του Μανόλη Μπουχαλάκη
Ενθυμούμενος το κλασικό τραγούδι του Στράτου Διονυσίου, συλλογίστηκα να το συνδυάσω με τα τεκταινόμενα γύρω από την απελευθέρωση του επαγγέλματος των ταξιτζήδων που κι εδώ στην Κρήτη έχουν προκαλέσει ένα κάποιο σοκ στις τάξεις των επαγγελματιών αυτών.
Ουδείς ποτέ υποστήριξε οτι το επάγγελμα του ταξιτζή είναι εύκολο. Μια ζωή στους δρόμους, με κίνδυνο να τον ληστέψουν, να τον βρίσουν, να τον σκοτώσουν αν χρειαστεί, ο μέσος ταξιτζής πρέπει να έχει γερή κράση και υπομονή για να ασκήσει το επάγγελμά του αυτό. Εννοείται οτι και το ίδιο το αυτοκίνητό του σε καμία περίπτωση δεν είναι "άτρωτο" ιδιαίτερα για όποιον οδηγεί σε μεγάλες πόλεις όπου συχνά μπορεί να τον τρακάρουν και να του προκαλέσουν μεγάλες ζημιές.
Σε σχέση με ορισμένους συναδέλφους του στο εξωτερικό, ο ταξιτζής αμείβεται ελάχιστα. Στο Ηράκλειο μια μέση διαδρομή κοστίζει 4-5 ευρώ τα οποία είναι βέβαια μικτό κέρδος και πρέπει να αφαιρεθούν φόροι, εισφορές, καύσιμα, κλπ. Στην Ευρώπη, πέρα της "σημαίας" (περίπου 2,5 ευρώ) το χιλιόμετρο κοστίζει από 1,5 έως 2,5 ευρώ ενώ στην Ελλάδα το χιλιόμετρο κοστίζει περίπου 40 λεπτά.
Ένα ακόμα ζήτημα είναι το μέχρι πρότινος κόστος της άδειας ταξί που υπερέβαινε τα 150 ή και 200 χιλιάδες ευρώ αναγκάζοντας όλους τους άρρενες της οικογένειας μερικές φορές να δουλεύουν επί 24ωρου βάσεως για να μπορέσουν να εξοφλήσουν το μεγάλο αυτό ποσό.
Υπάρχει όμως και η "σκοτεινή" πλευρά του επαγγέλματος. Πολλά είναι τα περιστατικά στα οποία ταξιτζήδες έκλεβαν στο ταξίμετρο, χρέωναν υπερβολικά ποσά σε τουρίστες, φέρονταν με περισσή αγένεια σε πελάτες και επέλεγαν τις "κούρσες" κατά πως τους συνέφερε για να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη. Επίσης πολλοί ιδιοκτήτες ταξί αφήνουν ανασφάλιστους τους οδηγούς που προσλαμβάνουν για τις βάρδιες με αποτέλεσμα τα ασφαλιστικά ταμεία να χάνουν πολλά εκατομμύρια ευρώ.
Προφανώς αυτό που χρειάζεται με την απελευθέρωση του επαγγέλματος δεν είναι να γεμίσει η Ελλάδα ταξί. Χρειάζεται να εκπαιδευτούν οι ταξιτζήδες, να μάθουν ξένες γλώσσες, να είναι φιλικοί και επαγγελματίες. Το παλιό στερεότυπο του φωνακλά και άξεστου ταξιτζή που διατεινόταν οτι ήξερε τα πάντα σαν να ήταν η εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα και είχε ιστορίες να διηγηθεί από το χωριό του και τους παππούδες του που μετανάστευσαν στο Λεβερκούζεν, οφείλει να εκλείψει.
Άν η απελευθέρωση φέρει μετρημένους, σωστούς και καταρτισμένους επαγγελματίες με γνώσεις και τρόπους που θα αναβαθμίσουν το επάγγελμα του ταξιτζή, τότε θα έχει αξία. Άν φέρει διάφορους τυχάρπαστους που θέλουν απλά χρήμα και τίποτα άλλο, μηδέν εις το πηλίκον.
Τέλος, πρέπει το κράτος να επιμείνει στην καταβολή όλων των εργοδοτικών εισφορών από τους ιδιοκτήτες ταξί και όσους αυτοί προσλαμβάνουν. Να μη γίνει η κρίση αιτία περισσότερης "μαύρης" εργασίας και ασυδοσίας αλλά ευκαιρία για ανασυγκρότηση, ίδρυση εταιριών που θα εκπαιδεύουν τα μέλη τους, διαδικασίες εσωτερικής αξιολόγησης και αναβάθμιση των υπηρεσιών χωρίς κρυφά "χαράτσια" και χρεώσεις. Οι πολίτες πάντα θα έχουν ανάγκη τα ταξί και το ανάποδο. Χτίζοντας αμοιβαίες σχέσεις εμπιστοσύνης θα βοηθήσει και τους μεν και τα δε.
Ενθυμούμενος το κλασικό τραγούδι του Στράτου Διονυσίου, συλλογίστηκα να το συνδυάσω με τα τεκταινόμενα γύρω από την απελευθέρωση του επαγγέλματος των ταξιτζήδων που κι εδώ στην Κρήτη έχουν προκαλέσει ένα κάποιο σοκ στις τάξεις των επαγγελματιών αυτών.
Ουδείς ποτέ υποστήριξε οτι το επάγγελμα του ταξιτζή είναι εύκολο. Μια ζωή στους δρόμους, με κίνδυνο να τον ληστέψουν, να τον βρίσουν, να τον σκοτώσουν αν χρειαστεί, ο μέσος ταξιτζής πρέπει να έχει γερή κράση και υπομονή για να ασκήσει το επάγγελμά του αυτό. Εννοείται οτι και το ίδιο το αυτοκίνητό του σε καμία περίπτωση δεν είναι "άτρωτο" ιδιαίτερα για όποιον οδηγεί σε μεγάλες πόλεις όπου συχνά μπορεί να τον τρακάρουν και να του προκαλέσουν μεγάλες ζημιές.
Σε σχέση με ορισμένους συναδέλφους του στο εξωτερικό, ο ταξιτζής αμείβεται ελάχιστα. Στο Ηράκλειο μια μέση διαδρομή κοστίζει 4-5 ευρώ τα οποία είναι βέβαια μικτό κέρδος και πρέπει να αφαιρεθούν φόροι, εισφορές, καύσιμα, κλπ. Στην Ευρώπη, πέρα της "σημαίας" (περίπου 2,5 ευρώ) το χιλιόμετρο κοστίζει από 1,5 έως 2,5 ευρώ ενώ στην Ελλάδα το χιλιόμετρο κοστίζει περίπου 40 λεπτά.
Ένα ακόμα ζήτημα είναι το μέχρι πρότινος κόστος της άδειας ταξί που υπερέβαινε τα 150 ή και 200 χιλιάδες ευρώ αναγκάζοντας όλους τους άρρενες της οικογένειας μερικές φορές να δουλεύουν επί 24ωρου βάσεως για να μπορέσουν να εξοφλήσουν το μεγάλο αυτό ποσό.
Υπάρχει όμως και η "σκοτεινή" πλευρά του επαγγέλματος. Πολλά είναι τα περιστατικά στα οποία ταξιτζήδες έκλεβαν στο ταξίμετρο, χρέωναν υπερβολικά ποσά σε τουρίστες, φέρονταν με περισσή αγένεια σε πελάτες και επέλεγαν τις "κούρσες" κατά πως τους συνέφερε για να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη. Επίσης πολλοί ιδιοκτήτες ταξί αφήνουν ανασφάλιστους τους οδηγούς που προσλαμβάνουν για τις βάρδιες με αποτέλεσμα τα ασφαλιστικά ταμεία να χάνουν πολλά εκατομμύρια ευρώ.
Προφανώς αυτό που χρειάζεται με την απελευθέρωση του επαγγέλματος δεν είναι να γεμίσει η Ελλάδα ταξί. Χρειάζεται να εκπαιδευτούν οι ταξιτζήδες, να μάθουν ξένες γλώσσες, να είναι φιλικοί και επαγγελματίες. Το παλιό στερεότυπο του φωνακλά και άξεστου ταξιτζή που διατεινόταν οτι ήξερε τα πάντα σαν να ήταν η εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα και είχε ιστορίες να διηγηθεί από το χωριό του και τους παππούδες του που μετανάστευσαν στο Λεβερκούζεν, οφείλει να εκλείψει.
Άν η απελευθέρωση φέρει μετρημένους, σωστούς και καταρτισμένους επαγγελματίες με γνώσεις και τρόπους που θα αναβαθμίσουν το επάγγελμα του ταξιτζή, τότε θα έχει αξία. Άν φέρει διάφορους τυχάρπαστους που θέλουν απλά χρήμα και τίποτα άλλο, μηδέν εις το πηλίκον.
Τέλος, πρέπει το κράτος να επιμείνει στην καταβολή όλων των εργοδοτικών εισφορών από τους ιδιοκτήτες ταξί και όσους αυτοί προσλαμβάνουν. Να μη γίνει η κρίση αιτία περισσότερης "μαύρης" εργασίας και ασυδοσίας αλλά ευκαιρία για ανασυγκρότηση, ίδρυση εταιριών που θα εκπαιδεύουν τα μέλη τους, διαδικασίες εσωτερικής αξιολόγησης και αναβάθμιση των υπηρεσιών χωρίς κρυφά "χαράτσια" και χρεώσεις. Οι πολίτες πάντα θα έχουν ανάγκη τα ταξί και το ανάποδο. Χτίζοντας αμοιβαίες σχέσεις εμπιστοσύνης θα βοηθήσει και τους μεν και τα δε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου