του Μανόλη Μπουχαλάκη
"Συναίνεση" είναι το μότο της εποχής μας, όπως μας επιβάλλεται από την Τρόϊκα. Μας λένε πως αν θέλουμε τα δανεικά τους, πρέπει ως χώρα να τα βρούμε. Η κυβέρνηση με την αντιπολίτευση πρέπει να συμφωνήσουν στα περί της ανασυγκρότησης της οικονομίας με βάση το μνημόνιο νο.1, νο. 2 και όσα άλλα έλθουν.
Αυτό από μόνο του μας οδηγεί σε 2 πιθανούς στόχους εκ μέρους της Τρόϊκας. Ο ένας είναι να "κλείσουν στόματα" στην αντιπολίτευση με την απειλή της μη καταβολής της δόσης του Ιουνίου και αφετέρου η αναζήτηση πολιτικής σοβαρότητας από όλα τα κόμματα ενόψει δύσκολων καταστάσεων που ενδεχομένως θα ταλανίζουν τη χώρα για πολλά χρόνια.
Ας υποθέσουμε λοιπόν οτι επιζητούν πολιτική σταθερότητα και σοβαρότητα από όλο το πολιτικό φάσμα της Ελλάδας για να περάσουν τα οικονομικά μέτρα. Αυτό καθεαυτό δεν είναι κακό διότι αν η οικονομία μας κρέμεται από μια κλωστή και π.χ. στη Νέα Δημοκρατία συζητούν για το αν θα πολιτευτεί ξανά ο Κ.Καραμανλής, αν στο ΚΚΕ μόνο νοιάζονται, όπως δεκαετίες τώρα, για τη λαϊκή συσπείρωση και αντίσταση, αν στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ακόμα εκφράσει τι θέλουν, κλπ, είναι εύλογο οι Ευρωπαίοι να θέλουν να μας ταρακουνήσουν να ξεφύγουμε από τα άδεια συνθήματα και τους ξύλινους λόγους του παρελθόντος. Στην ουσία μας λένε οτι η χώρα χρειάζεται πολιτική ρεαλισμού και όχι πολιτικάντικα και λαϊκίστικα τερτίπια και οπωσδήποτε όχι συννενόηση "χαλασμένο τηλέφωνο". Τεχνοκράτες είναι και τη δουλειά τους κάνουν. Στη λογική τους δε χωρούν συναισθηματισμοί.
Η ως τώρα πολιτική μας ιστορία όμως και μετά την επανίδρυση του Ελληνικού κράτους από την επανάσταση του 1821 βρίθει διχασμών, κινημάτων, επαναστάσεων και φαγωμάρας ατελείωτης. Ανέκαθεν σκεφτόμασταν τη σύγχρονη Ελληνική πολιτική ιστορία υπό το πρίσμα των κεντρώων, των δεξιών και των αριστερών. Δεν ξέρω πόσοι σήμερα έχουν κατανοήσει οτι αυτά ουδεμία σημασία έχουν πια στην εποχή που κουμάντο κάνουν οι αγορές και τα διεθνή κεφάλαια. Για τους κοσμοκράτορες της εποχής μας, οι ιδεολογίες, τα κινήματα και οι διακηρύξεις είναι καρτούν για να γελάνε με την κατάντια των λαών. Για αυτούς σημασία έχει πως θα κερδίσουν επενδύοντας και ανεβάζοντας ή κατεβάζοντας κυβερνήσεις.
Τι μένει λοιπόν; Να καταργήσουμε ως χώρα κάθε ιδέα, στοχασμό, προβληματισμό ή όνειρα χάριν των αόρατων παγκόσμιων οικονομικών ελίτ; Νομίζω δε χρειάζεται. Η μέση λύση είναι και θα είναι η ιδανικότερη. Δηλαδή, να αφήσουμε άπαξ και δια παντός τους φανατισμούς περί ιδεολογιών και κομμάτων και να δείξουμε με μια φωνή οτι πάνω από όλα είμαστε Έλληνες και οτι η ιστορία μας και οι αγώνες μας για ελευθερία και δημοκρατία μας έχουν αφήσει βαριά κληρονομιά την οποία και δεν εγκαταλείπουμε για χάρη οιουδήποτε κέντρου αποφάσεων.
Αυτό, σε συνδυασμό με την παραγωγή τίμιου ιδρώτα και ανάπτυξης χωρίς ρουσφέτια, κουτοπονηριές και απατεωνιές, θα μας φέρουν γρήγορα στην αντιστροφή του κλίματος και στην αναγνώριση της Ευρώπης αλλά και του κόσμου. Αρκεί να το θελήσουμε. Η συναίνεση, λοιπόν, είναι μεταξύ όλων των Ελλήνων και όχι μεταξύ ξεφτισμένων και χρεωκοπημένων πολιτικών ιδεολογιών. Και αυτή την πρώτη συναίνεση του Έλληνα μεταξύ Έλληνα πρέπει να επιδιώξουμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου