Πολακειάδα

 

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Ο τρόπος που ο Παύλος Πολάκης ασκούσε κυβερνητικά και αντιπολιτευτικά καθήκοντα ήταν μοναδικός. 

Οι εχθροί του θα του αναγνωρίσουν πως σε πολλά από όσα έλεγε και έγραφε είχε δίκιο. Χάρη σε ένα καλοκουρδισμένο μηχανισμό "ψαξίματος" του ΣΥΡΙΖΑ που αναζητούσε τα αδύνατα σημεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αποκαλύφθηκαν μερικά χονδροειδέστατα σκάνδαλα που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχαν οδηγήσει την εκάστοτε κυβέρνηση σε άρον - άρον εκλογές. 

Το γιατί αυτό δεν έγινε, αποτελεί αντικείμενο λεπτομερών αναλύσεων των ιστορικών του μέλλοντος. 

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν. Όπως για παράδειγμα η μη εμπιστοσύνη στο ΣΥΡΙΖΑ λόγω υποταγής του στα μνημόνια όταν ήταν στην κυβέρνηση, το ετερόκλητο πλήθος που συνέρευσε και αποτέλεσε την ομάδα του κόμματος, η παραζάλη του εκλογικού σώματος που επικεντρώθηκε μόνο στο πως θα γλιτώσει από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και την ακρίβεια, όλα αυτά μαζί και ίσως πολλά ακόμη συνετέλεσαν ώστε να αποβεί εν πολλοίς άκαρπη η καμπάνια του Πολάκη και του Βαξεβάνη.

Όπως είπαμε όμως, η Ιστορία θα αποφανθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγαγε περιφανείς νίκες στο θέμα της ανακάλυψης δυσωδών και επικίνδυνων για τη χώρα υποθέσεων για τις οποίες η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να δώσει ουδεμία πειστική απάντηση.

Εδώ όμως έγινε ένα μεγάλο λάθος από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αν και χαιρόταν για τα αποκαλυφθέντα σκάνδαλα στη ΝΔ, εμπιστεύτηκε το όλο εγχείρημα σε ένα ιδιόρρυθμο άνθρωπο, τον Παύλο Πολάκη.

Ο Πολάκης υπήρξε πάντοτε αντιφατικός. Έβγαζε άχρηστα τα εμβόλια του κορωνοϊού και προμόταρε τα μονοκλωνικά αντισώματα (δίνοντας μεγάλη χαρά στους απανταχού αρνητές και συνωμοσιολόγους), έβγαζε μονίμως την κυβέρνηση φέουδο του σογιού του Μητσοτάκη και λίγο ως πολύ ακολουθούσε το τέμπο άλλων κίτρινων φυλλάδων που ισχυρίζονταν και ισχυρίζονται πως ο πρωθυπουργός δεν είναι τίποτα άλλο από ένας Κορλεόνε που τρώει τα λεφτά του λαού.

Πολλοί υποστηρίζουν πως αν ο Πολάκης είχε μείνει στην παράθεση στοιχείων, η ζημιά για την κυβέρνηση θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη διότι σε κάποια σκάνδαλα ουδεμία ικανοποιητική εξήγηση δόθηκε και μάλιστα οι εξεταστικές επιτροπές θεωρήθηκαν από τους πάντες απλό ροκάνισμα χρόνου μέχρι να ξεχαστούν οι υπό κρίση υποθέσεις.

Και φτάνουμε στο τελευταίο επεισόδιο της "Πολακειάδας". Σε πρόσφατη ανάρτηση του ο τέως Υπουργός προανήγγειλε εκκαθαρίσεις δημοσιογράφων, δικαστών και προέδρων ανεξάρτητων οργανισμών επειδή, κατ' αυτόν, είναι διεφθαρμένοι και υπηρετούν το σύστημα Μητσοτάκη. 

Οι παλαιότεροι σίγουρα θα θυμούνται και οι νεότεροι αλλά οι έχοντες εντρυφήσει στην Ιστορία θα ξέρουν, ότι τέτοιες....επικηρύξεις γίνονταν επί Σοβιετικής Ένωσης, επί Ναζισμού και επί ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η εξαφάνιση των αντιφρονούντων, οι ψυχολογικές επιχειρήσεις εναντίον τους ώστε αυτοί να φοβηθούν για τη ζωή τους και να δηλώσουν υποταγή στον ηγέτη ή η εξαφάνιση τους από προσώπου γης, ανήκουν σε εποχές που ουδείς θέλει να ξαναζήσει.

Πρόσφατο παράδειγμα είναι η επταετία στην Ελλάδα όπου τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και στις απανταχού φυλακές ήταν καθημερινό φαινόμενο.

Η Ελλάδα που είναι (ακόμη) διχασμένη από την εποχή του Όθωνα και που πάντα βρίσκει αφορμές για φαγωμάρα και διαίρεση, δεν πρέπει και δεν μπορεί να δίνει βάση σε τέτοιες πρακτικές. Αξιοσημείωτο δε είναι το γεγονός πως στις διχαστικές αναρτήσεις του Πολάκη ουκ ολίγοι έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξη και τη συμπαράσταση τους συμφωνώντας επί της ουσίας για τη δίωξη των αντιφρονούντων.

Δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα αν αυτού του είδους οι προθέσεις είναι απομεινάρια ενός Σταλινικού παρελθόντος ή αν κομμάτι της αριστεράς ακόμη παραμένει με το όπλο "παρά πόδα" όπως έλεγε ο Ζαχαριάδης μετά τον εμφύλιο. Πάντως, η ουσία είναι πως η μπάλα χάθηκε τελείως για τον πρώην υπουργό και η διαγραφή του προβλέπεται μονόδρομος.

Το τι ηγετικές φιλοδοξίες έχει ο Παύλος Πολάκης δεν το ξέρει κανείς. Από τα...συμφραζόμενα πάντως, κάτι φαίνεται πως υπάρχει. Το...αδάμαστο πνεύμα και οι επικλήσεις στην ανδρειοσύνη και την Κρητική λεβεντιά δεν μπορεί κανείς να τις δει απομονωμένες από τη συνολική πορεία του τέως Υπουργού.

Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ανάγκη από στελέχη που θα κάνουν διαρκές πρέσινγκ στην κυβέρνηση για να αποκαλύπτονται σκάνδαλα και κρούσματα διαφθοράς. Άλλωστε αυτή είναι μια από τις υποχρεώσεις της, ο έλεγχος της κυβέρνησης για να μη γίνουμε πραγματικά μια χώρα με ολοκληρωτισμό και υπερεξουσίες σε λίγα πρόσωπα, έμπιστους του εκάστοτε πρωθυπουργού.

Όμως, το να πηγαίνει κανείς στο άλλο άκρο και να ζητά την εξαφάνιση των αντιπάλων του για να έχει αυτός το πεδίο ελεύθερο να κάνει αυτό που νομίζει, χωρίς μάλιστα την προσκόμιση στοιχείων που να ενοχοποιούν τους πολιτικούς σου αντιπάλους, αποτελεί μέγα ατόπημα και ο Παύλος Πολάκης ήδη το έχει διαπιστώσει.