Ώρα μηδέν

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Το τέλος του θρίλερ που επιφύλασσε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα στους Έλληνες επιβάλλεται να δοθεί και μάλιστα σύντομα. Όχι απαραίτητα γιατί τελειώνουν τα λεφτά αλλά γιατί από ψυχολογικής πλευράς το παιχνίδι των εντυπώσεων έχει χαθεί ολοκληρωτικά. Με άλλα λόγια, αυτό που μέσω έντεχνων διαρροών επιχειρούσαν οι κυβερνώντες να μεταδώσουν, πως γίνονται δηλαδή σκληρές διαπραγματεύσεις και η κυβέρνηση πολεμάει με "κόκκινες γραμμές", κατάντησε τόσο άδειο και εκνευριστικό που πλέον σημασία έχει η απλοϊκή και αξιοπρεπής, όσο είναι δυνατόν, υποχώρηση και αποχώρηση από τις συνομιλίες για να ξεκινήσει ο κόσμος και η οικονομία να αναπνέουν ξανά.

Το κλίμα παγκοσμίως δείχνει να είναι αρνητικό για την Ελλάδα. Όχι επειδή οι "πληρωμένοι" ρεπόρτερς ανά τον κόσμο μας περνούν από σαράντα κύματα αλλά γιατί κανείς δεν μας αναγνωρίζει ηθικό πλεονέκτημα. Η όποια αρχική αδυναμία υπήρχε στα μπλοκ των αφιλόξενων προς την Ελλάδα εταίρων, έγινε εύκολα όπλο στα χέρια τους μετά τα σόου Βαρουφάκη, τα Κούγκια του Καμμένου και τα προσκυνηματικά ταξίδια Λαφαζάνη στη "μητέρα" Ρωσία.

Λογικό είναι μια χώρα να θέλει να δείχνει ανεξάρτητη και να επιθυμεί επαφές με τον Πούτιν, τον Έβο Μοράλες ή το Δαλάϊ Λάμα. Το πρόβλημα δεν έγκειται εκεί. Έγκειται στο ότι αυτοί τους οποίους σνομπάρεις δείχνοντας πως αν χρειαστεί θα απευθυνθείς στη Λατινική Αμερική για αλληλεγγύη, είναι αυτοί οι ίδιοι που περιμένεις να σου δώσουν λεφτά με επιτόκιο χαμηλό αντί του 20% των αγορών.

Βλέπουμε λοιπόν το πλήρες αδιέξοδο μιας ανώριμης και άστατης πολιτικής. Αναμφισβήτητα το φταίξιμο ανήκει στους αρτηριοσκληρωτικούς Γερμανούς και τους δορυφόρους τους οι οποίοι εξόντωσαν την κυβέρνηση Σαμαρά και υπέθεσαν πως όποιος και να βγει στη θέση του θα υποχρεωθεί να υποταχθεί στις απαιτήσεις τους.

Η τήρηση των κανόνων ναι μεν είναι βασική αλλά οι άφρονες της Βόρειας Ευρώπης που δεν έχουν το δικό μας πρόβλημα, αδυνατούν να καταλάβουν πως δε γίνεται να λαμβάνονται μέτρα επί δεκαετία για να εξασφαλίσουν αυτοί τα δανεικά τους. Κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει πως ακόμα και με μισθούς Βουλγαρίας δεν θα αποθρασυνθούν κι άλλο τα κέντρα των αποφάσεων στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο.

Τώρα πάντως που το πλεονέκτημα του ταλαιπωρημένου από την κρίση κράτους έχει χαθεί, πρέπει να παύσουν όλες οι ανοησίες περί διαπραγμάτευσης και να παρθούν ζωτικής σημασίας αποφάσεις. Δεν νοείται σε τέτοιες στιγμές να ομιλούν στην κυβέρνηση για "εποικοδομητικές" συνομιλίες. Τέτοιες τις κάνουν όσοι περιμένουν κάτι να λυθεί σε 50 χρόνια, αν λυθεί, όπως στο Κυπριακό ή στο Παλαιστινιακό. 

Τώρα απαιτούνται γρήγορες και σοφές αποφάσεις. Δεν έχει άλλωστε κανείς ζήσει τα τελευταία χρόνια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με στάσεις και βανδαλισμούς για να διαβεβαιώσει τον πρωθυπουργό πως οι Έλληνες θα τον στηρίξουν πάση θυσία. Τουναντίον, ήδη με τις πρώτες απαγορεύσεις στην κίνηση των κεφαλαίων ο κ. Τσίπρας θα φέρει εσαεί τη στάμπα του ηγέτη που άφησε την Ελλάδα στο έλεος του τυφώνα. Όσο για το πολιτικό του μέλλον, δεν θα θεωρηθεί λαμπρό.

Ο χρόνος λοιπόν τελείωσε, οι "εποικοδομητικές" συζητήσεις δεν έχουν νόημα και αξία. Ώρα για αποφάσεις.