Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Σκέφτεται, λέει, το ΛΑΟΣ να αποχωρήσει από την κυβέρνηση διότι δημοσκοπικά έχει φθαρεί. Καμία εντύπωση  δεν πρέπει να μας προκαλέσει αν αυτή η φημολογία γίνει πράξη. Διότι στην Ελλάδα ουδεμία σημασία φαίνεται οτι έχει η υπεράσπιση των εθνικών στόχων μπροστά στην διατήρηση των ψήφων. Το παράλογο βέβαια της υπόθεσης είναι οτι οι ψηφοφόροι είθισται να εκλέγουν κάποιον για να δουν καλύτερες μέρες. Επειδή όμως αυτές οι εποχές με τις παντός τύπου υποσχέσεις έχουν περάσει, αναρωτιέται κανείς με τι "ατζέντα" θα κατέβει το ΛΑΟΣ στις εκλογές. Και φυσικά όχι μόνο το ΛΑΟΣ αλλά και όλα τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού. Διότι οι θέσεις της αριστεράς είναι παγίως γνωστές και τοιούτες θα παραμείνουν για τα επόμενα εκατό τουλάχιστον χρόνια. 

Είναι γνωστό οτι όταν κάποιος από αντιπολίτευση γίνεται κυβέρνηση ή αν έστω συμμετέχει σε αυτήν, οι ρόλοι αλλάζουν και οι χολιγουντιανές "ατάκες" και τα εξυπνακίστικα λογίδρια της εποχής της αντιπολίτευσης παύουν πλέον να θεωρούνται "τσαχπίνικα" καθώς κυβέρνηση ίσον ευθύνες, πολλές και βαρύτατες ευθύνες, ιδιαίτερα στην εποχή μας που ο κόσμος ζητά λύσεις και δουλειά.

Είναι λοιπόν ευνόητο οτι η ευθυνοφοβία που άλλωστε ταλαιπωρεί τη φυλή μας εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι η καλύτερη λύση για να διατηρήσει κανείς τα εκλογικά του ποσοστά, καθότι πλέον ο λαός δεν ζητά "ατάκες" αλλά έργο και μάλιστα επειγόντως. Και έργο στην εποχή μας δεν είναι οι διορισμοί, οι δημόσιες σχέσεις και τα παλαμάκια αλλά το πάθος για τη σωτηρία της Ελλάδας και η υπεράσπισή της απέναντι στη φτώχεια, την ανεργία και την κοινωνική αναταραχή. Κανένα κόμμα δεν θα έλθει στην εξουσία ευαγγελιζόμενο ανυπόστατες υποσχέσεις ούτε βέβαια ποντάροντας σε μια "εθνικιστική" γραμμή που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς. 

Αντιθέτως, όποιο κόμμα εργαστεί για τη διαφάνεια, την καταπολέμηση των ανισοτήτων και παράλληλα "χτίσει" μια υγιή εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια χωρίς λαϊκισμό, όχι μόνο θα δει τα ποσοστά του να αυξάνονται αλλά και να διατηρούνται.

Στις επόμενες εκλογές πάντως φαίνεται οτι η αριστερά θα έχει σημαντικότερο ρόλο και λόγο στα πολιτικά τεκταινόμενα. Ενδεχομένως λοιπόν θα πρέπει να αρχίσουν τα κόμματά της να σκέφτονται πως θα προσφέρουν στον εθνικό σκοπό της παλινόρθωσης. Ακόμη κι αν ορισμένα από αυτά εμμένουν στις θέσεις τους για έξοδο από την ΕΕ και το Ευρώ και απάντηση στους ιμπεριαλιστές που, κατ' αυτούς, επιβουλεύονται τη χώρα, ας έχουν έτοιμο κι ένα ρεαλιστικό πλάνο για το πως μπορεί η χώρα να "πάρει τα πάνω της" χωρίς να μείνει αποκλεισμένη από όλο τον κόσμο για το φόβο των ιμπεριαλιστών όπως η Βόρεια Κορέα. 

Στην εποχή μας , εν τέλει, σημασία έχει ο ρεαλισμός και όχι τα στατιστικά των δημοσκοπήσεων. Διότι μαζί με το σκαμπανέβασμα των αριθμών, θα σκαμπανεβάζει και ένας ολόκληρος λαός μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.