του Μανόλη Μπουχαλάκη
Τα περί "θρίλερ" και "Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες" που αναπαράγουν πολλά ΜΜΕ με αφορμή την ψηφοφορία επί του μεσοπρόθεσμου προγράμματος ουσιαστικά είναι άνευ νοήματος.
Εδώ το διακύβευμα δεν είναι πλέον το πολιτικό κόστος και η κομματική πειθαρχία, αγαπημένες φράσεις του παρελθόντος αλλά παντελώς άχρηστες τώρα. Το διακύβευμα είναι η συνέχεια λειτουργίας του κράτους ή η χρεωκοπία και η βύθιση στο πραγματικό χάος. Σαν λαός διαθέτουμε πλείστα αποθέματα κραυγών και υστερίας για μηδαμινά ζητήματα. Ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει αν την επόμενη της στάσης πληρωμών εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων τρέξουν να πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες οι οποίες, βεβαίως, δεν θα τους τα δώσουν παρά με "δελτίο". Το τι βιαιότητες και τραυματίες, βεβαίως και νεκρούς, θα έχουμε κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά.
Επειδή λοιπόν οι επιλογές μας στένεψαν επικίνδυνα και μόνο η κυβέρνηση έμεινε να αναλάβει τον άχαρο ρόλο ψηφίσματος νέων μέτρων, αυτό ας πράξει. Ας μη βασιστεί στη δημαγωγία της ΝΔ που αν και στη Μεταπολίτευση είχε κυβερνήσεις Καραμανλή πρεσβυτέρου, Ράλλη, Μητσοτάκη και Καραμανλή νεωτέρου στην πιο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα αντί να ζητήσει συγνώμη και για τα δικά της λάθη, σπέρνει διχασμό στην Ελλάδα και δέχεται τη χλεύη της Ευρώπης. Το πιθανότερο βέβαια είναι οτι η ΝΔ περιμένει να ψηφιστεί το νομοσχέδιο, να σωθεί προς το παρόν η Ελλάδα, να φθαρεί ολοκληρωτικά η κυβέρνηση και μετά να έρθει στην εξουσία ξανά. Ωραιότατο σενάριο όμως η Ευρώπη θα είναι διπλά αμείλικτη με τη ΝΔ αφού δεν επέδειξε διαλλακτικότητα και διάθεση εθνικής συννενόησης.
Όμως, καθότι και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ φέρουν ευθύνη για το σημερινό "κρεσέντο" αποδόμησης της κοινωνικής ειρήνης και της εργασιακής ασφάλειας, το μόνο που μένει ως έσχατη έντιμη λύση είναι αμέσως μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου να "τρέξει" η κυβέρνηση Παπανδρέου όπως δεν έτρεξε ποτέ ο Καρλ Λιούϊς. Να μην αφήσει ούτε μέρα να αναλωθεί σε συσκέψεις, παλινωδίες, γνώμες και αντιφάσεις. Η λέξη συνεργασία και συντονισμός πρέπει να γίνουν το Α και το Ω της καθημερινότητας για υπουργούς και τεχνοκράτες. Ουδείς έχει το δικαίωμα παραίτησης ή προσωπικών φιλοδοξιών. Ο αληθινός πατριώτης πολιτικός εξάλλου φαίνεται στα δύσκολα κι όχι στη διανομή ρουσφετιών και τα εγκαίνια του ανδριάντα του Παπαφλέσσα ή του Πλάτωνα στο Κάτω Σκορποχώρι.
Είναι ευνόητο, τέλος, οτι δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια περιθώρια για νέα μέτρα κατά των μεσαίων και κατώτερων τάξεων. Οι αποκρατικοποιήσεις, ανεξαρτήτως συνδικαλιστικών παρεμβάσεων και το ανελέητο κυνήγι των μεγάλων "ψαριών" που φοροδιαφεύγουν είναι ο απόλυτος και κύριος στόχος. Οιαδήποτε παρέκκλιση, αποτυχία και επιβολή νέων μέτρων θα σημάνει ανεπιστρεπτί το τέλος του ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα και την καταδίκη μιας ολόκληρης γενιάς πολιτικών που "μεγάλωσαν" δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου και το πάλαι ποτέ Σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.
Το επόμενο στάδιο είναι η ακυβερνησία για πολλά χρόνια. Το Βέλγιο με το πολιτικό του αλαλούμ θα φαίνεται μπροστά μας λέσχη φιλοτελιστών. Κι αν το Βέλγιο υφίσταται σήμερα είναι επειδή πολλοί επιθυμούν την κρατική του οντότητα. Για την Ελλάδα, δεν παίρνω όρκο οτι πολλοί θα πέσουν να μας υπερασπιστούν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου