του Μανόλη Μπουχαλάκη
Ουδείς αμφιβάλλει πως η επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν έχει μεγάλη σημασία. Άλλωστε, μόλις λίγο καιρό πριν, και ιδιαίτερα πριν τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία, ο Τούρκος πρόεδρος απειλούσε να πάρει το μισό Αιγαίο και να "έρθει μια βραδυά" ρίχνοντας παράλληλα και ένα πύραυλο με εμβέλεια άνω των 500 χιλιομέτρων στην Αθήνα.
Οι απανωτές αποτυχίες όμως στην οικονομία της χώρας του, τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια που θα απαιτηθούν για την ανοικοδόμηση των πληγεισών από το σεισμό περιοχών, καθώς και η απομόνωση του Ερντογάν λόγω της φιλίας του με τον Πούτιν και τη Χαμάς, τον αναγκάζουν εκ των πραγμάτων να είναι πιο ρεαλιστής και να αφήσει, προς ώρας, τα όνειρα για μια νέα Οθωμανική αυτοκρατορία.
Αν μη τι άλλο, ο Ερντογάν ξέρει πότε να κάνει τον ρεαλιστή και πότε τον λαϊκιστή. Όποτε οι άνεμοι αλλάζουν, γίνεται διαμεσολαβητής του πολέμου στην Ουκρανία, επίδοξος κατακτητής της Ιερουσαλήμ, άτυπος κυβερνήτης της Λιβύης, διεκδικητής του μισού Αιγαίου, ηγέτης του μεγάλου Τουράν που, αν τον αφήσει ποτέ ο Πούτιν, θα ενώσει τα τουρκικά φύλα και πολλά άλλα.
Με βάση όλα τα παραπάνω, μόνο ανόητοι και αφελείς θα μπορούσαν να δεχτούν πως κάτι θα αλλάξει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο Τούρκος πρόεδρος παίζει σε αναρίθμητα "ταμπλώ" και προφανώς δεν τον ενδιαφέρει η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας - Τουρκίας, οι βίζες σε Τούρκους τουρίστες ή οι επενδύσεις στο εμπόριο.
Όλα αυτά προσθέτουν στο προφίλ του πόντους για να επιδιώξει τα βαθύτερα και μεγαλύτερα σχέδια του που σχετίζονται με την κυριαρχία της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή. Άλλωστε, το έχει δηλώσει επανειλημμένα: Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της Τουρκίας και αυτό παιανίζουν τα φερέφωνα του στον υποταγμένο σε αυτόν τύπο και στα ΜΜΕ της χώρας του.
Η Ελλάδα αυτό το ξέρει και ελπίζουμε ειλικρινώς να μην γοητευτεί από την "επίθεση φιλίας" του κ. Ερντογάν. Όχι φυσικά γιατί δεν χρειάζεται μια ανάπαυλα από την τριετή κρίση που έλαβε χώρα μεταξύ της χώρας μας και της γείτονος. Φυσικά και η ειρήνη και τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο είναι πολύ σημαντικά και αναγκαία, όμως το προφίλ του Τούρκου προέδρου δείχνει πως οι όποιες συμφωνίες με την Ελλάδα είναι απλώς μέρος ενός ευρύτερου γεωπολιτικού παιχνιδιού.
Σε αυτό το σχέδιο μέρος έχει και η "γαλάζια πατρίδα", ο αναθεωρητισμός και η εδαφική επέκταση της Τουρκίας. Αυτά δεν τα εγκατέλειψε ο Ερντογάν και ούτε πρόκειται να το κάνει. Για αυτό, πέρα από τις φιλοφρονήσεις μετάξύ αυτού και του Έλληνα πρωθυπουργού και πέρα από τα μνημόνια συνεργασίας, καλό είναι να έχουμε το νου μας στο μέλλον.
Διότι, αργά ή γρήγορα, θα επανέλθει η "γαλάζια πατρίδα", τα έξι μίλια χωρικών υδάτων, η εξαφάνιση της ΑΟΖ των νησιών μας, η παρέμβαση στη δυτική Θράκη, η προσπάθεια ανάδειξης του ψευδοκράτους στην Κύπρο ως κανονικού κράτους, η βοήθεια προς τον Αλίεφ για να επιτύχει τον ακρωτηριασμό της Αρμενίας, η εδραίωση του προτεκτοράτου στη Λιβύη και γενικά θα έρθουν στο προσκήνιο, ξανά, όλες οι πτυχές της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Προφανώς και η χώρα μας θα προσπαθήσει να παραπέμψει το ζήτημα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας στο διεθνές δικαστήριο, αλλά φεύ, ο Ερντογάν δεν θα αρκεστεί σε αυτά. Θέλει πολλά περισσότερα και δεν θα παραιτηθεί ποτέ από τις διεκδικήσεις του αυτές.
Έτσι, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου όπου είτε θα αναγκαστούμε να διαπραγματευτούμε για περισσότερα, έστω υπό τη διαιτησία των διεθνών δικαστηρίων, είτε θα αρχίσουμε πάλι να αναπτύσσουμε το στόλο μας στο Αιγαίο την ίδια στιγμή που οι Τούρκοι θα αναπτύσσουν το δικό τους.
Αυτά ας τα έχουν υπόψη τους οι ιθύνοντες και ας προετοιμαστούν καταλλήλως.
Διότι το σχέδιο του Ερντογάν δεν είναι οι διασυνδέσεις ηλεκτρικής ενέργειας ή τα μενού με ταραμοσαλάτα και ντολμαδάκια.
Ας το καταλάβουν όλοι, επιτέλους.
Φωτογραφία: Γραφείο πρωθυπουργού
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου