Τα σύνορα του εμφυλίου

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Οπωσδήποτε η κινδυνολογία, η καταστροφολογία και οι προφητείες τύπου Κασσάνδρας δεν αρμόζουν σε όποιον θέλει να κάνει μια ψύχραιμη αποτίμηση των παρόντων γεγονότων και μια εκτίμηση των μελλοντικών.

Επειδή όμως από τη φύση τους ορισμένα από τα παρόντα γεγονότα εμπεριέχουν ασυνήθιστα φαινόμενα και διόλου αμελητέα ή άνευ σημασίας, είναι μάλλον σωστό να αναλυθούν κάποιες εκ των παραμέτρων τους ώστε να υπάρξει προβληματισμός για να αποφύγουμε τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις στο μέλλον.

Το πρώτο φαινόμενο του παρόντος καιρού που πρέπει να σημειωθεί είναι η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Άν και παλαιότερα η οργάνωση αυτή είχε κατηγορηθεί για πρακτικές παρακράτους, είναι η πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση που στην (υποτιθέμενη) Ελλάδα των αγώνων, της δημοκρατίας, του αντιφασιστικού κινήματος και του Πολυτεχνείου, να αναδύεται ένα κόμμα με έντονα τα στοιχεία των φασιστικών κινημάτων του Μεσοπολέμου και να στηρίζεται από σημαντικά τμήματα του Ελληνικού λαού.

Τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής του κόμματος αυτού δείχνουν οτι εμφορείται από μιλιταριστικά και ακραία εθνικιστικά ιδεώδη και δε διστάζει να καταφεύγει στη βια, έτοιμο να γίνει κράτος εν κράτει, οργανώνοντας ακόμη και πογκρόμ ευκαιρίας δοθείσης.

Το δεύτερο φαινόμενο που πρέπει να δώσει κανείς προσοχή είναι η άνοδος της "λαϊτ" αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ η οποία δεν οφείλεται στην πολιτική του ή τα δείγματα γραφής του ως κόμμα που θέλει να κυβερνήσει αλλά στην μεγάλη απέχθεια και κόπωση μαζικών λαϊκών μαζών προς το "άδειο πουκάμισο" του Σοσιαλισμού που ευαγγελίστηκε το ΠΑΣΟΚ. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής δείχνει οτι στηρίζει το συνδικαλισμό (με τα συν και τα πλην του), τα λαϊκά κινήματα και την αντι-παγκοσμιοποίηση ενώ είναι αντίθετος σε διάφορες μορφές καταστολής και αστυνομικής παρέμβασης ιδιαίτερα προς τους παράνομους μετανάστες προκαλώντας την οργή πολλών που θεωρούν οτι οι μετανάστες ευθύνονται για χίλια μύρια κρίματα.

Εδώ παρατηρείται και το τρίτο φαινόμενο που είναι η ισοπέδωση του κεντροαριστερού χώρου.Τα περίφημα μοντέλα της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας όπως και οι υποσχέσεις για ευμάρεια πήγαν ένα γρήγορο περίπατο με το ξέσπασμα της κρίσης και η χώρα ουσιαστικά παρέδωσε τα "κλειδιά" της σε επιτρόπους που ανέτρεψαν πλήρως το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων σε πολύ λίγο χρόνο.

Το τέταρτο φαινόμενο είναι η ολοένα και μειωμένη αντοχή της ΝΔ. Η παραδοσιακή Δεξιά έχει ήδη δεχτεί αμέτρητο "ξύλο" από τους ψηφοφόρους και είναι πλήρως αδύνατο να φτιάξει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Άν, δε, η ισοπέδωση της τρόϊκας συνεχιστεί, είναι σχεδόν βέβαιο οτι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση τα αντανακλαστικά μέρους της κοινωνίας που θεώρησαν οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ικανός να κυβερνήσει, θα παύσουν να υπάρχουν και η ΝΔ θα κατακρημνιστεί σε επίπεδα κάτω του 20%.

Το πέμπτο και τελευταίο φαινόμενο είναι η μεγάλη κόπωση του λαού στο σύνολό του. Είναι ελάχιστοι αυτοί που δεν έχουν πληγεί από το φοροεισπρακτικό αμόκ και τις μειώσεις μισθών ενώ και οι άνεργοι ολοένα και αυξάνονται δημιουργώντας ένα δυνητικά ανεξέλεγκτο "μίγμα" με άγνωστο χρόνο "βρασμού".

Άν οι Ευρωπαίοι δεν σπεύσουν ήδη από τώρα να στηρίξουν την Ελληνική οικονομία και να βοηθήσουν την κυβέρνηση να προστατεύσει τους οικονομικά αδύνατους, στις επόμενες εκλογές τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής προοιωνίζει καταστάσεις εμφυλιοπολεμικές και χάους αφού αυτά τα δυο κόμματα είναι απολύτως εχθρικά το ένα με το άλλο και αν συνδυάσει κανείς το γεγονός οτι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ - ΚΚΕ είναι πολύ δύσκολη, η μόνη επιλογή είναι η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ (και ίσως και ΔΗΜΑΡ). Οτιδήποτε άλλο ενδέχεται να οδηγήσει σε απαρχές εμφύλιου σπαραγμού.

Για αυτό, είναι καιρός να δοθεί το αποφασιστικό "ΟΚ" από την Ευρώπη και να αρχίσει η άμεση και ειλικρινής αλληλεγγύη απέναντι στην Ελλάδα μετά από 3 χρόνια ύβρεων και εξευτελισμού. Είναι, δε, ευνόητο το αξίωμα οτι όσο εξευτελίζεις ένα λαό και τον γονατίζεις οικονομικά, τόσο αυξάνεις τον εθνικισμό και εν τέλει επιταχύνεις το ξέσπασμα μίσους, έχθρας και βεβαίως πολέμου. Εμφυλίου στην αρχή και εθνικού στη συνέχεια.

Η ίδια η Γερμανία, άλλωστε, το ξέρει καλύτερα αυτό. Το βίωσε με τα εκατομμύρια των νεκρών της.