του Μανόλη Μπουχαλάκη
Ανέκαθεν πίστευα οτι ορισμένα ΜΜΕ έχουν αναλάβει "εργολαβικά" τη συνέχεια των σεναρίων του Νίκου Φώσκολου ή των ταινιών του Νίκου Ξανθόπουλου. Όπου σταμάτησαν τα δακρύβρεχτα κοινωνικά μελό και η πάλη μεταξύ μεγιστάνων και φτωχών πλην τίμιων ηρώων, ανέλαβαν κάποιοι εκ της φατρίας της Κασσάνδρας να φέρουν εις πέρας τη δημιουργία σκηνών που θυμίζουν τους "άθλιους" του Ουγκώ ή το Λονδίνο της Βιομηχανικής Επανάστασης.
Διάβασα σε κάποιο άρθρο Κρητικού ΜΜΕ οτι με την έναρξη της τρέχουσας περιόδου διανομής δωρεάν προϊόντων από το κοινωνικό παντοπωλείο της Νομαρχίας Ηρακλείου, έγινε ο....κακός χαμός. Ο ανεκδιήγητος αρθρογράφος μάλιστα έσπευσε να γράψει οτι το όλο σκηνικό θύμισε...κατοχή και οτι ένας φωτορεπόρτερ εμποδίστηκε να βγάλει φωτογραφίες γιατί οι πολίτες που πήγαν να πάρουν τα τρόφιμα δεν ήθελαν να θιγεί η υπερηφάνειά τους.
Πρώτα απ' όλα, κανείς δεν αμφισβητεί οτι και η ανεργία έχει αυξηθεί αλλά και το οτι ορισμένοι συνάνθρωποί μας δυσκολεύονται ακόμη και στην εξασφάλιση βασικών αγαθών. Άν ανατρέξει όμως κανείς στην πρόσφατη Ιστορία θα διαπιστώσει οτι οι νεκροί από πείνα και κακουχίες της κατοχής ξεπερνούσαν τις 200 χιλιάδες (κάποτε ο Μ. Γλέζος είχε πει και για 600.000 νεκρούς).
Τη σημερινή εποχή δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου ούτε ένα περιστατικό θανάτου συνανθρώπου μας από πείνα στην Ελλάδα. Τουναντίον, το βιοτικό επίπεδο έχει τόσο αυξηθεί ώστε ο φτωχότερος συμπολίτης μας να απέχει έτη φωτός από τα δραματικά πρώτα χρόνια της Γερμανικής κατοχής.
Ποιός λοιπόν ο λόγος που ορισμένοι επιχειρούν να δημιουργήσουν "κλίμα" εκεί που δεν υπάρχει; Μήπως η κρίση δημιουργεί "οπτασίες" και "οράματα"; Ή απλά έχουμε "τέντωμα" μιας κοινωνικά ευαίσθητης "χορδής" όπως είναι η φτώχεια για να προκαλέσουμε συναισθήματα;
Πέρα των πραγματικών περιστατικών όπως τα λουκέτα στις επιχειρήσεις δεν έχω δει πρωτοσέλιδα με τα τελευταία στοιχεία των εμπορικών συλλόγων πανελληνίως που καταγράφουν 3.200 νέες επιχειρήσεις. Ούτε βλέπω φωτορεπορτάζ των γεμάτων καφέ και εστιατορίων πολλά εκ των οποίων εξακολουθούν να μη ρίχνουν τις τιμές (και γιατί άλλωστε, πελατεία έχουν).
Η υπερβολή εκτιμώ πως είναι συστατικό στοιχείο της εθνικής μας ιδιοσυγκρασίας. Ιδιαίτερα τους καιρούς που ζούμε, η προσφυγή στο συναίσθημα και όχι στη λογική τείνει να πάρει διαστάσεις επιδημίας με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας να βλέπουν να πλανάται στον αέρα το φάσμα της ψύχωσης και της κατάθλιψης.
Θα' λεγε κανείς οτι ορισμένες φορές ομοιάζουμε με τους διψασμένους στην έρημο που όπως έγραψα πριν, βλέπουν οπτασίες εκεί που δεν υπάρχει τίποτα. Το χειρότερο όμως είναι οτι στη ζώνη μας βρίσκεται ένα παγούρι γεμάτο από δροσερό νερό, το οποίο οι διάφοροι γόητες φιδιών δεν μας αφήνουν να το δούμε.
Διάβασα σε κάποιο άρθρο Κρητικού ΜΜΕ οτι με την έναρξη της τρέχουσας περιόδου διανομής δωρεάν προϊόντων από το κοινωνικό παντοπωλείο της Νομαρχίας Ηρακλείου, έγινε ο....κακός χαμός. Ο ανεκδιήγητος αρθρογράφος μάλιστα έσπευσε να γράψει οτι το όλο σκηνικό θύμισε...κατοχή και οτι ένας φωτορεπόρτερ εμποδίστηκε να βγάλει φωτογραφίες γιατί οι πολίτες που πήγαν να πάρουν τα τρόφιμα δεν ήθελαν να θιγεί η υπερηφάνειά τους.
Πρώτα απ' όλα, κανείς δεν αμφισβητεί οτι και η ανεργία έχει αυξηθεί αλλά και το οτι ορισμένοι συνάνθρωποί μας δυσκολεύονται ακόμη και στην εξασφάλιση βασικών αγαθών. Άν ανατρέξει όμως κανείς στην πρόσφατη Ιστορία θα διαπιστώσει οτι οι νεκροί από πείνα και κακουχίες της κατοχής ξεπερνούσαν τις 200 χιλιάδες (κάποτε ο Μ. Γλέζος είχε πει και για 600.000 νεκρούς).
Τη σημερινή εποχή δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου ούτε ένα περιστατικό θανάτου συνανθρώπου μας από πείνα στην Ελλάδα. Τουναντίον, το βιοτικό επίπεδο έχει τόσο αυξηθεί ώστε ο φτωχότερος συμπολίτης μας να απέχει έτη φωτός από τα δραματικά πρώτα χρόνια της Γερμανικής κατοχής.
Ποιός λοιπόν ο λόγος που ορισμένοι επιχειρούν να δημιουργήσουν "κλίμα" εκεί που δεν υπάρχει; Μήπως η κρίση δημιουργεί "οπτασίες" και "οράματα"; Ή απλά έχουμε "τέντωμα" μιας κοινωνικά ευαίσθητης "χορδής" όπως είναι η φτώχεια για να προκαλέσουμε συναισθήματα;
Πέρα των πραγματικών περιστατικών όπως τα λουκέτα στις επιχειρήσεις δεν έχω δει πρωτοσέλιδα με τα τελευταία στοιχεία των εμπορικών συλλόγων πανελληνίως που καταγράφουν 3.200 νέες επιχειρήσεις. Ούτε βλέπω φωτορεπορτάζ των γεμάτων καφέ και εστιατορίων πολλά εκ των οποίων εξακολουθούν να μη ρίχνουν τις τιμές (και γιατί άλλωστε, πελατεία έχουν).
Η υπερβολή εκτιμώ πως είναι συστατικό στοιχείο της εθνικής μας ιδιοσυγκρασίας. Ιδιαίτερα τους καιρούς που ζούμε, η προσφυγή στο συναίσθημα και όχι στη λογική τείνει να πάρει διαστάσεις επιδημίας με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας να βλέπουν να πλανάται στον αέρα το φάσμα της ψύχωσης και της κατάθλιψης.
Θα' λεγε κανείς οτι ορισμένες φορές ομοιάζουμε με τους διψασμένους στην έρημο που όπως έγραψα πριν, βλέπουν οπτασίες εκεί που δεν υπάρχει τίποτα. Το χειρότερο όμως είναι οτι στη ζώνη μας βρίσκεται ένα παγούρι γεμάτο από δροσερό νερό, το οποίο οι διάφοροι γόητες φιδιών δεν μας αφήνουν να το δούμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου