Η ζωή στη χώρα των φημών

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Εδώ και 3 χρόνια που η οικονομική κρίση μαστίζει την Ελλάδα, αναδείχτηκε με τον πιο έντονο τρόπο το απόλυτο αλαλούμ στην πληροφόρηση και αποτύπωση των γεγονότων που έλαβαν και λαμβάνουν χώρα. Καθόλου αξιοπερίεργο βεβαίως εφόσον γενικά στην Ελληνική κοινωνία η ανοργανωσιά και η πορεία των πάντων μέσα από φήμες είναι στοιχεία αναλλοίωτα στο χρόνο και μνημειώδη κατάλοιπα ενός κράτους που από την εποχή του Όθωνα προσπαθεί (;) να λειτουργήσει.

Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσαμε για ένα νόμο ή μια μεταρρύθμιση οτι εξαγγέλεται, θα γίνει με τον τάδε τρόπο και θα φέρει τα δείνα αποτελέσματα αλλά πηγαίνοντας σε μια δημόσια υπηρεσία ακούγαμε το αλησμόνητο "δεν έχουμε ενημερωθεί, δεν ήρθε εγκύκλιος". 

Με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης όμως, η ικανότητα των κυβερνώντων στη χάραξη σχεδίου και στην επαρκή πληροφόρηση του Ελληνικού λαού με σαφήνεια και διαύγεια, σημείωσε νέο αρνητικό ρεκόρ. Μετά από 3 χρόνια πανικόβλητων αποφάσεων που έφεραν το βιοτικό επίπεδο της χώρας 40 και πλέον χρόνια πίσω, ακόμη δεν έχουμε καταλήξει που βαδίζουμε και ουδείς είχε το πολιτικό σθένος να προσφέρει εναλλακτική οδό για τη χώρα πέραν αυτής της πλήρους υποταγής σε μια τρόϊκα που ενώ ορθώς ζητούσε συμμάζεμα του απίστευτου νεοελληνικού κράτους, δεν έδειχνε συγκίνηση για την κοινωνική αποδόμηση και τον εργασιακό Μεσαίωνα που τα διάφορα μέτρα της έφεραν.

Μετά που φτάσαμε στη συμφωνία για το  "κούρεμα" του Ελληνικού χρέους, άρχισαν να αιωρούνται φήμες για μη συμμόρφωση των πιστωτών και η σπέκουλα ξανάρχισε τοπικώς και διεθνώς. Άν όμως το Μπλούμπεργκ ή οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς κάνουν σπέκουλα, αυτή είναι η δουλειά τους και για αυτό πληρώνονται. Ο μέσος Έλληνας όμως δεν περιμένει να μάθει τι μέλλει γενέσθαι από τους σπεκουλαδόρους αλλά από την κυβέρνησή του.  

Παραδόξως όμως, οι φήμες κι εδώ οργιάζουν και η κυβέρνηση δεν δείχνει να έχει σαφές στίγμα. Τη μια ακούμε οτι το PSI πάει καλά και "εντός των ημερών" περιμένουμε τη συμφωνία, την άλλη "έντεχνα" πολλά ΜΜΕ ρίχνουν από αέρος ειδήσεις οτι το Ρόϊτερς και άλλα μέσα μιλούν για χρεωκοπία το πολύ μέχρι το Μάρτιο. Αυτό το εκκρεμές του τρόμου σε συνδυασμό με την απόλυτη "σιγή ασυρμάτου" από τους κυβερνώντες και τους χρησμούς του κ. Παπαδήμου περί "μη επιλογής της Ελλάδας για τη δραχμή", αναγκάζουν πολλούς για άλλη μια φορά να σκεφτούν οτι στην Ελλάδα μάλλον ποτέ δε θα δούμε κάτι να οδεύει δια της ευθείας οδού αλλά πάντα και μόνιμα δια της τεθλασμένης, μέσα από άπειρες "στροφές", καθυστερήσεις, συζητήσεις, συσκέψεις και "μπαλώματα" σε συνδυασμό με την απαραίτητη φημολογία και παραπληροφόρηση.

Ας αναλογιστούμε τώρα το ζήτημα της περικοπής ή και κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η "φήμη" ξεκίνησε πριν 3 χρόνια περίπου και συνεχώς έρχεται στο προσκήνιο. Η μεν τρόϊκα λέει οτι δεν έχει θέσει τέτοιο ζήτημα ενώ η κυβέρνηση ουδέποτε είπε με σαφήνεια οτι το μελετά το θέμα επειδή της το επέβαλλαν ή επειδή προσπαθούν να μαζέψουν από όπου μπορούν λόγω αποτυχημένων εισπρακτικών πολιτικών. Κι έτσι, όλοι μένουμε με την ιδέα οτι επικρέμαται το "τσεκούρι" στους 2 αυτούς μισθούς αλλά δεν ξέρουμε από που θα μας έρθει και ποιός θα αναλάβει την ευθύνη. Εν τω μεταξύ όμως, μερίδα του Τύπου είναι απολύτως βέβαιη οτι θα χαθούν τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα αδείας. Το γιατί τα γράφουν αυτά και από που παίρνουν τις πληροφορίες ανήκει στον Σέρλοκ Χόλμς να ανακαλύψει, ενώ τα όποια "βαθέα λαρύγγια", κινούμενα στο σκοτάδι, τροφοδοτούν κάποιες εφημερίδες για να δημιουργήσουν κλίμα στην κοινωνία, δεν πρέπει να ονομάζονται "κυβερνητικές" ή άλλες "πηγές" αλλά δειλά ανδρείκελα άνευ σημασίας.

Δεν θα έβλαπτε κανέναν αν ο πρωθυπουργός έβγαινε και έλεγε, "ναι, πάμε καλά στην ανταλλαγή ομολόγων". Δεν θα ήταν ηθικά μεμπτό αν η Τρόϊκα έλεγε ευθαρσώς "θα σωθείτε αλλά ξεχάστε το 13ο και το 14ο μισθό". Και ουδόλως θα μας χαλούσε αν οι επόμενοι κυβερνώντες μετά τον κ. Παπαδήμο έβγαιναν την επομένη των εκλογών και έλεγαν "ξεχάστε την Ελλάδα της φαιδράς πορτοκαλέας για 20 χρόνια, τώρα πάμε να χτίσουμε μια νέα χώρα, σεβαστή και αξιοπρεπή όπως της αξίζει". Αλλά αυτή η τελευταία δήλωση θέλει πυγμή. Όμως, η εξουσία θέλει πυγμή ούτως η άλλως. Με φήμες και προπαγάνδα διοικούσε και ο Γκέμπελς.