του Μανόλη Μπουχαλάκη
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αφίχθησαν "στην ώρα τους" σαν τα αποδημητικά πουλιά οι θερινές εκπτώσεις. Στην Κρήτη είθισται τα τοπικά ΜΜΕ να ανακοινώνουν το γεγονός μετά τυμπάνων και τρομπετών, καλώντας το κοινό να στηρίξει τις τοπικές αγορές και μαζί ως μπόνους συνήθως παρέχεται η λίστα του καλού καταναλωτή με συμβουλές στο τι να προσέχει και τι να διακρίνει στην περίοδο αυτή των εκπτώσεων.
Πρωταρχικά, να τονίσουμε οτι στ' αλήθεια φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο εμπορικός κόσμος χρειάζεται τόνωση καθότι τα φέσια και τα χρεωστούμενα έχουν πάρει μορφή επιδημίας και πέραν των λουκέτων, πολλές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα διότι εκτός της οικονομικής στενότητας υπάρχει και ένα μαζικό κύμα φόβου στην κοινωνία που ακόμα κι αν διαθέτει λεφτά προτιμά να τα κρατήσει "δια παν ενδεχόμενον".
Αναφερόμενοι όμως στην καρδιά του ζητήματος των εκπτώσεων, έχω τη σοβαρότατη αμφιβολία οτι κάποιοι, ίσως όχι και λίγοι, έμποροι θα καταφύγουν ξανά στις αγαπημένες τους πρακτικές του παρελθόντος. Ιδου μόνο ελάχιστες εξ αυτών:
Πρώτη περίπτωση : Οι εκπτώσεις ουσιαστικά δεν είναι εκπτώσεις. Παραδείγματος χάριν, παντελόνι που προ της έκπτωσης κόστιζε 30 ευρώ τεχνηέντως ανεβαίνει στα 45 και πωλείται 32 στις εκπτώσεις.
Δεύτερη περίπτωση : Τα "καλά κομμάτια" δεν έχουν ουδεμία σημαντική έκπτωση. Παράδειγμα, ένα καλό ζευγάρι παπούτσια Ελληνικής μάρκας που κόστιζε 68 ευρώ προ εκπτώσεως τώρα κοστίζει μόνο....59 ευρώ.
Τρίτη περίπτωση : Ξεστοκάρισμα. Είναι πολύ πιθανό κάποιο έμποροι να βάλουν στις εκπτώσεις ρούχα παλαιότερης σεζόν τα οποία θέλουν να ξεφορτωθούν. Προσωπικά δεν έχω δει ακόμη ρούχα τελευταίας παραλαβής σε εκπτώσεις ή αν αυτά όντως διατεθούν με έκπτωση αυτή ενδέχεται να είναι μηδαμινή.
Τέταρτη περίπτωση : Υπάρχουν πραγματικά μεγάλες εκπτώσεις αλλά αυτές λειτουργούν ως "κράχτης". Σε ορισμένα είδη υπάρχει έκπτωση 70% αλλά στην πλειοψηφία τους τα άλλα προϊόντα δεν έχουν πάνω από 20%.
Παλαιότερα υπήρχε ένα ρητό που έλεγε "η φθήνεια τρώει τον παρά". Νομίζω όμως πως αρκετοί έμποροι δεν θέλουν να μπουν στη λογική των μαζικών εκπτώσεων για διάφορους δικούς τους λόγους. Προφανώς και δεν μπορεί κάποιος έμπορος που αγόρασε ένα πουκάμισο με 20 ευρώ να το δώσει 10 στις εκπτώσεις. Μπορεί όμως να το δώσει 20 ή και 18 βασιζόμενος στις μαζικές πωλήσεις που στο τέλος θα του αποφέρουν κέρδος.
Οι καταναλωτές πρέπει να είναι όχι απλά προσεκτικοί αλλά σε πλήρη εγρήγορση για να αγοράσουν αυτά που πραγματικά έχουν ανάγκη και που πράγματι προσφέρονται σε έκπτωση που συμφέρει την αγορά τους. Κάθε πρακτική που σκοπεύει να παραπλανήσει ή να υποτιμήσει τη νοημοσύνη των καταναλωτών πρέπει να καταδικαστεί όχι μόνο από τους ίδιους τους καταναλωτές αλλά και από τους εμπορικούς συλλόγους ώστε οι όποιοι επιτήδειοι να απομονωθούν.
Ο Έλληνας ποτέ δε θα πει όχι σε κάτι φθηνό και ποιοτικό. Τώρα ακόμη περισσότερο που η εποχή του γκλάμουρ πέρασε και βιώνουμε πια τα σπρεντς, την επιλεκτική χρεωκοπία και τους άλλους άθλιους οικονομικούς όρους που μας φόρτωσαν στο κεφάλι εγχώριοι και μη τεχνοκράτες.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αφίχθησαν "στην ώρα τους" σαν τα αποδημητικά πουλιά οι θερινές εκπτώσεις. Στην Κρήτη είθισται τα τοπικά ΜΜΕ να ανακοινώνουν το γεγονός μετά τυμπάνων και τρομπετών, καλώντας το κοινό να στηρίξει τις τοπικές αγορές και μαζί ως μπόνους συνήθως παρέχεται η λίστα του καλού καταναλωτή με συμβουλές στο τι να προσέχει και τι να διακρίνει στην περίοδο αυτή των εκπτώσεων.
Πρωταρχικά, να τονίσουμε οτι στ' αλήθεια φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο εμπορικός κόσμος χρειάζεται τόνωση καθότι τα φέσια και τα χρεωστούμενα έχουν πάρει μορφή επιδημίας και πέραν των λουκέτων, πολλές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα διότι εκτός της οικονομικής στενότητας υπάρχει και ένα μαζικό κύμα φόβου στην κοινωνία που ακόμα κι αν διαθέτει λεφτά προτιμά να τα κρατήσει "δια παν ενδεχόμενον".
Αναφερόμενοι όμως στην καρδιά του ζητήματος των εκπτώσεων, έχω τη σοβαρότατη αμφιβολία οτι κάποιοι, ίσως όχι και λίγοι, έμποροι θα καταφύγουν ξανά στις αγαπημένες τους πρακτικές του παρελθόντος. Ιδου μόνο ελάχιστες εξ αυτών:
Πρώτη περίπτωση : Οι εκπτώσεις ουσιαστικά δεν είναι εκπτώσεις. Παραδείγματος χάριν, παντελόνι που προ της έκπτωσης κόστιζε 30 ευρώ τεχνηέντως ανεβαίνει στα 45 και πωλείται 32 στις εκπτώσεις.
Δεύτερη περίπτωση : Τα "καλά κομμάτια" δεν έχουν ουδεμία σημαντική έκπτωση. Παράδειγμα, ένα καλό ζευγάρι παπούτσια Ελληνικής μάρκας που κόστιζε 68 ευρώ προ εκπτώσεως τώρα κοστίζει μόνο....59 ευρώ.
Τρίτη περίπτωση : Ξεστοκάρισμα. Είναι πολύ πιθανό κάποιο έμποροι να βάλουν στις εκπτώσεις ρούχα παλαιότερης σεζόν τα οποία θέλουν να ξεφορτωθούν. Προσωπικά δεν έχω δει ακόμη ρούχα τελευταίας παραλαβής σε εκπτώσεις ή αν αυτά όντως διατεθούν με έκπτωση αυτή ενδέχεται να είναι μηδαμινή.
Τέταρτη περίπτωση : Υπάρχουν πραγματικά μεγάλες εκπτώσεις αλλά αυτές λειτουργούν ως "κράχτης". Σε ορισμένα είδη υπάρχει έκπτωση 70% αλλά στην πλειοψηφία τους τα άλλα προϊόντα δεν έχουν πάνω από 20%.
Παλαιότερα υπήρχε ένα ρητό που έλεγε "η φθήνεια τρώει τον παρά". Νομίζω όμως πως αρκετοί έμποροι δεν θέλουν να μπουν στη λογική των μαζικών εκπτώσεων για διάφορους δικούς τους λόγους. Προφανώς και δεν μπορεί κάποιος έμπορος που αγόρασε ένα πουκάμισο με 20 ευρώ να το δώσει 10 στις εκπτώσεις. Μπορεί όμως να το δώσει 20 ή και 18 βασιζόμενος στις μαζικές πωλήσεις που στο τέλος θα του αποφέρουν κέρδος.
Οι καταναλωτές πρέπει να είναι όχι απλά προσεκτικοί αλλά σε πλήρη εγρήγορση για να αγοράσουν αυτά που πραγματικά έχουν ανάγκη και που πράγματι προσφέρονται σε έκπτωση που συμφέρει την αγορά τους. Κάθε πρακτική που σκοπεύει να παραπλανήσει ή να υποτιμήσει τη νοημοσύνη των καταναλωτών πρέπει να καταδικαστεί όχι μόνο από τους ίδιους τους καταναλωτές αλλά και από τους εμπορικούς συλλόγους ώστε οι όποιοι επιτήδειοι να απομονωθούν.
Ο Έλληνας ποτέ δε θα πει όχι σε κάτι φθηνό και ποιοτικό. Τώρα ακόμη περισσότερο που η εποχή του γκλάμουρ πέρασε και βιώνουμε πια τα σπρεντς, την επιλεκτική χρεωκοπία και τους άλλους άθλιους οικονομικούς όρους που μας φόρτωσαν στο κεφάλι εγχώριοι και μη τεχνοκράτες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου