του Μανόλη Μπουχαλάκη
Όσα χρόνια θυμάμαι, στο συλλογικό υποσυνείδητο πολλών συμπατριωτών μας ο Σεπτέμβρης ήταν και παραμένει ο μήνας των αλλαγών. Κάποιοι σπεύδουν εκείνο το μήνα να κάνουν το γνωστό κήρυγμα στα παιδιά και τους μαθητές οτι έρχονται τα σχολεία και αραδιάζουν τις γνωστές ατάκες "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του", "τα κεφάλια μέσα", κλπ. Λες και με το τρέχον επίπεδο της Παιδείας στην Ελλάδα ο μαθητόκοσμος λαχταρά πως και πως να αρχίσουν τα μαθήματα (και οι καταλήψεις όπως είπαμε σε προηγούμενο άρθρο).
Άλλοι, πάλι, πιστεύουν οτι ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που οι νοικοκυραίοι θα αρχίσουν να κινητοποιούνται για το επερχόμενο φθινόπωρο. Οι γυναίκες θα βγάλουν τα φθινοπωρινά ρούχα από τη ναφθαλίνη, θα φέρουν τις ομπρέλες από την αποθήκη, θα φυλάξουν τα καλοκαιρινά για του χρόνου, ίσως ρίξουν και ένα βαψιματάκι στο σπίτι έτσι για φρεσκάρισμα. Γενικά υπάρχει η αίσθηση του "τέρμα η τεμπελιά, ώρα για δουλειά".
Εδώ και λίγο καιρό όμως, το σύμπλεγμα της Κασσάνδρας που φώλιασε στην ψυχή του μέσου Έλληνα λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει κάνει το Σεπτέμβρη να ομοιάζει με αρχαίο δράκο που θα αφιχθεί να καταστρέψει τη χώρα. Σαν να πλακώσουν οι ορδές του Σάρουμαν με τους Ούρουκ Χάϊ δηλαδή. Οσμίζονται το κακό μερικοί και σπεύδουν να ετοιμάζονται δια παν ενδεχόμενον. Κάποιοι λένε οτι θα τους κόψουν τις συντάξεις, οτι θα πέσει φτώχεια και πείνα, οτι θα χάσουν το εφάπαξ, οτι θα απολυθούν. Υπάρχει ο ενδόμυχος φόβος οτι μόλις η κυβέρνηση επιστρέψει από τις διακοπές, θα τους αρχίσει στις "σφαλιάρες" και αλίμονο στον άτυχο που θα βρίσκεται αυτό τον καταραμένο μήνα στην Ελλάδα.
Το μόνο με το οποίο θα συμφωνήσω είναι οτι πολλοί θα είναι κατσούφηδες το Σεπτέμβριο. Η πολλή ηλιοφάνεια, η θάλασσα, η χαλάρωση, θα τελειώσουν με την πάροδο του καλοκαιριού και η διάθεση θα γίνει πιο μελαγχολική. Αλλά πέραν τούτου ουδένα συμβολισμό συμφοράς κομίζει ο Σεπτέμβριος. Καμία κοσμογονία δεν θα επέλθει. Η Ελλάδα δεν θα χρεωκοπήσει ούτε θα βγει ο λαός στους δρόμους με λάβαρα. Τουναντίον, ο Σεπτέμβρης πρέπει να είναι μήνας περισυλλογής, ηρεμίας, οργάνωσης και μεθοδικότητας για να μπορέσουμε να δούμε τι χρειαζόμαστε ως χώρα για να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπιστία. Πορείες, έκτροπα, φασαρία και νεύρα ουδέν θα προσφέρουν αλλά θα μας βυθίσουν κι άλλο στην ανυποληψία ανά τον κόσμο.
Άν έστω για μια φορά βάλουμε σωστές προτεραιότητες και δεν ενδώσουμε σε φήμες και επαναστατικά καλέσματα, αν μόνο για μια φορά σκεφτούμε ψύχραιμα για το πως θέλουμε την Ελλάδα κι όχι πως θα επιβιώσουμε προσωπικά, τότε ο Σεπτέμβρης και ο κάθε Σεπτέμβρης ίσως να φέρουν αλλαγές προς το καλύτερο και να δημιουργήσουν μια Ελλάδα σκεπτόμενη και ρεαλίστρια.
Άν, πάλι, αναλωθούμε στη μιζέρια και τον καυγά, θα χρειαστεί να περιμένουμε το επόμενο καλοκαίρι για να μερώσει το "θεριό" του μέσου Έλληνα για να ξαναξυπνήσει πάλι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Σε τέτοια περίπτωση πράγματι είναι να φοβάται κανείς τον ένατο μήνα του χρόνου.
Όσα χρόνια θυμάμαι, στο συλλογικό υποσυνείδητο πολλών συμπατριωτών μας ο Σεπτέμβρης ήταν και παραμένει ο μήνας των αλλαγών. Κάποιοι σπεύδουν εκείνο το μήνα να κάνουν το γνωστό κήρυγμα στα παιδιά και τους μαθητές οτι έρχονται τα σχολεία και αραδιάζουν τις γνωστές ατάκες "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του", "τα κεφάλια μέσα", κλπ. Λες και με το τρέχον επίπεδο της Παιδείας στην Ελλάδα ο μαθητόκοσμος λαχταρά πως και πως να αρχίσουν τα μαθήματα (και οι καταλήψεις όπως είπαμε σε προηγούμενο άρθρο).
Άλλοι, πάλι, πιστεύουν οτι ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που οι νοικοκυραίοι θα αρχίσουν να κινητοποιούνται για το επερχόμενο φθινόπωρο. Οι γυναίκες θα βγάλουν τα φθινοπωρινά ρούχα από τη ναφθαλίνη, θα φέρουν τις ομπρέλες από την αποθήκη, θα φυλάξουν τα καλοκαιρινά για του χρόνου, ίσως ρίξουν και ένα βαψιματάκι στο σπίτι έτσι για φρεσκάρισμα. Γενικά υπάρχει η αίσθηση του "τέρμα η τεμπελιά, ώρα για δουλειά".
Εδώ και λίγο καιρό όμως, το σύμπλεγμα της Κασσάνδρας που φώλιασε στην ψυχή του μέσου Έλληνα λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει κάνει το Σεπτέμβρη να ομοιάζει με αρχαίο δράκο που θα αφιχθεί να καταστρέψει τη χώρα. Σαν να πλακώσουν οι ορδές του Σάρουμαν με τους Ούρουκ Χάϊ δηλαδή. Οσμίζονται το κακό μερικοί και σπεύδουν να ετοιμάζονται δια παν ενδεχόμενον. Κάποιοι λένε οτι θα τους κόψουν τις συντάξεις, οτι θα πέσει φτώχεια και πείνα, οτι θα χάσουν το εφάπαξ, οτι θα απολυθούν. Υπάρχει ο ενδόμυχος φόβος οτι μόλις η κυβέρνηση επιστρέψει από τις διακοπές, θα τους αρχίσει στις "σφαλιάρες" και αλίμονο στον άτυχο που θα βρίσκεται αυτό τον καταραμένο μήνα στην Ελλάδα.
Το μόνο με το οποίο θα συμφωνήσω είναι οτι πολλοί θα είναι κατσούφηδες το Σεπτέμβριο. Η πολλή ηλιοφάνεια, η θάλασσα, η χαλάρωση, θα τελειώσουν με την πάροδο του καλοκαιριού και η διάθεση θα γίνει πιο μελαγχολική. Αλλά πέραν τούτου ουδένα συμβολισμό συμφοράς κομίζει ο Σεπτέμβριος. Καμία κοσμογονία δεν θα επέλθει. Η Ελλάδα δεν θα χρεωκοπήσει ούτε θα βγει ο λαός στους δρόμους με λάβαρα. Τουναντίον, ο Σεπτέμβρης πρέπει να είναι μήνας περισυλλογής, ηρεμίας, οργάνωσης και μεθοδικότητας για να μπορέσουμε να δούμε τι χρειαζόμαστε ως χώρα για να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπιστία. Πορείες, έκτροπα, φασαρία και νεύρα ουδέν θα προσφέρουν αλλά θα μας βυθίσουν κι άλλο στην ανυποληψία ανά τον κόσμο.
Άν έστω για μια φορά βάλουμε σωστές προτεραιότητες και δεν ενδώσουμε σε φήμες και επαναστατικά καλέσματα, αν μόνο για μια φορά σκεφτούμε ψύχραιμα για το πως θέλουμε την Ελλάδα κι όχι πως θα επιβιώσουμε προσωπικά, τότε ο Σεπτέμβρης και ο κάθε Σεπτέμβρης ίσως να φέρουν αλλαγές προς το καλύτερο και να δημιουργήσουν μια Ελλάδα σκεπτόμενη και ρεαλίστρια.
Άν, πάλι, αναλωθούμε στη μιζέρια και τον καυγά, θα χρειαστεί να περιμένουμε το επόμενο καλοκαίρι για να μερώσει το "θεριό" του μέσου Έλληνα για να ξαναξυπνήσει πάλι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Σε τέτοια περίπτωση πράγματι είναι να φοβάται κανείς τον ένατο μήνα του χρόνου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου