Δικαιοσύνη παντού!

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως ως κοινωνία είμαστε των άκρων χωρίς πολλούς σκεπτόμενους πολίτες. Ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων σε πρόσφατη δημοσκόπηση δικαιολόγησε τους προπηλακισμούς πολιτικών και βλέπει "θετικά" τις θέσεις του Αντώνη Σαμαρά για το Μεσοπρόθεσμο αν και του καταλογίζει μικροπολιτικά συμφέροντα, ζητά εκλογές αλλά λέει οτι κανένα από τα 2 μεγάλα κόμματα δεν είναι άξιο να κυβερνήσει και ενώ απορρίπτει το δικομματισμό δίνει 2 μονάδες διαφορά στη ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η διάχυτη παράνοια είναι αποτέλεσμα έλλειψης χρημάτων, για να το θέσουμε ωμά. No money no honey που λένε και οι Αμερικάνοι. Σαφώς ορισμένοι έχουν περισσότερα κίνητρα όπως την ανεργία και τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες αλλά καθώς φαίνεται το όλο ζήτημα είναι το μετρητό και τίποτα άλλο.

Η λαχτάρα για χρήμα είχε και έχει διαποτίσει την Ελληνική κοινωνία ως το μεδούλι. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι πάντες ζουν και αναπνέουν για το μαμωνά της αδικίας. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, αθλητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, εργαζόμενοι, δεν νομίζω να υπάρχει κατηγορία που να μην ορέγεται ακραίως το χρήμα και την καλοπέραση. 

Θα μου πει κάποιος, μα και το Αμερικανικό όνειρο κάπως έτσι λειτουργεί. Να δουλέψεις, να βγάλεις λεφτά, να αγοράσεις καλύτερα προϊόντα και να ζήσεις ευτυχισμένος. Το πρόβλημα με τα όνειρα όμως είναι οτι κάποτε ξυπνάς κι όλας. Και σήμερα δεκάδες εκατομμύρια Αμερικάνοι ζουν με κουπόνια φαγητού και ανεργία μεγαλύτερη του 1948. Το Κονγκρέσο μάλιστα, επειδή και οι ΗΠΑ είναι υπερχρεωμένες, θέλει να κόψει πολλές κοινωνικές παροχές επειδή πρέπει να αρθεί η "οροφή" χρέους των ΗΠΑ (που τώρα είναι 14 τρις δολάρια!) για να δανειστεί η χώρα κι άλλο. Βλέπουμε λοιπόν οτι μόνο ο καταναλωτισμός και η λατρεία του χρήματος όχι μόνο δεν φέρνουν ευτυχία αλλά οδηγούν στον αφανισμό κρατών και αυτοκρατοριών ακόμη (ουδείς ξέρει μέχρι πότε οι ΗΠΑ θα δανείζονται άνετα). 

Εμείς στη μικρή μας χώρα όμως εξακολουθούμε να νομίζουμε οτι θα γυρίσει ο τροχός, οτι ο επόμενος πρωθυπουργός θα ανοίξει τις κάνουλες του χρήματος και οτι θα γυρίσουμε στις εποχές των ρουσφετιών, των παροχών και της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος. Έχουμε μάλλον την πεποίθηση οτι ο επόμενος σούπερ-πρωθυπουργός θα τα βάλει όχι μόνο με την Τρόϊκα, αλλά και με τις αγορές και τους Αρειανούς αν χρειαστεί.

Πέραν αυτών των ανοησιών διηπειρωτικού βεληνεκούς όμως, αγνοούμε οτι αν θέλουμε δικαιοσύνη στο πολιτικό σύστημα, στη ζωή, στην εργασία, πρέπει να αρχίσουμε από χαμηλά. Από μέσα μας. Μόλις πρόσφατα στο ΙΚΑ Ηρακλείου ανακαλύφθηκαν απάτες ύψους 5 εκατομμυρίων ευρώ. Τις οποίες δεν τις έκανε ο Παπανδρέου ούτε ο Σαμαράς, αλλά οι απλοί καθημερινοί συνάνθρωποί μας που ίσως μερικοί εξ αυτών τώρα κτυπούν τις κατσαρόλες στις πλατείες και λένε οτι δεν έχουν να φάνε.

Άν θέλουμε λοιπόν δικαιοσύνη, αυτή ας είναι σε όλα τα επίπεδα. Και αν δε μας αρέσουν οι πολιτικοί που απέτυχαν, ας εκλέξουμε άλλους. Υπάρχουν κι άλλα κόμματα, από το ΚΚΕ Μ-Λ μέχρι τους Οικολόγους και τη Χριστοπιστία. Άν δεν θέλουμε αυτούς, ας ιδρύσουμε νέα κόμματα. Με εύκολους αφορισμούς στα γκάλοπ δεν κάνουμε τίποτα και αποδεικνύουμε τη μικρότητά μας ως λαού.