Τα κόκκινα φανάρια

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Δεν αφορά ο τίτλος του άρθρου την ομώνυμη ταινία του 1963 με τη Τζένη Καρέζη και το Γιώργο Φούντα, ούτε τα κόκκινα φανάρια του αγοραίου έρωτα. Αφορά τη, για μια ακόμη φορά, κατάσταση που κτυπά "κόκκινο" στους φωτεινούς σηματοδότες του Ηρακλείου Κρήτης.

Αποδιοργανωμένοι εδώ και δεκαετίες, μισοχαλασμένοι, απομεινάρια που θυμίζουν τους ανεμόμυλους του Δον Κιχώτη, οι σηματοδότες προσπαθούν να ρυθμίσουν, υποτίθεται, την κυκλοφορία σε μια πόλη 200 και πλέον χιλιάδων κατοίκων στην οποία τα αυτοκίνητα ενδεχομένως και να είναι διπλάσια, αν αναλογιστεί κανείς πως υπάρχουν οικογένειες με 4 αυτοκίνητα και άπειρα μηχανάκια. Συνυπολογίστε ταξί, λεωφορεία, βανάκια, φορτηγά, κλπ. και έχετε μια εικόνα της ζούγκλας στην οποίο ούτε ο Ταρζάν θα ετόλμα να εισέλθει.

Θυμάμαι πριν 2-3 χρόνια που είχε βγει μια ανακοίνωση που έλεγε οτι οι νέοι φωτεινοί σηματοδότες θα ήταν υπερσύγχρονοι, ελεγχόμενοι από αυτόματο σύστημα υπολογιστών που δούλευαν με λειτουργικό σύστημα....Windows 2000.  Για τους μη ασχολούμενους με τους υπολογιστές, είναι σαν να κομπάζεις για το νέο σου τηλέφωνο του 21ου αιώνα που έχει καλώδιο, κυκλικό καντράν, κερματοδείκτη, ζυγίζει 10 κιλά , έχει παλμικό σύστημα κλήσεων και που άν δεν ακούτε τι σας λέει ο συνομιλητής σας , "πατάτε το μηδέν".

Με τέτοια...Σταρ Τρεκ συστήματα λοιπόν, είναι να απορεί κανείς πως άντεξαν αυτά τα φανάρια το εξάμηνο πριν το όλο σύστημα κρασάρει και βγει εκτός λειτουργίας, θεός σχωρέσ' το. Ενδεχομένως σε καμιά δεκαριά χρόνια θα εγκαταστήσουν στον υπερυπολογιστή των φαναριών και Windows XP σε δισκέτες.

Πέραν του φαιδρότατου του πράγματος, όμως, υπάρχει και το σοβαρό το οποίο είναι ο μεγάλος κίνδυνος πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων και τραυματισμών. Το οποίο και μόνο έπρεπε να κάνει τους υπεύθυνους του Δήμου Ηρακλείου να έχουν υπό μόνιμη εποπτεία τους σηματοδότες και να σπεύδουν ταχύτατα να τους επισκευάζουν όταν χαλούν. Παράλληλα, πρέπει να εποπτεύονται και όλα τα υπολογιστικά συστήματα που καθοδηγούν τα φανάρια και να αναβαθμίζονται συνεχώς. Δε γίνεται στην εποχή των αεροπλάνων να πηγαίνει κανείς με κάρο.

Όσο για το κυκλοφοριακό, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Απλά σε λίγα χρόνια η πόλη θα "φρακάρει" και επισήμως και η καθημερινή διαδρομή στη δουλειά θα ισοδυναμεί με εκστρατεία στο Βιετνάμ. Μέχρι τότε όμως, οι οδηγοί μπορούν και πρέπει να καθοδηγούνται από αξιόπιστους και σωστά τοποθετημένους φωτεινούς σηματοδότες για να μη κτυπάνε τα νεύρα τους "κόκκινο" και ξεστομίζουν φράσεις που παραπέμπουν στα άλλα "κόκκινα φανάρια".