του Μανόλη Μπουχαλάκη
Μέσα σε όσα βάρβαρα και απάνθρωπα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, μια μερίδα Ελλήνων πολιτών έχουν πιάσει ένα ρεφρέν που μονότονα επαναλαμβάνουν, ότι το Ισραήλ με την Ελλάδα είναι σύμμαχοι και έχουν μακραίωνη ιστορία.
Και τα δύο ελέγχονται για την ακρίβεια τους. Συμμαχίες με την έννοια της ταύτισης ή της σύσφιξης των σχέσεων δύο χωρών μπορούν να υπάρξουν, ουδείς όμως υπογράφει συμβόλαιο πως αυτές θα διαρκέσουν. Οι συνθήκες αλλάζουν, τα συμφέροντα αλλάζουν, οι συμμαχίες αλλάζουν.
Στην Ευρώπη κάποτε ο εχθρός ήταν η Γερμανία και η Ρωσία σύμμαχος. Σήμερα είναι το ανάποδο. Κάποτε η Ιαπωνία ήταν ο ιμπεριαλιστικός μιλιταριστής, σήμερα είναι η δημοκρατική και προοδευτική δύναμη.
Πριν αιώνες η Ισπανία ήταν αποικιοκρατική χώρα που ξέκανε τους πολιτισμούς της Λατινικής Αμερικής.
Οι ΗΠΑ που ιδρύθηκαν με δημοκρατικά ιδεώδη έριξαν μιλιούνια από κυβερνήσεις που δεν τους έκαναν τα χατίρια.
Οι ομόδοξοι Ρώσοι έγιναν Μπολσεβίκοι μια βραδιά και βοήθησαν τον Κεμάλ, μαζί με τους Γερμανούς, να σφάξουν Έλληνες και Αρμένιους.
Οι Άγγλοι προτίμησαν να σκοτώσουν τους ελληνοκύπριους αγωνιστές της Ένωσης με την Ελλάδα, παρά να ενθαρρύνουν την ενσωμάτωση της Κύπρου με τη μητέρα πατρίδα.
Τα παραδείγματα πολλά. Όσο και αν ξεφυλλίζει κανείς τις σελίδες της Ιστορίας, φιλίες δεν θα βρει.
Όσον αφορά την αρχαιότητα των λαών, αγέρας κοπανιστός. Η αρχαιότητα δεν δίδει κύρος σε κάποιον λαό, ούτε σοφία και πείρα. Διότι, απλώς, η κάθε χώρα πηγαίνει εκεί που την πάνε οι ηγέτες της.
Μη φαντάζεται κανείς π.χ. πως η "αρχαία" Αίγυπτος που έχει τεράστια ιστορία, θα είναι πάντα φιλαράκια με την Ελλάδα. Άραβες είναι και όχι Έλληνες. Κουβέντες μπορούμε να κάνουμε όσο θέλουμε. Αύριο όμως μπορεί να τους δούμε να κάνουν παρέα με τον Ερντογάν ή το διάδοχο του. Άν τα βρουν μεταξύ τους στις μπίζνες, ποιός θυμάται την Ελλάδα.
Οι Ισραηλινοί έχουν ανάγκη το στρατηγικό βάθος της Ελλάδας για ασκήσεις και για διαφύλαξη αεροσκαφών και πλοίων ή και αξιωματούχων σε περίπτωση νέου πολέμου με το Ιράν. Και η Ελλάδα χρειάζεται Ισραηλινά όπλα και τεχνολογία όπως και πληροφορίες.
Όμως, σημασία έχει πως η υπερδύναμη που λέγεται Αμερική είναι και θα είναι πίσω από το Ισραήλ. Και μαζί με τις ΗΠΑ και η Βρετανία και πιθανότατα και άλλες χώρες. Εν ολίγοις, δεν είμαστε εμείς οι εγγυητές της ασφάλειας του Ισραήλ, ούτε αυτοί έχουν υπογράψει κανένα χαρτί που να λέει πως θα ρίξουν στη μάχη 2-3 μοίρες F35 αν γίνει τίποτα με την Τουρκία. Άν κάποιος έχει υπόψη του τέτοιο έγγραφο, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να το δημοσίευε.
Ακόμη όμως και με τις ΗΠΑ, ουδείς ξέρει τι θα ξημερώσει, ειδικά μέχρι να τελειώσει η θητεία του Τραμπ. Μια ωραία πρωϊα μπορεί ο φίλος Ντόναλντ να πει "μισό-μισό το Αιγαίο με τον Ταγίπ, παιδιά, και ουδεμία άλλη κουβέντα ακούω". Ποιός θα τον σταματήσει; Αν νομίζουμε η Κίμπερλι, ας αλλάξουμε πλευρό.
Οι χώρες λοιπόν, όπως είναι άλλωστε γνωστό στη διπλωματία, δεν έχουν φίλους παρά μόνο συμφέροντα.
Οι φιλίες είναι δείγμα αδυναμίας και αφέλειας, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με οικονομικούς πόρους από πλουτοπαραγωγικές πηγές και παζάρια στα οποία κερδίζει ο καλύτερος διαπραγματευτής με τα περισσότερα λεφτά και τα περισσότερα όπλα και όχι το....διεθνές δίκαιο.
Σαφώς οι πρόσκαιρες συμμαχίες είναι καλύτερες από τις μηδενικές. Σαφώς επίσης η Ελλάδα οφείλει να είναι ισχυρή και με προσβάσεις σε πληροφορίες αν παραστεί ανάγκη. Αλλά αιώνια ευγνωμοσύνη και υποσχέσεις αγάπης και φιλίας δεν θα μας δώσει κανείς.
Και ας ξεχάσουμε για την ώρα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέχρι να σταθεί στα πόδια της και στρατιωτικά και πολιτικά. Διότι επί του παρόντος είναι ο γεωπολιτικός ασθενής της Δύσης.
photo: Pixabay
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου