του Μανόλη Μπουχαλάκη
Ένα ασήμαντο γεγονός στο Λονδίνο όπως αυτό του θανάτου ενός κατηγορούμενου για εμπόριο ναρκωτικών από την αστυνομία, έγινε η αφορμή για πρωτοφανούς έκτασης βιαιότητες στο Λονδίνο το οποίο ετοιμάζεται να φιλοξενίσει τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2012. Η επιστράτευση 16 χιλιάδων αστυνομικών και η απειλή καθόδου του στρατού στους δρόμους αποδίδουν την εικόνα μια πόλης υπό αναρχία και χάος.
Ποιά είναι τα βαθύτερα αίτια της επιδρομής κουκουλοφόρων σε καταστήματα, σπίτια και αυτοκίνητα τα οποία ουδεμία σχέση είχαν με την αστυνομική αυθαιρεσία όπως ορισμένοι ισχυρίζονται, ανήκει στους εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους και ψυχολόγους να αναρωτηθούν. Το σίγουρο πάντως είναι οτι οι υποβόσκουσες κοινωνικές ανισότητες που ζουν και βασιλεύουν στα λεγόμενα σύγχρονα κράτη απλά αναζητούν αφορμή να βγουν στην επιφάνεια με καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Το Λονδίνο είναι μια πολυ-πολιτισμική μεγαλούπολη στην οποία ως τώρα οι φυλετικές ανισότητες δεν έφταναν σε επίπεδα έκρηξης όπως είχε γίνει στο Λος Άντζελες με τις εξεγέρσεις που ακολούθησαν τον ξυλοδαρμό του Ρόντνεϊ Κινγκ το 1992. Επιπλέον, η Αγγλία απέχει έτη φωτός από τη σημασία που δίνει το κοινωνικό κράτος με κάθε μορφής επιδόματα, χορηγήσεις δανείων, ευκολίες στην απόκτηση κατοικίας, κλπ. σε σχέση με την σχεδόν ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια στις ΗΠΑ που ακόμη και τα περίφημα προγράμματα Medicare - Medicaid βάλλονται από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες επειδή τους κόβουν κέρδη.
Θα ήταν αφελές να ονομάσει κανείς τις ανταρσίες αυτές ως επαναστατικά σκιρτήματα που δήθεν θέλουν αλλαγή, δουλειά, ψωμί και δημοκρατία. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για αναμέτρηση 2 "κόσμων", της αναρχίας και της τάξης, της βίας και της κοινωνικής ειρήνης. Η Αγγλία εξακολουθεί να έχει μια προχωρημένης μορφής δημοκρατία, ένα ανθηρό Τύπο και μια σταθερή οικονομία. Κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά που έφεραν διαδηλώσεις και πορείες στις αραβικές χώρες δεν υφίσταται στη Μεγάλη Βρετανία. Ούτε καν οι "αγανακτισμένοι" των χωρών του Νότου λόγω ΔΝΤ και ανεργίας κανονικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης εκεί.
Η ανεκτικότητα λοιπόν και το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους κατά τα φαινόμενα ουδόλως βοήθησαν στην πρόληψη των λεηλασιών και των ημερών αναρχίας που βιώνει το Λονδίνο. Κατά τρόπο που οι αρχές αδυνατούσαν να προβλέψουν, τα κοινωνικά δίκτυα twitter και Blackberry messenger δεν λειτούργησαν αυτή τη φορά ως "εργαλεία" για ειρηνικές επαναστάσεις α λα Αίγυπτος παρά ως "ενδοσυννενόηση" καταστροφικών δυνάμεων που έσπειραν τρόμο και κατέλυσαν κάθε έννοια τάξης και σεβασμού του συμπολίτη τους.
Διαπιστώνει κανείς πλέον και μετά και τα γεγονότα του Όσλο, οτι η βια μπορεί να φωλιάζει στην ψυχή του κάθε ανθρώπου που θέλει να εκδικηθεί το συνάνθρωπό του επειδή είναι πλούσιος, διάσημος, μαύρος, ασιάτης, καθολικός ή διαμαρτυρόμενος, νέος ή γέρος. Προφανώς τέτοιας μορφής βια δεν αποβλέπει σε αλλαγή καθεστώτος ή σε κοινωνική δικαιοσύνη αλλά στην τρομοκράτηση του μέσου πολίτη.
Το χειρότερο όμως είναι οτι με τις ενέργειες αναγκέφαλων και ψυχωτικών ανθρώπων τα κράτη αναγκάζονται να περιορίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να καταφύγουν τα ίδια σε μεθόδους καταστολής για να επαναφέρουν την τάξη. Έτσι, ο μέσος πολίτης είναι διπλά χαμένος. Διότι, έχει να διαλέξει ανάμεσα στην τυφλή βία από τη μια και τις κάμερες παρακολούθησης και τα βιομετρικά χαρακτηριστικά από την άλλη.
Άν λοιπόν είναι να καταντήσουμε Οργουελική κοινωνία για να γλιτώσουμε από τη βία και την έλλειψη νοός ορισμένων, τότε το Twitter και τα κοινωνικά δίκτυα δεν θα γίνουν όργανα μόνο για ταραχές αλλά και δίοδοι μέσω των οποίων το μάτι του Μεγάλου Αδελφού θα μας παρακολουθεί.
Αυτό όμως δεν πρόκειται ποτέ να το καταλάβει ο νεαρός κουκουλοφόρος που σπάει βιτρίνες για να πάρει ένα τζιν από μαγαζί στο Χάκνεϊ.
Ένα ασήμαντο γεγονός στο Λονδίνο όπως αυτό του θανάτου ενός κατηγορούμενου για εμπόριο ναρκωτικών από την αστυνομία, έγινε η αφορμή για πρωτοφανούς έκτασης βιαιότητες στο Λονδίνο το οποίο ετοιμάζεται να φιλοξενίσει τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2012. Η επιστράτευση 16 χιλιάδων αστυνομικών και η απειλή καθόδου του στρατού στους δρόμους αποδίδουν την εικόνα μια πόλης υπό αναρχία και χάος.
Ποιά είναι τα βαθύτερα αίτια της επιδρομής κουκουλοφόρων σε καταστήματα, σπίτια και αυτοκίνητα τα οποία ουδεμία σχέση είχαν με την αστυνομική αυθαιρεσία όπως ορισμένοι ισχυρίζονται, ανήκει στους εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους και ψυχολόγους να αναρωτηθούν. Το σίγουρο πάντως είναι οτι οι υποβόσκουσες κοινωνικές ανισότητες που ζουν και βασιλεύουν στα λεγόμενα σύγχρονα κράτη απλά αναζητούν αφορμή να βγουν στην επιφάνεια με καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Το Λονδίνο είναι μια πολυ-πολιτισμική μεγαλούπολη στην οποία ως τώρα οι φυλετικές ανισότητες δεν έφταναν σε επίπεδα έκρηξης όπως είχε γίνει στο Λος Άντζελες με τις εξεγέρσεις που ακολούθησαν τον ξυλοδαρμό του Ρόντνεϊ Κινγκ το 1992. Επιπλέον, η Αγγλία απέχει έτη φωτός από τη σημασία που δίνει το κοινωνικό κράτος με κάθε μορφής επιδόματα, χορηγήσεις δανείων, ευκολίες στην απόκτηση κατοικίας, κλπ. σε σχέση με την σχεδόν ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια στις ΗΠΑ που ακόμη και τα περίφημα προγράμματα Medicare - Medicaid βάλλονται από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες επειδή τους κόβουν κέρδη.
Θα ήταν αφελές να ονομάσει κανείς τις ανταρσίες αυτές ως επαναστατικά σκιρτήματα που δήθεν θέλουν αλλαγή, δουλειά, ψωμί και δημοκρατία. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για αναμέτρηση 2 "κόσμων", της αναρχίας και της τάξης, της βίας και της κοινωνικής ειρήνης. Η Αγγλία εξακολουθεί να έχει μια προχωρημένης μορφής δημοκρατία, ένα ανθηρό Τύπο και μια σταθερή οικονομία. Κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά που έφεραν διαδηλώσεις και πορείες στις αραβικές χώρες δεν υφίσταται στη Μεγάλη Βρετανία. Ούτε καν οι "αγανακτισμένοι" των χωρών του Νότου λόγω ΔΝΤ και ανεργίας κανονικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης εκεί.
Η ανεκτικότητα λοιπόν και το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους κατά τα φαινόμενα ουδόλως βοήθησαν στην πρόληψη των λεηλασιών και των ημερών αναρχίας που βιώνει το Λονδίνο. Κατά τρόπο που οι αρχές αδυνατούσαν να προβλέψουν, τα κοινωνικά δίκτυα twitter και Blackberry messenger δεν λειτούργησαν αυτή τη φορά ως "εργαλεία" για ειρηνικές επαναστάσεις α λα Αίγυπτος παρά ως "ενδοσυννενόηση" καταστροφικών δυνάμεων που έσπειραν τρόμο και κατέλυσαν κάθε έννοια τάξης και σεβασμού του συμπολίτη τους.
Διαπιστώνει κανείς πλέον και μετά και τα γεγονότα του Όσλο, οτι η βια μπορεί να φωλιάζει στην ψυχή του κάθε ανθρώπου που θέλει να εκδικηθεί το συνάνθρωπό του επειδή είναι πλούσιος, διάσημος, μαύρος, ασιάτης, καθολικός ή διαμαρτυρόμενος, νέος ή γέρος. Προφανώς τέτοιας μορφής βια δεν αποβλέπει σε αλλαγή καθεστώτος ή σε κοινωνική δικαιοσύνη αλλά στην τρομοκράτηση του μέσου πολίτη.
Το χειρότερο όμως είναι οτι με τις ενέργειες αναγκέφαλων και ψυχωτικών ανθρώπων τα κράτη αναγκάζονται να περιορίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να καταφύγουν τα ίδια σε μεθόδους καταστολής για να επαναφέρουν την τάξη. Έτσι, ο μέσος πολίτης είναι διπλά χαμένος. Διότι, έχει να διαλέξει ανάμεσα στην τυφλή βία από τη μια και τις κάμερες παρακολούθησης και τα βιομετρικά χαρακτηριστικά από την άλλη.
Άν λοιπόν είναι να καταντήσουμε Οργουελική κοινωνία για να γλιτώσουμε από τη βία και την έλλειψη νοός ορισμένων, τότε το Twitter και τα κοινωνικά δίκτυα δεν θα γίνουν όργανα μόνο για ταραχές αλλά και δίοδοι μέσω των οποίων το μάτι του Μεγάλου Αδελφού θα μας παρακολουθεί.
Αυτό όμως δεν πρόκειται ποτέ να το καταλάβει ο νεαρός κουκουλοφόρος που σπάει βιτρίνες για να πάρει ένα τζιν από μαγαζί στο Χάκνεϊ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου