Που είναι η μπάλα, οέο;

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Τα τεκταινόμενα στο χώρο του ποδοσφαίρου προκαλούν θλίψη και προβληματισμό, όχι τόσο επειδή άπαντες εξεπλάγημεν από τις αποκαλύψεις αλλά κυρίως διότι με καθυστέρηση ετών και με τη συνδρομή της ΕΥΠ αποφασίστηκε να μπουν οι διωκτικές αρχές στη "ζούγκλα" του "ευγενούς" αυτού αθλήματος.

Σαφώς και δεν είναι όλες οι ομάδες και όλοι οι παίκτες στο ίδιο τσουβάλι. Αυτό που σίγουρα όμως προκαλεί εντύπωση είναι η ανάμιξη δικηγόρων, αστυνομικών, γιατρών και πολλών άλλων σε ένα κύκλωμα που δεν περιοριζόταν μόνο στο να στήνει αγώνες και να αποκομίζει υπέρογκα ποσά από το Στοίχημα αλλά και στο να προμηθεύει με αναβολικά και κάθε είδους "ντόπες" ολόκληρες ομάδες αλλά και γνωστό μπασκετμπολίστα. 

Με τούτα και με άλλα φτάνει κανείς στο συμπέρασμα οτι πολλά σπορ εύκολα πέφτουν στην ίδια παγίδα: Τη γρήγορη ανάδειξη "αστέρων" που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από σκοτεινά κυκλώματα για να κερδίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Η λαχτάρα του να γίνει κανείς ολυμπιονίκης και συνάμα πλούσιος και διάσημος έχει οδηγήσει δεκάδες αθλητές από όλα τα αθλήματα στη διαπόμπευσή τους και στην επιστροφή των μεταλλίων που έλαβαν. Αρκετοί δε εξ αυτών πέθαναν και νωρίς λόγω των απαγορευμένων ουσιών που "έκαιγαν" τα γονίδιά τους.

Στο Ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν υφίσταται η "γκλαμουριά" των Ολυμπιακών αγώνων, ούτε καν δεν πρωταγωνιστούν στην Ευρώπη οι ομάδες μας, τα πράγματα είναι πιο πεζά. Σημασία εδώ έχει να βγουν λεφτά από στημένους αγώνες και να έχουν καλύτερη απόδοση όπου χρειάζεται οι παίκτες για να κερδίζουν τα ματς με χρήση αναβολικών. 

Κανείς βεβαίως δεν πληροφόρησε τα παιδιά που παίρνουν τις ουσίες για τις καταστροφικές παρενέργειες που αυτές έχουν και κανείς επίσης δε φρόντισε να τους πει οτι καλύτερα υγιής και άσημος σουβλατζής παρά διάσημος σέντερ φορ (έστω και στο χωριό που λέγεται Ελλάδα), με χρήμα στην τσέπη και να μην κοιμάται τα βράδια λόγω ντόπας, όπως ακούγεται να λέει για τους παίκτες που προμήθευε αναβολικά ένας από τους εγκεφάλους του κυκλώματος.

Άν συνδυάσει κανείς τα παραπάνω με το φανατισμό, τη βία στα γήπεδα και το φανατισμένο αθλητικό Τύπο, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό οτι "η μπάλα έχει χαθεί". Και αν πάνε φυλακή όσοι καταδικαστούν, θα είναι μεγάλη η ευκαιρία να μπει μια στοιχειώδης έστω τάξη στο άθλημα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει το θέμα να μείνει στις ποινές. Η πολιτεία χωρίς καθυστέρηση πρέπει να αρχίσει εκστρατεία ενημέρωσης όλων των ποδοσφαιριστών, από τα τοπικά πρωταθλήματα και τις ακαδημίες μέχρι τους επαγγελματίες και να τους τονίσει τους κινδύνους του εύκολου χρήματος και της "ντόπας". Να ενσταλλάξει μέσα στους αθλητές το ευ αγωνίζεσθαι και όχι τις "αρπαχτές". 

Τέλος, πρέπει ο κάθε φίλαθλος να αποδοκιμάσει τα στημένα παιχνίδια και τους παίκτες - Σβαρτζενέγκερ άπαξ και διαπαντός. Στις εποχές του Δομάζου και του Σιδέρη μετρούσε το ταλέντο και η φανέλα. Καλύτερα αυτά παρά οι χορηγοί, η δόξα, το χρήμα και τα χάπια κάτω από το μαξιλάρι.