Θυμόμαστε νομίζω οι περισσότεροι την αξέχαστη ταινία με το Γ. Κωνσταντίνου που παρέδιδε μαθήματα Αγγλικών στο καμπαρέ εν αναμονή της αφίξεως του 6ου Αμερικανικού Στόλου. Και η ατάκα του, "Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα", έχει μείνει στην κινηματογραφική ιστορία.
Αφορμή για να θυμηθώ την ταινία είναι η υποψηφιότητα του Ηρακλείου Κρήτης, αλλά και της Θεσσαλονίκης, ως "Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας νεολαίας" για το 2014. Και στις 2 πόλεις έγιναν και γίνονται καλλιτεχνικά δρώμενα και εκδηλώσεις για να τονιστούν οι ομορφιές και ο πολιτισμός της κάθε μιας.
Αυτά από τη μια πλευρά. Διότι ως είθισται στη χώρα μας, αλλά και αλλού βεβαίως, τέτοιες υποψηφιότητες στόχο έχουν να τονώσουν οικονομικά την πόλη που θα ανακηρυχθεί σε "Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα νεολαίας" με την προσέλκυση τουριστών και επισκεπτών.
Ουδέν μεμπτόν στην οικονομική τόνωση ιδιαίτερα στους χαλεπούς οικονομικά καιρούς που ζούμε. Το θέμα όμως είναι και πρέπει να θεωρείται βαθύτερο από το πόσοι μαγαζάτορες θα κάνουν αρπαχτές και πόσοι νέοι θα δουλέψουν στα καφέ και στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Η καρδιά του ζητήματος είναι τι θα κερδίσει και η ίδια η πόλη επιδεικνύοντας την αρμόζουσα φιλοξενία, φρεσκάδα, καθαριότητα και λογικότατες τιμές προς τους επισκέπτες. Η γνωστότατη πλέον καρικατούρα επιχειρηματία ξενοδόχου, εστιάτορα, κλπ. που σε βλέπει σαν κινούμενο πορτοφόλι πρέπει να περιθωριοποιηθεί ή και να εκλείψει αν είναι δυνατόν.
Επίσης, θα είναι μια ωραιότατη ευκαιρία να στήσει η ανακηρυχθείσα πόλη καλλιτεχνικές γέφυρες δια της νεολαίας με όλη την Ευρώπη. Να υπάρχει ανταλλαγή ιδεών, ταλέντων και νεανικών ανησυχιών. Δεν έχει νόημα ακόμα κι εδώ να πέσουν τα "κονέ" και να επιλεγούν στις εκδηλώσεις οι γνωστοί των γνωστών, αλλά μόνο φρέσκα ταλέντα και άνθρωποι με κατάρτιση και μεράκι.
Άν αυτά συμβούν, δηλαδή να υπάρξει σεβασμός στον επισκέπτη σε συνδυασμό με επιτυχημένες εκδηλώσεις και ανάπτυξη καλλιτεχνικών ή αθλητικών σχέσεων με τους νέους της Ευρώπης, τότε όποια πόλη κερδίσει θα έχει κέρδος και μακροπρόθεσμα.
Άν όμως πέσει "γιουρούσι" στα ευρώ των επισκεπτών ωσάν να περιμέναμε τον Αμερικανικό Στόλο, τότε θα μας θυμούνται ως χώρα λαμογίων που θα έχουμε τόση σχέση με τα ευγενή του πολιτισμού όση σχέση έχει ο Τζενγκις Χαν με τα Ορατόρια του Χάντελ. Διότι, με τον όρο "Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας" μάλλον δεν εννοούμε "5 σφηνάκια με 1 ευρώ", Happy Hours. Σουβλάκι, ηλιοθεραπεία και σκέϊτμπορντ. Εννοούμε πολιτιστικές εκδηλώσεις, έκφραση, ζωντάνια, δημιουργία και φυσικά φιλία. Όσοι ονειρεύονται όμως να πλουτίσουν πουλώντας T-shirts και σουβενίρ με το "Love Crete" ή "Love Thessaloniki" και μεθώντας τους νέους στα κλαμπάκια, ας το ξανασκεφτούν. Είναι κρίμα η οργάνωση μιας πολιτιστικής φιέστας να καταντήσει όπως μια νύχτα στα Μάλια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου