του Μανόλη Μπουχαλάκη
Λένε ορισμένοι εστιάτορες και ιδιοκτήτες καφέ στην Κρήτη οτι αν και ο τουρισμός είναι σταθερός, τα πακέτα "all inclusive" ορισμένων ξενοδοχείων έχουν επιφέρει μειώσεις στους τζίρους τους της τάξης του 20% ή και παραπάνω. Πολλοί μάλιστα ισχυρίζονται οτι κάνουν οικονομικές προσφορές για να ελκύσουν πελάτες.
Τα γκρουπ τουριστών με τα "βραχιολάκια" δεν είναι βεβαίως νέα μόδα. Οι εστιάτορες και οι ιδιοκτήτες καφέ γνωρίζουν πολύ καλά οτι εφόσον ένας τουρίστας διαλέγει να έρθει στην Κρήτη με "τρεις κι εξήντα" και απαιτεί ξενοδοχείο, αεροπορικά εισητήρια και φαγητό για 15 μέρες, ο συγκεκριμένος "κροίσος" ουδέν έχει να προσφέρει στην αγορά. Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί τον προτιμούν τα ξενοδοχεία, αλλά είναι δικαίωμα των ξενοδόχων να παζαρεύουν με τους τουρ οπερέϊτορς και σε αυτό το "παζάρι" δεν μπορεί να παρέμβει τρίτος.
Συνεπώς, μένουν 2 επιλογές σε όσους πλήττονται από τα "βραχιολάκια". Πρώτη επιλογή είναι να παρέχουν εξαιρετικές υπηρεσίες σε όσους τουρίστες επιλέγουν τα μαγαζιά τους. Και όταν λέμε εξαιρετικές δεν εννοούμε τίποτα λιγότερο. Ο τουρίστας δεν θα ενδιαφερθεί για το αν το μαγαζί έχει μουσική Zorbas ή παραδοσιακά τραγούδια ή αν ο σερβιτόρος φωνάζει "όπα!" κάθε φορά που φέρνει πιάτα. Δεν θα εντυπωσιαστεί από Παρθενώνες ή γλυπτά δίπλα στο τραπέζι του. Τα φοκλορικά και ενίοτε κιτς στοιχεία ανήκαν στην εποχή του "στάσου, μύγδαλα" και των βουκολικών σκηνών που είχε εν αφθονία να επιδείξει η Ελλάδα στις δεκαετίες του '60 και '70.
Ο σημερινός πελάτης θέλει ποιότητα, ευγένεια, γρήγορη εξυπηρέτηση και προπάντων λογικές τιμές. Άν κάποιος επαγγελματίας μετέτρεψε το εστιατόριό του σε Κρητικό μιτάτο και σερβίρει μόνο βιολογικά προϊόντα χρεώνοντας όμως παράλληλα τον πελάτη για το "ντεκόρ", το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό και οι τουρίστες ενδεχομένως να πάνε για σουβλάκι.
Στα καφέ, επειδή ούτως ει άλλως η ατμόσφαιρα επιβάλλεται να είναι "σικ" και "τρέντι", δεν μπορεί κανείς να κάνει έκπτωση στη διακόσμηση. Όμως, όταν η μπύρα κοστίζει 7 ευρώ, το exclusive καφέ προφανώς δεν θα ελκύσει τουρίστες παρά μόνο ορισμένους γόνους πλούσιων (Ελληνικών) οικογενειών που δεν ασχολούνται με την κρίση και άλλα τέτοια μπανάλ ζητήματα. Εννοείται επίσης οτι ο καιρός που ο μέσος πελάτης τέτοιων καφέ πλήρωνε 5 και 6 ευρώ το φρέντο έχει περάσει.
Η δεύτερη επιλογή των επαγγελματιών είναι να στρέψουν περισσότερο το βλέμμα τους στους Έλληνες πελάτες. Τους δοκιμαζόμενους από το οικονομικό μπάχαλο των καιρών. Ο Έλληνας πάντα θέλει να βγαίνει έξω και να ξεχνιέται. Με ρετσίνα και καφέ διασκέδαζαν τα βάσανά τους γενιές και γενιές συμπατριωτών μας. Με ουζάκι, μεζέ και παρέα περνούσαν τις ζεστές καλοκαιρινές βραδιές πλάϊ στο κύμα. Και αυτό το μικρό προνόμιό τους δε θέλουν να το χάσουν.
Μόλις πριν λίγους μήνες σε ένα καφέ της παραλιακής του Ηρακλείου παρήγγειλα ένα καπουτσίνο. Μου έφεραν τον καφέ σε ένα μικρό φλυτζάνι στο οποίο το 70% ήταν αφρόγαλο και το υπόλοιπο, 3 γουλιές, καφές. Περιττό να πω οτι τον γύρισα πίσω αυτοστιγμεί. Προτιμώ να πιώ ένα καφέ στο τελευταίο καφενείο της Κρήτης παρά να πάω σε "τρέντι" μέρος και να με ληστέψουν.
Χωρίς εκπτώσεις στην ποσότητα και την ποιότητα λοιπόν αλλά και με λογικότατες τιμές ο Έλληνας και ο τουρίστας
θα τιμήσουν τους ευσυνείδητους επαγγελματίες. Για τους άλλους, δεν αξίζει κανείς να ασχολείται.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου