Επιτέλους, ρεαλισμός

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Όπως είναι γνωστό, τα μέτρα έναντι δανεισμού είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση αλλά και για την αντιπολίτευση, αφού άλλος δρόμος δεν υπάρχει για να βρεθούν χρήματα για το κράτος. Για αυτό, ειδικά η αντιπολίτευση οφείλει να στηρίξει την κυβέρνηση.

Όμως, η στήριξη δεν είναι εν λευκώ επιταγή. Η όποια συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει τον αφανισμό των κατηγοριών προς τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, την Ένωση Κεντρώων ή το ΚΚΕ. Όποιος "βάλει πλάτη" πρέπει να εισπράξει ανταλλάγματα που δεν είναι απαραίτητα η συμμετοχή σε κυβερνητικές θέσεις. 

Ένα λογικό αντάλλαγμα είναι η φίμωση όσων ανοήτων εισηγούνται εξεταστικές επιτροπές, ειδικά δικαστήρια, κλπ. Απειλές τέτοιες ώρες είναι ανεκδιήγητες. Άν προκύπτουν ευθύνες αυτές πρέπει να αναζητηθούν στο μέλλον και όταν η Ελλάδα θα είναι σε τροχιά ανάπτυξης.

Ένα δεύτερο αντάλλαγμα θα πρέπει να είναι οι τακτικές ενημερώσεις των πολιτικών αρχηγών και τα κοινά ανακοινωθέντα. Τακτικισμοί και προπαγάνδα από φιλοκυβερνητικά μέσα απαγορεύονται αν κανείς ζητά συναίνεση. Όπως επίσης απαγορεύεται η οικειοποίηση τυχόν συμφωνιών ως "επιτυχία" του Τσίπρα ή του ΣΥΡΙΖΑ. Η στήριξη πρέπει να αναγνωρίζεται ανοικτά. Αλλιώς είναι αδύνατον να εισπράττει σύμπασα η αντιπολίτευση τη χλεύη και την αηδία των ψηφοφόρων επειδή ψηφίζει μέτρα και ο πρωθυπουργός να εισπράττει εύσημα για υποτιθέμενους "αγώνες" και "διαπραγματεύσεις".

Τέλος, αν η κυβέρνηση θεωρεί πως σύντομα τα ψωμιά της θα τελειώσουν λόγω της εφαρμογής των μέτρων, οφείλει από τώρα να προετοιμάσει το έδαφος για μετεκλογική συνεργασία. Προφανώς αυτή η οδός δεν τη συμφέρει διότι θα κληθεί να κάνει συμμαχίες υπό χειρότερο καθεστώς από ότι τώρα που ακόμη διαθέτει μια όποια εκλογική δύναμη. 

Άρα, η συναίνεση και η συνεργασία μπορεί να υπάρξει με απλή λογική και πεζό ρεαλισμό. Επικοινωνιακές ανοησίες και ατάκες δεν κάνουν καλό σε κανέναν.