
Σύμφωνα με άρθρο του "Βήματος", υπάρχει το τελευταίο διάστημα μια τάση να μετατίθενται άτομα, που ενδεχομένως να υπόκειντο στο καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, προς υπουργικά και βουλευτικά γραφεία. Το άρθρο επίσης αναφέρει οτι ανέκαθεν γίνονταν μετακινήσεις από ΔΕΚΟ και φορείς προς γραφεία πολιτικών και κομματικές "καρέκλες" και χαρακτηριστικά επισημαίνει οτι παρά την εξαγγελία του Δ. Ρέππα οτι ο νόμος θα εφαρμοστεί, ουσιαστικά η εργασιακή εφεδρεία καταστρατηγείται στην πράξη.
Εφόσον τα ανωτέρω στοιχεία αληθεύουν, ο μέσος σκεπτόμενος άνθρωπος οδηγείται στις εξής απλές σκέψεις. Πρώτον, οτι ορισμένοι πολιτικοί μας εξακολουθούν να είναι "πολύτεκνοι". Δηλαδή, σκέπτονται οτι εκτός των βιολογικών τους τέκνων, έχουν και άλλα "ψυχοπαίδια" τα οποία πρέπει να φροντίσουν πάση θυσία για να μη μείνουν τα δύσμοιρα σε "εργασιακή εφεδρεία", με άλλα λόγια, στον προθάλαμο της απόλυσης.
Δεύτερον, εύλογα έρχεται η σκέψη πως "ο βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει". Δηλαδή, ανεξαρτήτως του κοινωνικού ορυμαγδού με τα μέτρα, τους φόρους, την ανεργία, την ισοπέδωση, πάντα οι ντόμπροι πολιτικοί θα ανταμείβουν τους ντόμπρους ψηφοφόρους τους. Οι υπόλοιποι ας υστερούνται, ας χάνουν λεφτά, ας απελπίζονται.
Τρίτον, είναι ηλίου φαεινώτερον οτι ουδεμία Τρόϊκα, κανένα ΔΝΤ, καμιά επικείμενη χρεωκοπία και ούτε φυσικά κανένας Ομπάμα (που παρεμβαίνει υπέρ της Ελλάδος, ο φτωχός) μπορούν να ταρακουνήσουν την πατρική στοργή του πολιτικού προς κάποιους ψηφοφόρους του. Εννοείται πως μόνο ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα ίσως είχε την ικανότητα να σταματήσει τη γάγγραινα των ρουσφετιών που μάλλον εξακολουθούν να συμβαίνουν με την ίδια "ζωντάνια" στην Ελλάδα της ανυποληψίας. Τονίζω το πυρηνικό ολοκαύτωμα διότι έχω ζωηρές αμφιβολίες για άλλες καταστροφές όπως τσουνάμι, ηφαιστιακές εκρήξεις ή σεισμούς.
Εύλογα επίσης προκύπτει ένα γνωστό συμπέρασμα. Οτι αν δεν χτυπήσουμε το κακό στην καρδιά του, στις σχέσεις ψηφοφόρων και πολιτικών, ουδεμία μεταρρύθμιση και ουδένα μέτρο θα φέρουν τη γιατρειά. Όσο γρηγορότερα ο πρωθυπουργός κάνει το ιστορικό του καθήκον και κόψει τα ανίερα δεσμά που μέσα από νομικά "παραθυράκια", "ψιλά γράμματα" ή τερτίπια πάσης φύσεως επιτρέπουν τον εμπαιγμό μιας ολόκληρης κοινωνίας και εξακολουθούν να "βολεύουν" πατρικίους, τόσο γρηγορότερα θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας ως χώρα και θα μπορέσουμε να δούμε τον κόσμο με "καθαρό μέτωπο".
Ας γίνει μια αρχή με τους "πολύτεκνους" πολιτικούς αφού τους δοθεί ρητά η εντολή να εφαρμόσουν τους νόμους (και το πνεύμα των νόμων) που αυτοί ψηφίζουν. Διότι, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με "λίστες του Σίντλερ" που έσωσαν τους Εβραίους από τους Ναζί αλλά με λίστες ντροπής που με θράσος αποδεικνύουν οτι τελικά η κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει για να γίνει πραγματικότητα.
Εφόσον τα ανωτέρω στοιχεία αληθεύουν, ο μέσος σκεπτόμενος άνθρωπος οδηγείται στις εξής απλές σκέψεις. Πρώτον, οτι ορισμένοι πολιτικοί μας εξακολουθούν να είναι "πολύτεκνοι". Δηλαδή, σκέπτονται οτι εκτός των βιολογικών τους τέκνων, έχουν και άλλα "ψυχοπαίδια" τα οποία πρέπει να φροντίσουν πάση θυσία για να μη μείνουν τα δύσμοιρα σε "εργασιακή εφεδρεία", με άλλα λόγια, στον προθάλαμο της απόλυσης.
Δεύτερον, εύλογα έρχεται η σκέψη πως "ο βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει". Δηλαδή, ανεξαρτήτως του κοινωνικού ορυμαγδού με τα μέτρα, τους φόρους, την ανεργία, την ισοπέδωση, πάντα οι ντόμπροι πολιτικοί θα ανταμείβουν τους ντόμπρους ψηφοφόρους τους. Οι υπόλοιποι ας υστερούνται, ας χάνουν λεφτά, ας απελπίζονται.
Τρίτον, είναι ηλίου φαεινώτερον οτι ουδεμία Τρόϊκα, κανένα ΔΝΤ, καμιά επικείμενη χρεωκοπία και ούτε φυσικά κανένας Ομπάμα (που παρεμβαίνει υπέρ της Ελλάδος, ο φτωχός) μπορούν να ταρακουνήσουν την πατρική στοργή του πολιτικού προς κάποιους ψηφοφόρους του. Εννοείται πως μόνο ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα ίσως είχε την ικανότητα να σταματήσει τη γάγγραινα των ρουσφετιών που μάλλον εξακολουθούν να συμβαίνουν με την ίδια "ζωντάνια" στην Ελλάδα της ανυποληψίας. Τονίζω το πυρηνικό ολοκαύτωμα διότι έχω ζωηρές αμφιβολίες για άλλες καταστροφές όπως τσουνάμι, ηφαιστιακές εκρήξεις ή σεισμούς.
Εύλογα επίσης προκύπτει ένα γνωστό συμπέρασμα. Οτι αν δεν χτυπήσουμε το κακό στην καρδιά του, στις σχέσεις ψηφοφόρων και πολιτικών, ουδεμία μεταρρύθμιση και ουδένα μέτρο θα φέρουν τη γιατρειά. Όσο γρηγορότερα ο πρωθυπουργός κάνει το ιστορικό του καθήκον και κόψει τα ανίερα δεσμά που μέσα από νομικά "παραθυράκια", "ψιλά γράμματα" ή τερτίπια πάσης φύσεως επιτρέπουν τον εμπαιγμό μιας ολόκληρης κοινωνίας και εξακολουθούν να "βολεύουν" πατρικίους, τόσο γρηγορότερα θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας ως χώρα και θα μπορέσουμε να δούμε τον κόσμο με "καθαρό μέτωπο".
Ας γίνει μια αρχή με τους "πολύτεκνους" πολιτικούς αφού τους δοθεί ρητά η εντολή να εφαρμόσουν τους νόμους (και το πνεύμα των νόμων) που αυτοί ψηφίζουν. Διότι, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με "λίστες του Σίντλερ" που έσωσαν τους Εβραίους από τους Ναζί αλλά με λίστες ντροπής που με θράσος αποδεικνύουν οτι τελικά η κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει για να γίνει πραγματικότητα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου